" Ήλθαν μερικοί και ηθέλησαν να γένουν μπαρμπέρηδες εις του κασίδη το κεφάλι. Μας πονούσε το μπαρμπέρισμά τους, μα τι να κάνουμε; Είχαμε κι αυτουνών την ανάγκη". Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Λόγος πρός τούς νέους . Πνύκα, 8 Οκτωβρίου 1838
"… Ο κόσμος μας έλεγε τρελλούς. Ημείς αν δεν είμεθα τρελλοί δεν εκάμαμεν την επανάστασιν, διατί ηθέλαμεν συλλογισθή πρώτον δια πολεμοφόδια, καβαλαρία μας, πυροβολικό μας, πυριτοθήκαις μας, τα μαγαζιά μας, ηθέλαμεν λογαριάσει την δύναμιν την εδική μας, την τούρκικη δύναμη. Τώρα οπού ενικήσαμεν, οπού ετελειώσαμεν με το καλό τον πόλεμό μας, μακαριζόμεθα, επαινώμεθα. Αν δεν ευτυχούσαμεν ηθέλαμεν τρώγει κατάραις, αναθέματα".
"…Εις τον καιρόν του προσκυνήματος μόνον εφοβήθηκα δια την πατρίδα μου, όχι άλλη φορά, ούτε εις τας αρχάς, ούτε εις τον καιρόν του Δράμαλη, όπου ήλθε με 30000 στράτευμα εκλεκτό, ούτε ποτέ, μόνον εις το προσκύνημα εφοβήθηκα. Η Ρούμελη ήτον όλη προσκυνημένη, η Αθήνα πεσμένη, τα ρουμελιώτικα στρατεύματα διαλυμένα, μόνον η Πελοπόννησος ήταν μενεμένη με τα δυό νησιά Ύδρα και Σπέτσαις, οπού είχαν δύναμιν."
"… Άπλωσα τα στρατεύματα εις τα προσκυνημένα χωριά, και έκαμα διαταγαίς, ότι όπιο χωριό δεν γυρίσει οπίσω, είναι τα σπίτια του καϊμένα, τα αμπέλια τους καϊμένα, θα τους αφανίσω από το πρόσωπο της γης και ότι αν επιστρέψη, το έθνος θα τους συγχωρήση, και άλλα περισσά, φοβέραις… Και έτσι εγύρισαν οπίσω τα χωριά, οπού ήταν προσκυνημένα, και επαίρναμε οπίσω τα προσκυνοχάρτια, και τους δίναμε του έθνους. Και έτσι εγύρισαν οπίσω εις τα χωριά τους δια να μην τους κάψουν τα σπίτια τους". -
"Μάς πονούσε το μπαρμπέρισμά τους, μά τί να κάνουμε; Είχαμε κι αυτουνών την ανάγκη"!
Μέσα σ' αυτές τις δύο φράσεις τού "Γέρου τού Μωριά" κλείνεται όλη η ουσία τής λοξοδρόμησης τής Επανάστασης τού 1821!
Γιά νά τήν πάρουν έπειτα παραμάσχαλα, από τά χέρια τού εξαντλημένου λαού, οι κοτσαμπάσηδες, και να την "στραβώσουν"! Γιά νά τήν πάνε πρός τά 'κεί, που θα εξυπηρετούσε τά συμφέροντα τών διάφορων "μπαρμπέρηδων"! Κι ο λαός πάλι στο περιθώριο!
Η παρακαταθήκη, όμως, που άφησαν στις επόμενες γενεές τής πατρίδος μας ο Κολοκοτρώνης καί ο Παπαφλέσσας, ο Ανδρούτσος καί ο Καραϊσκάκης, ο Νικηταράς καί ο Μακρυγιάννης, τόσοι άλλοι αγωνιστές, καί ο "ξεβράκωτος", αλλά ανυπότακτος λαός, είναι η "περιουσία" τού Ελληνικού Λαού στους σημερινούς καί στους αυριανούς αγώνες γιά την εθνική ανεξαρτησία και την κοινωνική απελευθέρωση!
Σήμερα, που έχει γεμίσει ο τόπος από "μπαρμπέρηδες" και "νενέκους", τα λόγια τών αγωνιστών αυτών μάς γεμίζουν αυτοπεποίθηση καί μάς δείχνουν τον δρόμο, που πρέπει να ακολουθήσουμε, για να βγεί νικηφόρος ο λαός μας στην πάλη του κατά τής σύγχρονης δουλείας, που απεργάζεται για τους λαούς ο αυτοκρατορικός ιμπεριαλισμός και οι ντόπιοι καλφάδες του.
Αλλά, κυρίως, αποτελούν τα λόγια αυτά καί μία προειδοποίηση προς όλους μας: οι ντόπιοι καλφάδες τής ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητος, οι εκπρόσωποι τής "Νέας Τάξης" στην χώρα μας, οι "μπαρμπέρηδες" τού Κολοκοτρώνη, ξέρουν να καμουφλάρονται, ξέρουν να κρύβονται!
Φορούν άλλοτε τήν μάσκα τού "προοδευτικού", άλλοτε την "μπαρμπούτα" τού "αριστερού"!
"Αριστεροί" τού γλυκού νερού και τού καναπέ! Επαγγελματίες πολιτικοί τυχοδιώκτες τής ρόζ "αριστεράντζας"! Εγχώριοι πλασιέ τών νεοταξικών ιδεολογημάτων!
Όλοι αυτοί, που, άμα μιλήσεις γιά Πατρίδα, σε λένε "εθνικιστή" !
Άμα μιλήσεις γιά Ελλάδα, σε λένε "ρατσιστή"!
Άμα μιλήσεις γιά τό δίκιο τού εργάτη, καί καταγγείλεις τον ευρωπαϊκό καί υπερατλαντικό ιμπεριαλισμό σε βάρος τών λαών, σε κατηγορούν, ότι μιλάς "ξύλινη γλώσσα"!
Αυτοί οι σημερινοί "μπαρμπέρηδες" αποτελούν σήμερα γιά τον τόπο και για τον λαό τον πλέον μεγάλο κίνδυνο. Όπως απετέλεσαν τον μεγάλο κίνδυνο καί στους άλλους αγώνες τού λαού μας, στο μεγάλο έπος τής Αντίστασης '40-'44 καί στην ιμπεριαλιστική κατοχή τής χώρας μας από τούς Αγγλο-αμερικάνους ιμπεριαλιστές!
Απ' αυτούς πρέπει να απαλλαγεί ο λαός μας, σήμερα!
Για να μπορέσει να ιδεί προκοπή και να χαράξει ο ίδιος τον δρόμο τής υπεράσπισης τών δικαίων τών ανθρώπων τού μόχθου καί τής εργασίας!
Στην 187ην Επέτειο τής Επανάστασης τού 1821, καταχωρίζουμε παρακάτω,
τρία αποσπάσματα από τα Απομνημονεύματα τού Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, για την Επανάσταση καί γιά το "προσκύνημα":
"…Εις τον καιρόν του προσκυνήματος μόνον εφοβήθηκα δια την πατρίδα μου, όχι άλλη φορά, ούτε εις τας αρχάς, ούτε εις τον καιρόν του Δράμαλη, όπου ήλθε με 30000 στράτευμα εκλεκτό, ούτε ποτέ, μόνον εις το προσκύνημα εφοβήθηκα. Η Ρούμελη ήτον όλη προσκυνημένη, η Αθήνα πεσμένη, τα ρουμελιώτικα στρατεύματα διαλυμένα, μόνον η Πελοπόννησος ήταν μενεμένη με τα δυό νησιά Ύδρα και Σπέτσαις, οπού είχαν δύναμιν."
"… Άπλωσα τα στρατεύματα εις τα προσκυνημένα χωριά, και έκαμα διαταγαίς, ότι όπιο χωριό δεν γυρίσει οπίσω, είναι τα σπίτια του καϊμένα, τα αμπέλια τους καϊμένα, θα τους αφανίσω από το πρόσωπο της γης και ότι αν επιστρέψη, το έθνος θα τους συγχωρήση, και άλλα περισσά, φοβέραις… Και έτσι εγύρισαν οπίσω τα χωριά, οπού ήταν προσκυνημένα, και επαίρναμε οπίσω τα προσκυνοχάρτια, και τους δίναμε του έθνους. Και έτσι εγύρισαν οπίσω εις τα χωριά τους δια να μην τους κάψουν τα σπίτια τους". -
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ, γράφετε ΠΑΝΤΟΤΕ Ελληνικά! *** Όχι μέ Λατινικούς χαρακτήρες!