Μετά τήν ήττα τού λαϊκού κινήματος
τοὐ Τάκη Φωτόπουλου
ΤΑ ΚΡΙΣΙΜΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
1. ΝΙΚΗ Η ΗΤΤΑ ΤΩΝ ΛΑΙΚΩΝ ΣΤΡΩΜΑΤΩΝ;
2. ΓΙΑΤΙ
ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟ ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ;
3.
ΚΡΙΣΙΜΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΣΤΟΧΩΝ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ
4. ΠΟΙΟ
ΤΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ;
5. ΓΙΑΤΙ
ΜΕΤΩΠΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ;
6. ΠΟΙΕΣ
ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΥΝΙΣΤΩΣΕΣ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ;
7. ΜΟΡΦΕΣ
ΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ
1. ΝΙΚΗ Η΄ ΗΤΤΑ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΣΤΡΩΜΑΤΩΝ;
Τα λαϊκά στρώματα
που προχώρησαν με τις εκλογές του Μάη σε μια πρωτοφανή
καταδίκη των κομμάτων εξουσίας, η οποία συνέτριψε τη λογική
του Μνημονιακού μονόδρομου, στις εκλογές του Ιούνη έπεσαν
στη παγίδα που έστησαν οι ντόπιες και ξένες ελίτ, δηλαδή το
δίλημμα
“Ευρώ ή καταστροφή”,
που όχι μόνο ανέτρεψε την προηγούμενη κατάκτηση αλλά και τα
οδήγησε στη πιο βαριά ήττα μετά τον εμφύλιο.
Σε αυτή την
εξέλιξη
ήταν αποφασιστική η ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ
που κατέβηκε με ένα άκρως αντιφατικό αλλά και επικίνδυνο
πρόγραμμα, που ενίσχυε αντί να καταρρίπτει τη παγίδα αυτή,
με αποτέλεσμα πολλοί από τους «βολεμένους» αλλά
απογοητευμένους δεξιούς και πασόκους, όπως είχαμε προβλέψει,
να επιστρέψουν στα κόμματα εξουσίας από όπου βασικά προήλθαν
και να νομιμοποιήσουν τα εγκληματικά Μνημόνια, τη δανειακή
συνθήκη και τους εφαρμοστικούς Νόμους . Έτσι, οι
προβλέψεις μας επιβεβαιώθηκαν απόλυτα από τα γεγονότα, και
στην πραγματικότητα οδήγησαν στο χειρότερο δυνατό
αποτέλεσμα, τόσο για τα λαϊκά στρώματα, όσο και για την
αντισυστημική Αριστερά: το λαϊκίστικο «πρόγραμμα» του
ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν όχι μόνο αντιφατικό αλλά και άκρως
αποπροσανατολιστικό, διότι καλλιέργησε ψευδαισθήσεις στα
λαϊκά στρώματα ότι δήθεν μπορούσαν να αποφύγουν τα Μνημόνια
ακόμη και μέσα στην ΕΕ, προσελκύοντας έτσι όλους τους
«νοικοκυραίους» που τρέμουν μην χάσουν το Ευρώ «τους», αλλά
δυστυχώς και μεγάλα λαϊκά στρώματα που δεν είχαν καν Ευρώ
στην τσέπη, που τρομοκρατήθηκαν από την αδίστακτη Γκεμπελική
προπαγάνδα των ξένων και ντόπιων ελίτ ότι έξοδος από το Ευρώ
σημαίνει την ολοκληρωτική κατάρρευση της οικονομίας, αν όχι
τον ...κατακλυσμό του Νώε, όπως το παρουσίαζαν τα πανάθλια
κανάλια της ντόπιας ελίτ.
Το ρεύμα όμως προς τον ΣΥΡΙΖΑ δεν
ήταν αρκετό για να τον οδηγήσει στην κυβέρνηση, οπότε θα
αποδείχνονταν και η αθλιότητα των θέσεων του και θα
επιταχυνόταν η ριζοσπαστικοποίηση της λαϊκής
συνειδητοποίησης, ιδιαίτερα εάν ταυτόχρονα παρέμεναν σε
αρκετά υψηλά επίπεδα τα ποσοστά της αντισυστημικής, αντι-ΕΕ
Αριστεράς και κυρίως του ΚΚΕ.
Αντίθετα, η τρομοκρατία των
ελίτ από τη μία και ο λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη,
τον οδήγησαν στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως
ακριβώς ήθελαν οι ντόπιες και ξένες ελίτ (και πιθανότατα και
τα ίδια τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως φαίνεται καθαρά τώρα),
ώστε να συνεχίσει να αποπροσανατολίζει και να λαϊκίζει
ανώδυνα πλέον από τη θέση τώρα της αξιωματικής
αντιπολίτευσης, και έμμεσα να ευνουχίζει κάθε διαδικασία
ριζοσπαστικοποίησης και κάθε συναφή αγώνα, αφού πρώτα
κατάφερε να αποδομήσει σημαντικά την αντισυστημική
Αριστερά.
Συγχρόνως, ακόμη
και όταν
αντισυστημικά κόμματα όπως το ΚΚΕ
έπαιρναν σωστές θέσεις για τη διαγραφή του Χρέους και τη
συνακόλουθη έξοδο από την ΕΕ/Ευρωζώνη και την ανάγκη
αυτοδύναμης ανάπτυξης, ουσιαστικά τις αχρήστευαν με το να
συνδέουν την έξοδο από την ΕΕ με τη κατάκτηση της λαϊκής
εξουσίας, δηλαδή με την αλλαγή του συστήματος, η οποία
βέβαια αυτή τη στιγμή ήταν αδύνατη, όπως άλλωστε και το ίδιο
τόνιζε.
Από την άλλη μεριά, αντισυστημικές δυνάμεις όπως η
ΑΝΤΑΡΣΥΑ τόνιζαν τις αποπροσανατολιστικές και ρεφορμιστικές
προτάσεις της ΕΛΕ, ενώ το θέμα της εξόδου από την ίδια την
ΕΕ (σε αντίθεση με την Ευρωζώνη) συχνά παραπεμπόταν στο
απώτερο μέλλον ή μπερδευόταν με την αντικαπιταλιστική ρήξη
με την ΕΕ και τη διάλυση της ίδιας της ΕΕ κάτω από τον
αντικαπιταλιστικό αγώνα των Ευρωπαϊκών λαών, που παρέπεμπε
στις ελληνικές καλένδες.
Όχι τυχαία, τόσο το ΚΚΕ όσο και η
ΑΝΤΑΡΣΥΑ υπέστησαν εκλογική συντριβή, που, συνακόλουθα, δεν
οφείλεται μόνο στην τρομοκρατία των ελίτ και τον λαϊκισμό
του ΣΥΡΙΖΑ.