Οι Προσωνυμίες τών Σχολείων Μέσης Εκπαίδευσης καί οι κακόηχες φωνασκίες!
Προσφάτως, το Υπουργείο Παιδείας, διά σχετικής Εγκυκλίου τού Υπουργού (ΑΠ. 20521/Γ1/15.02.08), παρήγγειλε προς τούς Περιφερειακούς Διευθυντές καί πρός τούς Διευθυντές Μέσης Εκπαίδευσης τής Χώρας, να κινήσουν τίς διαδικασίες, ώστε ο Σύλλογος Καθηγητών κάθε Γυμνασίου καί Λυκείου, να αποφασίσει και να εισηγηθή πρός τις Περιφερειακές Διευθύνσεις προσθήκη Προσωνυμίας στο αντίστοιχο σχολείο, εις αντικατάσταση τού τυχόν αριθμητικού προσδιορισμού τού σχολείου ή προσθετικώς προς αυτό ( π.χ.:1ο Γυμνάσιο Άρτας, 2ο Λύκειο Λαρίσσης, κλπ).
Η προσωνυμία, που θα δοθή σε κάθε σχολείο ( π.χ.: Γενικόν Λύκειον Περάματος «Γεώργιος Καραϊσκάκης»), αναφέρεται στην Εγκύκλιο, ότι « θα είναι δηλωτική τής ιστορικής καί πολιτιστικής παράδοσης τής περιοχής ή τού τόπου γενικότερα, καί θα αναφέρεται σε ονόματα ευεργετών, προσωπικοτήτων τών γραμμάτων καί τών τεχνών, καλλιτεχνών, ατόμων τής ιστορικής καί θρησκευτικής ζωής τού τόπου και γενικότερα προσώπων, που πρόσφεραν αναγνωρισμένες καί αξιόλογες υπηρεσίες στον τόπο καί στο έθνος, καί αποτελούν πρότυπα».
Πρέπει να σημειώσουμε, ότι καί στο παρελθόν το ΥΠΕΠΘ είχε παράσχει την δυνατότητα τής υιοθέτησης προσωνυμίας στα σχολεία, αλλά η τότε σχετική Εγκύκλιος ( ΑΠ. 8378/9.11.95, ΥΠΕΠΘ), αφ΄ενός μέν αφορούσε μόνον στα Γυμνάσια καί Λύκεια, αφ’ ετέρου η υιοθέτηση από την σχολικήν κοινότητα σχετικής προσωνυμίας στο αντίστοιχο σχολείο Μέσης Εκπαίδευσης ήτανε προαιρετική. Ενώ, διά τής παρούσης Εγκυκλίου, παραγγέλλεται η υποχρεωτική υιοθέτηση προσωνυμίας, τόσον στα σχολεία Μέσης, όσον καί σε εκείνα τής Δημοτικής Εκπαίδευσης.
Είναι, δέ, φανερό, ότι τόσον η παλαιότερη Εγκύκλιος, όσον καί η πρόσφατη, κινούνται, ορθώς κατά την γνώμην μας, στην κατεύθυνση τής σύνδεσης τού σχολείου, ως χώρου κοινωνικοποίησης τών νέων καί ως χώρου παιδευτικής δραστηριότητας και πνευματικής δημιουργίας, με την ανάδειξη καί την διατήρηση τής ιστορικής, κοινωνικής, πολιτιστικής καί πνευματικής εν γένει κληρονομιάς τής πατρίδος μας. Περαιτέρω, η προσωνυμία τού σχολείου μπορεί να παράσχει στους μαθητές την ευκαιρία να έλθουν σε επαφή με ιστορικά καί πολιτιστικά στοιχεία τής περιοχής τους, αλλά και να γνωρίσουν καλλίτερα τις προσωπικότητες, που έδρασαν καί προσέφεραν στον τόπον τους ή στην χώρα μας γενικώτερα.
Υπ’ αυτήν την έννοια, ορθώς κατά την γνώμην μας η πρόσφατη Εγκύκλιος παραγγέλλει την υποχρεωτικήν υιοθέτηση προσωνυμίας σε όλα τα σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης.
Θεωρούμε, όμως, ότι έπρεπε να δοθή περισσότερος χρόνος στους Συλλόγους τών Καθηγητών τών Γυμνασίων-Λυκείων, ώστε να υπάρξει ευχερέστερη προετοιμασία, πρίν την συνεδρίαση γιά την υιοθέτηση τών προσωνυμιών.
Εκείνο, όμως, που προεκάλεσε μεγάλην εντύπωση επί τού προκειμένου, ήτανε η «οργισμένη» αντίδραση κατά τής εγκυκλίου αυτής ορισμένων Δημοτικών παραγόντων, με το ανεδαφικό επιχείρημα, ότι «μόνοι αρμόδιοι γιά την ονοματοδοσία τών σχολείων είναι οι Δήμοι», διότι «οι Δήμοι είναι ιδιοκτήτες τών σχολείων»(!), καί διότι «οι Δήμοι μόνο γνωρίζουν την ιστορία»(!!), καί άλλα φαιδρά παρόμοια «επιχειρήματα», υποτιμώντας βαναύσως το μόνο συλλογικό επιστημονικό όργανο, που είναι υπεύθυνο για την ομαλή λειτουργία τής παιδευτικής διαδικασίας στο σχολείο, τον οικείον, δηλαδή, Σύλλογον τών διδασκόντων Καθηγητών!Γνωρίζουμε, ότι τοιούτου είδους «οργισμένες» αντιδράσεις εξεδηλώθησαν από ορισμένους Δημοτικούς παράγοντες τής Ηλείας καί τής Αχαΐας, οι οποίοι, ούτε λίγο ούτε πολύ, εζήτησαν την… ανάκληση τής Εγκυκλίου τού Υπουργού Παιδείας, η οποία «προσβάλλει», όπως λένε, την τοπικήν αυτοδιοίκηση!
Ας επιχειρήσουμε, λοιπόν, να τοποθετήσουμε σε τάξη τα πράγματα, γιά να μην δημιουργούνται εντυπώσεις, αλλά καί γιά να μην αποπροσανατολίζεται από τα πραγματικά προβλήματα τής Εκπαίδευσης και παραπληροφορείται σκοπίμως ο λαός:
1) Κατ’ αρχήν, πρέπει να σημειώσουμε, ότι, σύμφωνα με τον Νόμο, οι Δήμοι δεν είναι «ιδιοκτήτες» τών σχολείων(!!). Φέρονται, κατά παραχώρησην, ως «ιδιοκτήτες» μόνον τών κτιρίων τών σχολείων, και τούτο γιά καθαρά λειτουργικούς λόγους ( συντηρήσεις, επισκευές, κλπ, με αδιάλειπτες επιχορηγήσεις από το Κράτος καί όχι με Δημοτικούς πόρους). Τα σχολεία, ως Οργανισμοί, είναι αποκεντρωμένες μονάδες τού Υπουργείου Παιδείας, καί δεν ανήκουν ούτε στην Νομαρχία ούτε στους Δήμους!Και ευτυχώς που παραμένουν ακόμη έτσι τα πράγματα στην χώρα μας, καί τα σχολεία δηλαδή, ως Υπηρεσιακές Μονάδες, ανήκουν απ’ ευθείας στις Περιφέρειες ( άρα στο Υπουργείον Παιδείας)!
Λέμε, δε, ευτυχώς, διότι γνωρίζουμε πολύ καλά, ότι υπάρχουν σχέδια από τα μέσα τής δεκαετίας τού 1990, γιά να «περιέλθουν» τα σχολεία στους Δήμους, οι οποίοι θα έχουν λόγο, όπως λένε τα σχέδια αυτά, ακόμη καί στα… Αναλυτικά Προγράμματα τών σχολείων ( αρχής γενομένης από τα σχολεία τής στοιχειώδους εκπαίδευσης)!
Πλήρης αποσάθρωση, δηλαδή, τού , έστω καί κολοβού, ενιαίου χαρακτήρα τής Εκπαίδευσης!
Μία τέτοια πολιτική, που θέλει τα σχολεία να ανήκουν στους Δήμους, με την ανωτέρω έννοια, είναι βαθειά συντηρητική καί εγγίζει τα όρια τής αντιδραστικότητος.
Εδοκιμάσθηκε καί υλοποιείται ακόμη στα σχολεία τής «Γηραιάς Αλβιώνος», καί τα αντιλαϊκά αποτελέσματα αυτής τής «θατσερικής πολιτικής» στην Εκπαίδευση τα βιώνουν και τα υφίστανται οι εκεί εργαζόμενοι, καθώς με αυτά τα μέτρα έχει κονιορτοποιηθή ο ενιαίος χαρακτήρας τής Εκπαίδευσης, καί, επομένως, η Εκπαίδευση γιά τά παιδιά τού λαού καί τών λαϊκών συνοικιών ολοένα καί υποβαθμίζεται έναντι εκείνης τών παιδιών τής αστικής Τάξης καί τών συνοικιών της!
2) Γιά όσους επιχειρήσουν να αντιτείνουν, ότι η παλαιοτέρα Εγκύκλιος ( 9.11.1995) τού Υπουργείου Παιδείας παρείχε δικαίωμα στην Τοπικήν Αυτοδιοίκηση να εισηγείται καί αυτή γιά την ονοματοδοσία τών σχολείων, ενώ η παρούσα Εγκύκλιος (15.2.2008) την παρακάμπτει, έχουμε να σημειώσουμε τα εξής:
- Την εποχήν, κατά την οποίαν εξεδόθη η Εγκύκλιος αυτή (1995), τα σχέδια τής τότε Κυβέρνησης ήσαντε ακριβώς αυτά, που περιγράφουμε ανωτέρω. Καί, τα σχολεία ανήκαν, ως Υπηρεσιακές Μονάδες, στις Νομαρχίες! Δηλαδή, με άλλα λόγια, οι Καθηγητές ήσαν τότε υφιστάμενοι τού Νομάρχη! Τούτο ίσχυσε, ευτυχώς, γιά μικρό μόνον χρονικό διάστημα, καθ’ ότι, τόσον με την νέα διοικητική διάρθρωση τής χώρας ( Περιφέρειες), όσον καί λόγω τών αντιδράσεων τών Καθηγητών, τα σχολεία, ευτυχώς, έγιναν αποκεντρωμένες μονάδες τού Υπουργείου Παιδείας, και φυσικά το διδακτικό Προσωπικό καί σύσσωμη η Υπηρεσία κάθε σχολείου δεν έχει ουδεμίαν υπηρεσιακήν σχέση ( με την στενήν έννοια τού όρου) με την τοπικήν αυτοδιοίκηση!- Ορθώς, επομένως, η πρόσφατη Εγκύκλιος παραπέμπει το θέμα τής ονοματοδοσίας τών σχολείων στους αντίστοιχους Συλλόγους Διδασκόντων, τών οποίων οι προτάσεις-αποφάσεις θα ακολουθήσουν την Υπηρεσιακήν Ιεραρχικήν οδόν: Διευθυντής Εκπαίδευσης τού Νομού, Διευθυντής Περιφερειακής Εκπαίδευσης ( Περιφέρεια), Υπουργείον Παιδείας.
3) Σε ό,τι αφορά τα περί τού ότι «οι Δήμοι μόνο γνωρίζουν την ιστορία»(!), θα ελέγαμε, ότι ορισμένοι δημοτικοί παράγοντες οφείλουν να είναι περισσότερο προσεκτικοί καί να αποφεύγουν παρομοίου είδους εκφράσεις, διότι, πέραν τού αδιαμφισβητήτου γεγονότος, ότι με αυτές προσβάλλουν βάναυσα το επιστημονικό κύρος τών κατά τεκμήριον αρμοδίων επί παρομοίων θεμάτων( τών Καθηγητών δηλαδή, καί μάλιστα τών Ιστορικών), περαιτέρω διεκδικούν μίαν «αποκλειστικότητα», η οποία, κατά τεκμήριον, δεν τούς ανήκει!
Άλλο η διεκδίκηση τής συμμετοχής δι’ εκπροσώπου σε μίαν διαδικασία καί άλλο η αλαζονική καί αμετροεπής πρόταξη μιάς ανύπαρκτης «αποκλειστικότητος»!
4) Βέβαια, τα προβλήματα τής Εκπαίδευσης δεν εξαντλούνται στην ονοματοδοσία τών σχολείων, και γι’ αυτό νομίζουμε, ότι οι Δήμοι αλλού έπρεπε να στρέψουν τα πυρά τους:
- να αναδείξουν καί να καταγγείλουν την υποχρηματοδότηση τής Εκπαίδευσης,
- να στηλιτεύσουν τον ταξικόν χαρακτήρα της,
- να διαμαρτυρηθούν γιά την πορεία ιδιωτικοποίησής της, και
- να αποκαλύψουν στον λαό την εκ μέρους τής Πολιτείας χρησιμοποίηση τής Εκπαίδευσης γιά την δήθεν «ανάπτυξη» τής επαρχίας ( στην λογική τής «αγοράς») με την απίστευτη «διασπορά» σε όλην την χώρα ανωτέρων και ανωτάτων σχολών( ΤΕΙ, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ) αμφιβόλου χρησιμότητος και επιστημονικής στόχευσης, σχολές οι οποίες, όσον δεν ευρίσκονται συγκεντρωμένες σε επιστημονικά-εκπαιδευτικά κέντρα, τα οποία προάγουν την διεπιστημονικήν αλληλοτροφοδότηση, θα «χαροπαλεύουν» καί θα παρέχουν «πτυχία» αμφιβόλου επιστημονικής αξίας, και «πτυχιούχους» τής απλής «κατάρτισης», αναλώσιμους μίας χρήσεως στην αδηφάγο «αγορά»!
Όπως είπαμε, όμως ανωτέρω, γιά την ονοματοδοσία τών σχολείων θα μπορούσε να είχε δοθεί περισσότερος χρόνος στους Συλλόγους τών διδασκόντων, ώστε, πρίν λάβουν απόφαση επί τής ονοματοδοσίας, να επεξεργασθούν ευχερέστερα το θέμα καί να συνεργασθούν με διάφορες κοινωνικές οργανώσεις ( Δήμους, Κοινότητες, Πολιτιστικούς Συλλόγους, κλπ) καί να ζητήσουν τον συμβουλευτικόν τους λόγο.
θα μπορούσε, επίσης, το Υπουργείον Παιδείας να υπεδείκνυε στους Γυμνασιάρχες και Λυκειάρχες, να ενεργοποιήσουν γιά το θέμα τής ονοματοδοσίας καί τα Σχολικά Συμβούλια.
Το κάθε Σχολικό Συμβούλιο, ως συμβουλευτικό πρός τον Σύλλογο Διδασκόντων όργανο, συγκροτείται από τον Σύλλογο τών Διδασκόντων, έναν εκπρόσωπο τού Δήμου ή τής Κοινότητος, καί εκπροσώπους τών Γονέων και τών μαθητών. Και, εν προκειμένω, θα μπορούσε να εκφράσει άποψη-εισήγηση προς τον Σύλλογο τών Διδασκόντων, ο οποίος και θα διαμόρφωνε την τελικήν εισήγηση προς την Ιεραρχίαν τού Υπουργείου Παιδείας.
Ορισμένοι Διευθυντές Γυμνασίων-Λυκείων, μάλιστα, με δικήν τους πρωτοβουλία, συνεκάλεσαν τα Σχολικά Συμβούλια, καί εζήτησαν την γνώμην τους!
Έτσι, αφ ’ενός μέν θα απεφεύγοντο, ίσως, και οι ανέξοδες «οργισμένες» αντιδράσεις ορισμένων τοπικών παραγόντων, που όσο θα παραμένουν «οργισμένες», ανεδαφικές και αστήρικτες, θα μοιάζουν με κακόηχες φωνασκίες καί θα αποπροσανατολίζουν τον κόσμο, αφ’ ετέρου δε, με την συλλογικήν λειτουργία τού Σχολικού Συμβουλίου, θα ήτανε δυνατόν να συζητηθούν και να αναδειχθούν τα σοβαρά προβλήματα τής Εκπαίδευσης, αλλά καί να προωθηθεί η προβολή αιτημάτων για την καλλιτέρευση τής μόρφωσης καί τής εκπαίδευσης τών παιδιών τών ανθρώπων τού μόχθου καί τής εργασίας!-( Άγγελος Λιβαθινός, Καθηγ. Μαθηματικων -Λυκειάρχης,
πρώην- επί σειράν ετών- Πρόεδρος τοῦ Συλλόγου τῶν Καθηγητῶν( ΕΛΜΕ) Ν. Ηλείας)
Προσφάτως, το Υπουργείο Παιδείας, διά σχετικής Εγκυκλίου τού Υπουργού (ΑΠ. 20521/Γ1/15.02.08), παρήγγειλε προς τούς Περιφερειακούς Διευθυντές καί πρός τούς Διευθυντές Μέσης Εκπαίδευσης τής Χώρας, να κινήσουν τίς διαδικασίες, ώστε ο Σύλλογος Καθηγητών κάθε Γυμνασίου καί Λυκείου, να αποφασίσει και να εισηγηθή πρός τις Περιφερειακές Διευθύνσεις προσθήκη Προσωνυμίας στο αντίστοιχο σχολείο, εις αντικατάσταση τού τυχόν αριθμητικού προσδιορισμού τού σχολείου ή προσθετικώς προς αυτό ( π.χ.:1ο Γυμνάσιο Άρτας, 2ο Λύκειο Λαρίσσης, κλπ).
Η προσωνυμία, που θα δοθή σε κάθε σχολείο ( π.χ.: Γενικόν Λύκειον Περάματος «Γεώργιος Καραϊσκάκης»), αναφέρεται στην Εγκύκλιο, ότι « θα είναι δηλωτική τής ιστορικής καί πολιτιστικής παράδοσης τής περιοχής ή τού τόπου γενικότερα, καί θα αναφέρεται σε ονόματα ευεργετών, προσωπικοτήτων τών γραμμάτων καί τών τεχνών, καλλιτεχνών, ατόμων τής ιστορικής καί θρησκευτικής ζωής τού τόπου και γενικότερα προσώπων, που πρόσφεραν αναγνωρισμένες καί αξιόλογες υπηρεσίες στον τόπο καί στο έθνος, καί αποτελούν πρότυπα».
Πρέπει να σημειώσουμε, ότι καί στο παρελθόν το ΥΠΕΠΘ είχε παράσχει την δυνατότητα τής υιοθέτησης προσωνυμίας στα σχολεία, αλλά η τότε σχετική Εγκύκλιος ( ΑΠ. 8378/9.11.95, ΥΠΕΠΘ), αφ΄ενός μέν αφορούσε μόνον στα Γυμνάσια καί Λύκεια, αφ’ ετέρου η υιοθέτηση από την σχολικήν κοινότητα σχετικής προσωνυμίας στο αντίστοιχο σχολείο Μέσης Εκπαίδευσης ήτανε προαιρετική. Ενώ, διά τής παρούσης Εγκυκλίου, παραγγέλλεται η υποχρεωτική υιοθέτηση προσωνυμίας, τόσον στα σχολεία Μέσης, όσον καί σε εκείνα τής Δημοτικής Εκπαίδευσης.
Είναι, δέ, φανερό, ότι τόσον η παλαιότερη Εγκύκλιος, όσον καί η πρόσφατη, κινούνται, ορθώς κατά την γνώμην μας, στην κατεύθυνση τής σύνδεσης τού σχολείου, ως χώρου κοινωνικοποίησης τών νέων καί ως χώρου παιδευτικής δραστηριότητας και πνευματικής δημιουργίας, με την ανάδειξη καί την διατήρηση τής ιστορικής, κοινωνικής, πολιτιστικής καί πνευματικής εν γένει κληρονομιάς τής πατρίδος μας. Περαιτέρω, η προσωνυμία τού σχολείου μπορεί να παράσχει στους μαθητές την ευκαιρία να έλθουν σε επαφή με ιστορικά καί πολιτιστικά στοιχεία τής περιοχής τους, αλλά και να γνωρίσουν καλλίτερα τις προσωπικότητες, που έδρασαν καί προσέφεραν στον τόπον τους ή στην χώρα μας γενικώτερα.
Υπ’ αυτήν την έννοια, ορθώς κατά την γνώμην μας η πρόσφατη Εγκύκλιος παραγγέλλει την υποχρεωτικήν υιοθέτηση προσωνυμίας σε όλα τα σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης.
Θεωρούμε, όμως, ότι έπρεπε να δοθή περισσότερος χρόνος στους Συλλόγους τών Καθηγητών τών Γυμνασίων-Λυκείων, ώστε να υπάρξει ευχερέστερη προετοιμασία, πρίν την συνεδρίαση γιά την υιοθέτηση τών προσωνυμιών.
Εκείνο, όμως, που προεκάλεσε μεγάλην εντύπωση επί τού προκειμένου, ήτανε η «οργισμένη» αντίδραση κατά τής εγκυκλίου αυτής ορισμένων Δημοτικών παραγόντων, με το ανεδαφικό επιχείρημα, ότι «μόνοι αρμόδιοι γιά την ονοματοδοσία τών σχολείων είναι οι Δήμοι», διότι «οι Δήμοι είναι ιδιοκτήτες τών σχολείων»(!), καί διότι «οι Δήμοι μόνο γνωρίζουν την ιστορία»(!!), καί άλλα φαιδρά παρόμοια «επιχειρήματα», υποτιμώντας βαναύσως το μόνο συλλογικό επιστημονικό όργανο, που είναι υπεύθυνο για την ομαλή λειτουργία τής παιδευτικής διαδικασίας στο σχολείο, τον οικείον, δηλαδή, Σύλλογον τών διδασκόντων Καθηγητών!Γνωρίζουμε, ότι τοιούτου είδους «οργισμένες» αντιδράσεις εξεδηλώθησαν από ορισμένους Δημοτικούς παράγοντες τής Ηλείας καί τής Αχαΐας, οι οποίοι, ούτε λίγο ούτε πολύ, εζήτησαν την… ανάκληση τής Εγκυκλίου τού Υπουργού Παιδείας, η οποία «προσβάλλει», όπως λένε, την τοπικήν αυτοδιοίκηση!
Ας επιχειρήσουμε, λοιπόν, να τοποθετήσουμε σε τάξη τα πράγματα, γιά να μην δημιουργούνται εντυπώσεις, αλλά καί γιά να μην αποπροσανατολίζεται από τα πραγματικά προβλήματα τής Εκπαίδευσης και παραπληροφορείται σκοπίμως ο λαός:
1) Κατ’ αρχήν, πρέπει να σημειώσουμε, ότι, σύμφωνα με τον Νόμο, οι Δήμοι δεν είναι «ιδιοκτήτες» τών σχολείων(!!). Φέρονται, κατά παραχώρησην, ως «ιδιοκτήτες» μόνον τών κτιρίων τών σχολείων, και τούτο γιά καθαρά λειτουργικούς λόγους ( συντηρήσεις, επισκευές, κλπ, με αδιάλειπτες επιχορηγήσεις από το Κράτος καί όχι με Δημοτικούς πόρους). Τα σχολεία, ως Οργανισμοί, είναι αποκεντρωμένες μονάδες τού Υπουργείου Παιδείας, καί δεν ανήκουν ούτε στην Νομαρχία ούτε στους Δήμους!Και ευτυχώς που παραμένουν ακόμη έτσι τα πράγματα στην χώρα μας, καί τα σχολεία δηλαδή, ως Υπηρεσιακές Μονάδες, ανήκουν απ’ ευθείας στις Περιφέρειες ( άρα στο Υπουργείον Παιδείας)!
Λέμε, δε, ευτυχώς, διότι γνωρίζουμε πολύ καλά, ότι υπάρχουν σχέδια από τα μέσα τής δεκαετίας τού 1990, γιά να «περιέλθουν» τα σχολεία στους Δήμους, οι οποίοι θα έχουν λόγο, όπως λένε τα σχέδια αυτά, ακόμη καί στα… Αναλυτικά Προγράμματα τών σχολείων ( αρχής γενομένης από τα σχολεία τής στοιχειώδους εκπαίδευσης)!
Πλήρης αποσάθρωση, δηλαδή, τού , έστω καί κολοβού, ενιαίου χαρακτήρα τής Εκπαίδευσης!
Μία τέτοια πολιτική, που θέλει τα σχολεία να ανήκουν στους Δήμους, με την ανωτέρω έννοια, είναι βαθειά συντηρητική καί εγγίζει τα όρια τής αντιδραστικότητος.
Εδοκιμάσθηκε καί υλοποιείται ακόμη στα σχολεία τής «Γηραιάς Αλβιώνος», καί τα αντιλαϊκά αποτελέσματα αυτής τής «θατσερικής πολιτικής» στην Εκπαίδευση τα βιώνουν και τα υφίστανται οι εκεί εργαζόμενοι, καθώς με αυτά τα μέτρα έχει κονιορτοποιηθή ο ενιαίος χαρακτήρας τής Εκπαίδευσης, καί, επομένως, η Εκπαίδευση γιά τά παιδιά τού λαού καί τών λαϊκών συνοικιών ολοένα καί υποβαθμίζεται έναντι εκείνης τών παιδιών τής αστικής Τάξης καί τών συνοικιών της!
2) Γιά όσους επιχειρήσουν να αντιτείνουν, ότι η παλαιοτέρα Εγκύκλιος ( 9.11.1995) τού Υπουργείου Παιδείας παρείχε δικαίωμα στην Τοπικήν Αυτοδιοίκηση να εισηγείται καί αυτή γιά την ονοματοδοσία τών σχολείων, ενώ η παρούσα Εγκύκλιος (15.2.2008) την παρακάμπτει, έχουμε να σημειώσουμε τα εξής:
- Την εποχήν, κατά την οποίαν εξεδόθη η Εγκύκλιος αυτή (1995), τα σχέδια τής τότε Κυβέρνησης ήσαντε ακριβώς αυτά, που περιγράφουμε ανωτέρω. Καί, τα σχολεία ανήκαν, ως Υπηρεσιακές Μονάδες, στις Νομαρχίες! Δηλαδή, με άλλα λόγια, οι Καθηγητές ήσαν τότε υφιστάμενοι τού Νομάρχη! Τούτο ίσχυσε, ευτυχώς, γιά μικρό μόνον χρονικό διάστημα, καθ’ ότι, τόσον με την νέα διοικητική διάρθρωση τής χώρας ( Περιφέρειες), όσον καί λόγω τών αντιδράσεων τών Καθηγητών, τα σχολεία, ευτυχώς, έγιναν αποκεντρωμένες μονάδες τού Υπουργείου Παιδείας, και φυσικά το διδακτικό Προσωπικό καί σύσσωμη η Υπηρεσία κάθε σχολείου δεν έχει ουδεμίαν υπηρεσιακήν σχέση ( με την στενήν έννοια τού όρου) με την τοπικήν αυτοδιοίκηση!- Ορθώς, επομένως, η πρόσφατη Εγκύκλιος παραπέμπει το θέμα τής ονοματοδοσίας τών σχολείων στους αντίστοιχους Συλλόγους Διδασκόντων, τών οποίων οι προτάσεις-αποφάσεις θα ακολουθήσουν την Υπηρεσιακήν Ιεραρχικήν οδόν: Διευθυντής Εκπαίδευσης τού Νομού, Διευθυντής Περιφερειακής Εκπαίδευσης ( Περιφέρεια), Υπουργείον Παιδείας.
3) Σε ό,τι αφορά τα περί τού ότι «οι Δήμοι μόνο γνωρίζουν την ιστορία»(!), θα ελέγαμε, ότι ορισμένοι δημοτικοί παράγοντες οφείλουν να είναι περισσότερο προσεκτικοί καί να αποφεύγουν παρομοίου είδους εκφράσεις, διότι, πέραν τού αδιαμφισβητήτου γεγονότος, ότι με αυτές προσβάλλουν βάναυσα το επιστημονικό κύρος τών κατά τεκμήριον αρμοδίων επί παρομοίων θεμάτων( τών Καθηγητών δηλαδή, καί μάλιστα τών Ιστορικών), περαιτέρω διεκδικούν μίαν «αποκλειστικότητα», η οποία, κατά τεκμήριον, δεν τούς ανήκει!
Άλλο η διεκδίκηση τής συμμετοχής δι’ εκπροσώπου σε μίαν διαδικασία καί άλλο η αλαζονική καί αμετροεπής πρόταξη μιάς ανύπαρκτης «αποκλειστικότητος»!
4) Βέβαια, τα προβλήματα τής Εκπαίδευσης δεν εξαντλούνται στην ονοματοδοσία τών σχολείων, και γι’ αυτό νομίζουμε, ότι οι Δήμοι αλλού έπρεπε να στρέψουν τα πυρά τους:
- να αναδείξουν καί να καταγγείλουν την υποχρηματοδότηση τής Εκπαίδευσης,
- να στηλιτεύσουν τον ταξικόν χαρακτήρα της,
- να διαμαρτυρηθούν γιά την πορεία ιδιωτικοποίησής της, και
- να αποκαλύψουν στον λαό την εκ μέρους τής Πολιτείας χρησιμοποίηση τής Εκπαίδευσης γιά την δήθεν «ανάπτυξη» τής επαρχίας ( στην λογική τής «αγοράς») με την απίστευτη «διασπορά» σε όλην την χώρα ανωτέρων και ανωτάτων σχολών( ΤΕΙ, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ) αμφιβόλου χρησιμότητος και επιστημονικής στόχευσης, σχολές οι οποίες, όσον δεν ευρίσκονται συγκεντρωμένες σε επιστημονικά-εκπαιδευτικά κέντρα, τα οποία προάγουν την διεπιστημονικήν αλληλοτροφοδότηση, θα «χαροπαλεύουν» καί θα παρέχουν «πτυχία» αμφιβόλου επιστημονικής αξίας, και «πτυχιούχους» τής απλής «κατάρτισης», αναλώσιμους μίας χρήσεως στην αδηφάγο «αγορά»!
Όπως είπαμε, όμως ανωτέρω, γιά την ονοματοδοσία τών σχολείων θα μπορούσε να είχε δοθεί περισσότερος χρόνος στους Συλλόγους τών διδασκόντων, ώστε, πρίν λάβουν απόφαση επί τής ονοματοδοσίας, να επεξεργασθούν ευχερέστερα το θέμα καί να συνεργασθούν με διάφορες κοινωνικές οργανώσεις ( Δήμους, Κοινότητες, Πολιτιστικούς Συλλόγους, κλπ) καί να ζητήσουν τον συμβουλευτικόν τους λόγο.
θα μπορούσε, επίσης, το Υπουργείον Παιδείας να υπεδείκνυε στους Γυμνασιάρχες και Λυκειάρχες, να ενεργοποιήσουν γιά το θέμα τής ονοματοδοσίας καί τα Σχολικά Συμβούλια.
Το κάθε Σχολικό Συμβούλιο, ως συμβουλευτικό πρός τον Σύλλογο Διδασκόντων όργανο, συγκροτείται από τον Σύλλογο τών Διδασκόντων, έναν εκπρόσωπο τού Δήμου ή τής Κοινότητος, καί εκπροσώπους τών Γονέων και τών μαθητών. Και, εν προκειμένω, θα μπορούσε να εκφράσει άποψη-εισήγηση προς τον Σύλλογο τών Διδασκόντων, ο οποίος και θα διαμόρφωνε την τελικήν εισήγηση προς την Ιεραρχίαν τού Υπουργείου Παιδείας.
Ορισμένοι Διευθυντές Γυμνασίων-Λυκείων, μάλιστα, με δικήν τους πρωτοβουλία, συνεκάλεσαν τα Σχολικά Συμβούλια, καί εζήτησαν την γνώμην τους!
Έτσι, αφ ’ενός μέν θα απεφεύγοντο, ίσως, και οι ανέξοδες «οργισμένες» αντιδράσεις ορισμένων τοπικών παραγόντων, που όσο θα παραμένουν «οργισμένες», ανεδαφικές και αστήρικτες, θα μοιάζουν με κακόηχες φωνασκίες καί θα αποπροσανατολίζουν τον κόσμο, αφ’ ετέρου δε, με την συλλογικήν λειτουργία τού Σχολικού Συμβουλίου, θα ήτανε δυνατόν να συζητηθούν και να αναδειχθούν τα σοβαρά προβλήματα τής Εκπαίδευσης, αλλά καί να προωθηθεί η προβολή αιτημάτων για την καλλιτέρευση τής μόρφωσης καί τής εκπαίδευσης τών παιδιών τών ανθρώπων τού μόχθου καί τής εργασίας!-( Άγγελος Λιβαθινός, Καθηγ. Μαθηματικων -Λυκειάρχης,
πρώην- επί σειράν ετών- Πρόεδρος τοῦ Συλλόγου τῶν Καθηγητῶν( ΕΛΜΕ) Ν. Ηλείας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ, γράφετε ΠΑΝΤΟΤΕ Ελληνικά! *** Όχι μέ Λατινικούς χαρακτήρες!