ΜΙΑ ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΕΝΟΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΑΡΧ. ΟΛΥΜΠΙΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΟΡΘΩΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ!…
Αντίδωρο, ως έκφραση ευχαριστιών, σε φίλους που με πίστεψαν
Γράφει: ο παθών*
«Και να αδελφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα, δεν χρειάζονται περισσότερα.
Κι αύριο λέω θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί.
Θα βρούμε αυτά τα λόγια που παίρνουνε το ίδιο βάρος
σ' όλες τις καρδιές, σ' όλα τα χείλη.
'Ετσι να λέμε πια τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη.
Κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι και να λένε,
"Τέτοια ποιήματα, σου φτιάχνουμε εκατό την ώρα."
Αυτό θέλουμε κι εμείς.
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδελφέ μου απ' τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο.
...έχεις ακόμη να κλάψεις πολύ
ώσπου να μάθεις τον κόσμο να γελάει…»
(Απόσπασμα από το «Καπνισμένο Τσουκάλι» του ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ)
Τελικά, τι σου είναι ο άνθρωπος. Ποτέ δεν είχε περάσει από το μυαλό μου να ασχοληθώ με τα (παλιότερα λεγόμενα) Κοινοτικά, αργότερα Δημαρχιακά ή σήμερα (λεγόμενα …διαγραμμάτων) Αυτοδιοικητικά… Και μάλιστα στον τόπο που γεννήθηκα και μεγάλωσα, την αγαπημένη μου Δίβρη. Μπορεί από μαθητής Γυμνασίου να ήμουνα στην πρώτη γραμμή της ενασχόλησης με τα κοινά, μπορεί να ήμουν από το πρωί μέχρι το βράδυ σε εγρήγορση σε αυτό που ονομάζεται «κοινωνική προσφορά και δράση», αλλά ποτέ δεν επεδίωξα ή ζήλεψα τη θέση του Κοινοτάρχη ή του Δημάρχου.
Πέρασα τη ζωή μου επί 50 και πλέον χρόνια από όλα τα στάδια αυτού που λέμε «ενεργός και ανήσυχος πολίτης». Και ως δραστήριος νεολαίος και συνδικαλιστής στις μαθητικές και φοιτητικές εξεγέρσεις των δεκαετιών 1950 και 1960 (Κυπριακό, 1-1-4, Ανένδοτος αγώνας). Ήμουνα επί Χούντας συχνός … «επισκέπτης» των …σωφρονιστικών δωματίων της οδού Μεσογείων. Τιμήθηκα επί 10 σχεδόν χρόνια ως επικεφαλής της συνδικαλιστικής ηγεσίας των επτά χιλιάδων Γιατρών του κλάδου μου. Εθήτευσα επί 10 σχεδόν χρόνια ως ανώτερο και ανώτατο στέλεχος μεγάλου (αλλά επ΄ ολίγον και μικρού) κόμματος εξουσίας και … «κλώτσησα» αξιώματα, οφίκια, βουλευτιλίκια (γιατί ασχολήθηκα τρεις φορές και με αυτό το …εκλεκτό σπορ) και μελλοντικά υπουργήματα. Συμμετείχα σε ειρηνιστικά, οικολογικά, περιβαλλοντικά Κινήματα, ακόμη και σε λίαν επικίνδυνες αποστολές (Σερβία, Τουρκία, Αλβανία) ως μέλος της πανανθρώπινης κοινωνίας των πολιτών. Αρθρογράφησα επί σειρά ετών σε μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδες και περιοδικά. Επί 35 χρόνια οι συμπολίτες μου Λαμπειείς με τιμάνε ως ηγούμενο του σημαντικού πολιτιστικού έργου στη γενέτειρα με δεκάδες πνευματικές-μορφωτικές, αναπτυξιακές Εκδηλώσεις, Συνέδρια, Φεστιβάλ κλπ, εκδίδω επί 32 χρόνια το μαχητικό περιοδικό «ΔΙΒΡΗ»… (αυτά τα ολίγα, για «επονείδιστη» …αυτοπροβολή και αυτοδιαφήμιση!!).