Τρίτη 19 Απριλίου 2011

Η σφενδόνη τού Γύγη, καί μία απίστευτη δικαστική απόφαση !

 Ο Πλάτων, στό Β΄ Βιβλίο τής «Πολιτείας» του, διά στόματος τού αδελφού του, Γλαύκωνος, διηγείται ένα μύθο, προκειμένου νά θεμελιώσει καί νά επεξηγήσει τόν ισχυρισμόν του, ότι κανείς δέν είναι δίκαιος μέ τήν θέλησή του ( «ουδείς εκών δίκαιος»), θέληση η οποία θά επήγαζε από τήν αναγνώριση τής αξίας τής δικαιοσύνης, αλλά γίνεται δίκαιος από ανάγκη, διότι αυτός κατανοεί, ότι είναι αδύνατον νά αδικεί, χωρίς καί ο ίδιος εν συνεχεία νά αδικηθή.

Διηγείται, λοιπόν, ο Γλαύκων, ότι ο Γύγης, ένας βοσκός τού βασιλιά τής Λυδίας, βρίσκει τυχαία ένα μαγικό δακτυλίδι, έπειτα από τήν εμφάνιση δύο καταστροφικών φυσικών φαινομένων.
Ο Γύγης πήρε τό δακτυλίδι καί τό περιεργαζότανε. Κάποια ημέρα διαπίστωσε, ότι τό πολύτιμο εύρημά του είχε μία εντυπωσιακή μαγική δυνατότητα. Θέτοντας τήν πέτρα τού διακτυλιδιού, τήν «σφενδόνην», στήν κλειστήν παλάμη του, καί περιστρέφοντάς την, τότε ο ίδιος γινότανε αόρατος, καί, όταν τήν εγύριζε κατά τήν ανάστροφη φορά, ο ίδιος εμφανιζότανε πάλι!
 Κατάλαβε ο αγαθός βοσκός , ότι είχε πλέον στά χέρια του ένα ισχυρότατο όπλο. Γιατί, σκέφθηκε, μπορούσε μ’ αυτό νά κάνει ό, τι δήποτε ήθελε, χωρίς νά γίνεται αντιληπτός, χωρίς νά ελέγχεται από κανέναν, μά, κυρίως, χωρίς νά τιμωρείται γιά οποιεσδήποτε πράξεις του!

 Από τή μία στιγμή στήν άλλη, ο Γύγης ένοιωθε ακατανίκητος, καθ’ ότι είχε στήν εξουσία του μία τεράστια δύναμη ( τήν σφενδόνη), η οποία μπορούσε νά λειτουργήσει πρός όφελός του, έστω καί άν η χρησιμοποίησή της οδηγούσε στήν διάπραξη αδικίας, ακόμη καί εγκλήματος. Ο άσημος μέχρι τότε Γύγης έγινε, κατόπιν, εραστής τής βασίλισσας καί, μέ τήν βοήθειά της, σκότωσε τόν βασιλιά του, χωρίς νά τόν αντιληφθή κανείς καί επομένως χωρίς νά τιμωρηθή, καταλαμβάνοντας μάλιστα ο ίδιος τήν εξουσία. Κατέλαβε, δηλαδή, μία θέση, τήν οποία τού εχάρισε η δύναμη ενός χρυσού δακτυλιδιού μέ τήν πολύτιμη σφενδόνη, χωρίς νά νοιάζεται γιά τά άδικα καί απάνθρωπα μέσα, που χρησιμοποίησε, καί τά οποία τόν οδήγησαν νά γίνει εγκληματίας, αλλά μέ μοναδικά κίνητρά του ( συνηθισμένα στήν ανθρώπινη φύση) τήν δόξα καί τό χρήμα.

Στήν αφήγησή του ο Γλαύκων θεμελιώνει τήν έννοια τής αδικίας ως ανθρωπολογικού χαρακτηριστικού καί ερμηνεύει ιστορικοκοινωνικά τήν έννοια τής δικαιοσύνης.
Ο άνθρωπος, λέγει ο Γλαύκων, ρέπει εκ φύσεως πρός τήν αδικία, γιά τά ατομικά οφέλη, που τού εξασφαλίζει. Όμως, αδικών ο ίδιος, κινδυνεύει νά υποστή τήν βλάβη καί τήν αδικία τών άλλων , εάν επικρατήσει μία κατάσταση γενικευμένης αδικίας. Γι’ αυτό καί η ανθρωπότητα επροχώρησε σέ έναν κοινωνικό συμβιβασμό, σέ ένα είδος «κοινωνικού συμβολαίου», θεσπίζοντας νόμους, που ορίζουν, ότι κανείς δέν θά αδικεί, αλλά ούτε καί θά αδικείται.

 Προκύπτει, λοιπόν, ο συμβατικός χαρακτήρας τής δικαιοσύνης ( εντάσσεται στό πεδίο τών ανθρωπίνων συμβάσεων), τήν οποίαν εντέλλονται, στήν εποχή μας, νά εφαρμόζουν τά δικαστήρια κάθε χώρας, προκειμένου νά εξοβελίσουν ή νά περιορίσουν δραστικά τήν αδικία, η οποία αποτελεί στοιχείο τής ανθρωπίνης φύσεως.
 Η εφαρμογή, λοιπόν, τών νόμων ( τών ανθρωπίνων συμβάσεων κατά τής αδικίας) από αυτούς, οι οποίοι εντέλλονται νά τούς προωθούν ( από τούς δικαστές, δηλαδή), είναι η λυδία λίθος γιά τήν αποτροπή τής αδικίας καί γιά τήν εμπέδωση τής δικαιοσύνης μεταξύ τών μελών μίας κοινωνίας ( τού εξοβελισμού τής αδικίας δηλαδή).
Καί η δικαιοσύνη προωθείται μέ τήν καταδίκη τής αδικίας καί όχι μέ τήν θώπευσή της!
Η δέ θώπευση τής αδικίας ( τής οιασδήποτε αντικοινωνικής καί απάνθρωπης συμπεριφοράς) μπορεί νά υλοποιηθή μέ δύο τρόπους: είτε μέ τήν απαλλαγή τού αδικούντος, είτε μέ τήν τιμωρία τού αντισταθέντος στήν αδικία( τού αδικηθέντος).
Τότε, καί στήν μία καί στήν άλλη περίπτωση, αυτός που θωπεύει τήν αδικία δέν πράττει τίποτε άλλο, παρά νά χαρίζει στόν αδικούντα, καί σέ κάθε επίδοξον εραστή καί αυτουργό τής αδικίας, τήν σφενδόνη τού Γύγη, διά τής οποίας η αδικία θά συντηρείται, θά διευρύνεται, θά μένει ατιμώρητη, θά αποκτά νέους οπαδούς, καί θά θρυματίζει τήν ανθρώπινη σύμβαση εξοβελισμού τής αδικίας, ως στοιχείου τής ανθρωπίνης φύσεως.

Βάσει τών ανωτέρω συλλογισμών, ποία συμπεράσματα, λοιπόν, μπορεί νά συναγάγει κανείς, όταν διαβάσει τήν είδηση (ΠΑΤΡΙΣ, 07.04.2011) γιά μία δίκη στό Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο ( Κακουργιοδικείο) τού Πύργου Ηλείας, κατά τήν οποίαν ο αδικηθείς κατεδικάσθη, διότι αντιστάθηκε κατά τού αδικήσαντος;
Η είδηση: Τόν Νοέμβριον τού 2008, στό χωριό Ελαιώνας τού Αιγίου, δύο ληστές εφώρμησαν στήν οικία ενός 77χρονου καί τού άρπαξαν 1.100 Εὐρώ. Ο ηλικιωμένος αντεστάθη(!), καί στήν επακολουθήσασα συμπλοκή άρπαξε ένα κουζινομάχαιρο, μέ τό οποίο κατέφερε τραύμα στόν μηρό τού ενός τών ληστών.
Ο τραυματισμένος ληστής διεκομίσθη στό νοσοκομείο, όπου εξέπνευσε μετά από 9 ημέρες.
Τό δικαστήριο τού Πύργου, τό οποίον εσυνεδρίασε τήν 6ην Απριλίου 2011, επέβαλε στόν αντισταθέντα 77χρονο(!) τήν ποινή τής καθείρξεως επί δέκα καί μισό έτη ( τήν ΑΝΩΤΑΤΗ ποινή!), μή αναγνωρίζοντας, ότι ο θανάσιμος τραυματισμός προεκλήθη από τήν προσπάθεια τού αδικουμένου ( τού ηλικιωμένου) νά διαφυλάξει απαράγραπτα ανθρώπινα δικαιώματά του ( τήν περιουσία του, τήν οικιακή ασυλία του καί τήν σωματικήν του ακεραιότητα). Στόν δέ ληστή-συνεργό τού θανόνος, ενώ αυτός είχε παραπεμφθή στό ίδιο δικαστήριο μέ τήν κατηγορία τής συνέργειας σέ ληστεία ( κακούργημα), τού «κατελογίσθη» τελικώς «συνέργεια σέ απόπειρα κλοπής»(!) ( μετατροπή τής κατηγορίας σέ ελαφρύτερη-πλημμέλημα) καί τού «επεβλήθη» η ... βαρύτατη «ποινή» τών τριών μηνών μέ αναστολή!
Η θωπεία τής αδικίας, που ελέγαμε προηγουμένως!

  Έχει σκεφθή κανείς από όλους αυτούς, οι οποίοι «εδίκασαν» αυτήν τήν δίκη, σέ ποία κοινωνία μάς οδηγούν τέτοιες κραυγαλέα άδικες αποφάσεις; Ποία μηνύματα «εκπέμπει» μία τέτοια απόφαση στήν κοινωνία;
Ποίαν στάση, άραγε, υποδεικνύεται νά κρατούν οι πολίτες τής χώρας μας, εμπρός σέ εγκληματικά φαινόμενα, ληστείες, απόπειρες φόνου, απρόκλητες καταστροφές καί κάθε είδους κλοπές καί επιθέσεις μέσα στήν κατοικία τους;
Μήμως, νά «καλοδεχόμαστε», χωρίς καμμία αντίσταση, μέσα στό σπίτι μας τούς ληστές, τούς εγκληματίες, τούς λωποδύτες καί όλα τά κοινωνικά αποβράσματα, αλλοδαπά καί εγχώρια;

Μήπως, λοιπόν, χωρίς νά τό καταλάβουν, χαρίζουν έτσι τό «δακτυλίδι μέ τήν σφενδόνη τού Γύγη» στούς ανά τήν Ελλάδα ληστές, στούς επίδοξους εγκληματίες, αλλά καί στόν επιζήσαντα ληστή, αδιαφορώντας γιά τίς εκρηκτικές κοινωνικές συνέπειες στήν χώρα μας, στήν οποίαν η εγκληματικότητα, λόγω καί τής «άνωθεν» κατευθυνομένης «αλλοδαπής λαίλαπας», έχει φθάσει σέ δυσθεώρητα ύψη;
Μήπως έπρεπε νά σκεφθούν, ότι, μέ τέτοιες αποφάσεις, η χώρα μας θά πλημμυρίσει από «Γύγηδες», αλλοδαπούς ή εγχώριους, φέροντες αυτοί «υπερήφανοι» τίς «σφενδόνες» τής ατιμωρησίας τους, που τούς «χαρίζονται» αφειδώς, πρός θλίψη καί κοινωνικήν αγανάκτηση τών απλών ανθρώπων τής κοινωνίας μας;
Αλήθεια, άν κανείς δέν μπορεί νά μάς προστατεύσει από τούς εγκληματίες, τούς δολοφόνους καί τούς ληστές, τότε ποίαν χρείαν έχουμε τών «προστατών» μας;

Μήπως, τό «δίδαγμα», που «εκπέμπει» αυτή η «απόφαση», είναι, ότι γιά νά σωθούμε πρέπει νά γίνουμε όλοι «Γύγηδες», σέ μία κατάσταση γενικευμένης αδικίας, μιά καί τόσο απλόχερα μοιράζεται ένθεν κακείθεν τό «δακτυλίδι μέ τήν σφενδόνη τής ατιμωρησίας», καί αφού οι όποιες αδικίες μας θά τυγχάνουν τής επίσημης «θωπείας»;
Μήπως, άραγε, αυτήν τήν κοινωνία θέλουν τά διάφορα «κέντρα» νά «επιβάλουν» στήν Ελλάδα σήμερα;

Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

Η κατάντια τής "Τοπικής Αυτοδιοίκησης" καί η σύνθλιψη τών Τοπικών Κοινωνιών

Έχουμε αναφερθή καί παλαιότερα σέ άρθρα μας ( εδώ  καί εδώ), γιά τήν καταστροφική πορεία τών τοπικών Κοινωνιών, εξ αφορμής τής σχεδιασθείσης  καί εφαρμοσθείσης βιαίας κατάργησης τών Κοινοτήτων, μέ τήν εφαρμογή τού ψευδωνύμου νόμου  μέ τό όνομα "Καποδίστριας".
 Η πρόσφατη εφαρμογή τού νέου νόμου  διοικητικής διαίρεσης τής χώρας, μέ τό άλλο "βαρύγδουπο" όνομα "Καλλικράτης", ολοκληρώνει τό "έργο" τής προηγούμενης Νομοθεσίας, καί η κυριολεκτική ισοπέδωση  καί συντριβή τών τοπικών κοινωνιών  είναι πλέον, στό όνομα τής  νεοταξικής "ανάπτυξης",  πρό τών πυλών.
Καί, ενώ ο συντάκτης τού Νόμου 3852/2010 ( "Καλλικράτης") διατυμπάνιζε τήν "νέα Αρχιτεκτονική" τών "Τοπικών Αυτοδιοικήσεων", καί,  γιά νά διακαιολογήσει τόν ισχυρισμόν του, επεκαλείτο τό όνομα τού περιφήμου Αρχιτέκτονος τής Αρχαίας Αθήνας καί τού Παρθενώνα (!),  η οδυνηρή πραγματικότητα γιά τίς τοπικές κοινωνίες, αποδεικνύεται ότι, διαψεύδει τόν συντάκτη καί "ανάδοχο" τού νέου νόμου, καθ' ότι  διαφαίνεται, ότι τό νέο πόνημα τής δωσιλογικής "κυβέρνησης" τού ΓΑΠ  παραπέμπει μάλλον στόν δωσίλογο καί προδότη  στρατηγό  ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ τής Αχαϊκής Συμπολιτείας

 Τά όσα απίστευτα συμβαίνουν  στούς μικρούς Οργανισμούς τής λεγομένης "Τοπικής Αυτοδιοίκησης", τούς Δήμους καί τίς Κοινότητες, είναι αδύνατον νά τά φαντασθή κάποιος, εάν δέν τά βιώσει ο ίδιος "από μέσα":
Διάλυση τών Κοινοτήτων, Απαξίωση κάθε  δικαιώματος τών Τοπικών Κοινωνιών, Αντιδημοκρατικές καί χουντικής νοοτροπίας  συμπεριφορές, Δικτατορική Λειτουργία τών "αρχόντων", Χλευασμός τών αναγκών καί τών δικαιωμάτων τών απλών ανθρώπων τού χωριού  από τούς  μεγαλοσχήμονες "ταλιμπάν" τής δήθεν "αυτοδιοίκησης".  Όλα αυτά στό όνομα τής "ανάπτυξης" καί τής νεοταξικής απαίτησης γιά τήν συντριβή κάθε πολιτισμικού-ιστορικού-πολιτικού-Εθνικού χαρακτηριστικού,  που κρατάει ακόμη ζωντανή τήν Ελληνικήν Επαρχία.

Μία μικρογραφία καί ένα μικρό δείγμα αυτής τής  κατάντιας καί τής αθλιότητος,  εις τήν οποίαν οδηγούν τίς τοπικές κοινωνίες  οι δωσίλογοι καί οι νενέκοι, που κυβερνούν τόν τόπο, μπορεί κανείς νά αναγνωρίσει, διαβάζοντας μέ υπομονή τήν "τρίμηνη  έκθεση" ενός ανθρώπου, τού Άγγελου  Λιβαθινού, που απεφάσισε νά ασχοληθή μέ τά κοινά τού τόπου του,  καί είναι σήμερα Κοινοτικός Σύμβουλος στό χωριό Καρδαμάς Ηλείας ( 1200 κατοίκων, σύμφωνα μέ τήν Γεν, Απογραφή τού 2001).
------------------------------------------------
------------------------------------------------
Λιβαθινός Άγγελος
Καθηγ. Μαθηματικών
Κοινοτικός Σύμβουλος Καρδαμά
Οδός Σιδηροδρόμου (Αγ. Ιωάννου)
27200 Καρδαμάς Ηλείας
Τηλ. 26220-27293, κιν. 697819776
Ηλεκτρον. Ταχ/μείον: aktimon@gmail.com
                                                                               
Καρδαμάς, 08.04.2011
             ΠΡΟΣ
1) τούς Δημότες καί τούς Κατοίκους Καρδαμά
2) Συμβατικόν καί Ηλεκτρονικόν Τύπον Ηλείας

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ - ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ

Αγαπητοί Συμπολίτες Καρδαμαίοι
Μέ τήν Ευχαριστήριον Επιστολήν μου, μέ ημερομηνία 10 Νοεμβρίου 2010, απηύθυνα τίς θερμές ευχαριστίες μου πρός όλους τούς συμπολίτες, οι οποίοι μέ ετίμησαν μέ τήν ψήφον τους στίς Εκλογές τής 7 Νοεμβρίου 2010 καί μέ εξέλεξαν Κοινοτικόν Σύμβουλον Καρδαμά.

Στήν Επιστολή μου εκείνη σάς υποσχέθηκα, ότι θα αγωνισθώ ανιδιοτελώς καί χωρίς διακρίσεις γιά τά συμφέροντα τού χωριού μας καί θά επιχειρήσω νά προωθηθούν γιά τήν λύση τους όλα τά κακοφορμισμένα προβλήματα τού Καρδαμά, αλλά καί θά καταβάλω όλες μου τίς δυνάμεις καί τίς γνώσεις μου, προκειμένου νά δρομολογηθούν λύσεις σέ προβλήματα τού χωριού μας, μέ στόχο νά ξεφύγει ο τόπος μας από τήν μιζέρια καί τήν κακομοιριά, στίς οποίες τόν κατεδίκασαν όσοι είχαν τήν ευθύνη τής διαχείρισης τών κοινοτικών μας πραγμάτων κατά τήν τελευταίαν 25ετία.
Εδεσμεύθηκα απέναντί σας επί πλέον, ότι θα σάς καθιστώ τακτικώς ενήμερους γιά τήν λειτουργία τού Κοινοτικού Συμβουλίου Καρδαμά, γιά τίς αποφάσεις του, γιά τίς συνεδριάσεις του, αλλά καί γιά τίς αποφάσεις τού Δημοτικού Συμβουλίου, οι οποίες θά έχουν άμεσο ενδιαφέρον γιά τό χωριό μας καί γιά τούς Καρδαμαίους.

Ήδη εξέπνευσε τό πρώτο τρίμηνο τού 2011, τού πρώτου έτους τής Δημοτικής περιόδου 2011-2014, καί επιθυμώ νά σάς ενημερώσω γιά τά κοινοτικά μας πράγματα, γιά τίς ενέργειές μου καί γιά τίς πρώτες διαπιστώσεις μου, όσο γίνεται παραστατικά καί περιληπτικά.
Λέμε «περιληπτικά» καί τό εννοούμε! Παρ’ ότι η ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ αυτή είναι πολυσέλιδη, εν τούτοις είναι πράγματι «περιληπτική» γιά όσα άθλια συμβαίνουν στήν Κοινότητα Καρδαμά, μέ ευθύνη τού Προέδρου, αλλά καί τού Δημοτικού Κατεστημένου τής Αμαλιάδος!

Θερμή παράκληση: Μήν αποφύγετε νά διαβάσετε όλην αυτήν τήν ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ. Πέραν τής πλήρους ενημερώσεως, τήν οποία θά λάβετε, θά δοθή η δυνατότητα στόν κάθε Αναγνώστη νά κατανοήσει καί τούς λόγους, γιά τούς οποίους τό χωριό μας ευρίσκεται βυθισμένο στήν μιζέρια κατά τά τελευταία 15 χρόνια!
Καί, ίσως, προκύψουν σκέψεις, γιά τό τί πρέπει νά κάνει σύσσωμη η κοινωνία τού Καρδαμά, ώστε νά απαλλαγή από αυτό τό επονείδιστο άγος, πού τήν κρατάει ΟΜΗΡΟ τά τελευταία χρόνια! Εμείς θά τιμήσουμε τήν ψήφο, πού μάς δώσατε, καί , παρά τίς απίστευτες δυσκολίες καί τίς επονείδιστες μεθοδεύσεις τού Δημοτικού κατεστημένου, θά συνεχίσουμε αποφασιστικά καί χωρίς αναστολές ή απογοητεύσεις τόν αγώνα, πού σάς υποσχεθήκαμε.