Ελληνική Παγκοσμιοποιητική «Δημοκρατία»

Ελληνική Παγκοσμιοποιητική «Δημοκρατία»  

( Ανακοίνωση τοῦ ΜΕΚΕΑ)

Η ορκωμοσία του Τζο Μπάιντεν στις ΗΠΑ είναι μια μεγάλη νίκη της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε), η οποία χρησιμοποίησε κάθε μέσον για την εκλογή του (πιθανότατα και εκτεταμένη νοθεία) ( αλλά και το πραξικόπημα-οπερέτα[1]), και σηματοδοτεί την ακόμα μεγαλύτερη αντεπίθεσή της[2] εναντίον των λαών σε όλον τον πλανήτη.

Ο στόχος της είναι τώρα να συντρίψει τα κινήματα για την εθνική κυριαρχία, παρόλη την τελική επίτευξη του ιστορικού Brexit των Βρετανών.[3]

Ήδη η Ευρωπαϊκή Ένωση, με πρόσχημα το

«αντιδημοκρατικό κίνημα του Τραμπ» (!), στοχεύει να θεσμοθετήσει άμεσα τη λογοκρισία του Διαδικτύου και των Κοινωνικών Μέσων για την «προστασία της Δημοκρατίας», δηλαδή της παγκόσμιας ολιγαρχίας της Υπερεθνικής Ελίτ, που ανατέλλει (βλ. αποκαλυπτικό ρεπορτάζ στους Times με τον τίτλο «Χαλιναγωγήστε τα κοινωνικά μίντια για να προασπίσετε τη δημοκρατία από το μίσος, εντέλλεται η ΕΕ», 20/1/2021).[4]

Η Υ/Ε, μέσω των εκπροσώπων της, δεν κρύβει τα λόγια της και αναθαρρημένη από την ανάδειξη του εκλεκτού της Τζο Μπάιντεν και της Δημοκρατικής «αριστερής» αλητείας από πίσω του, που έχει διαπρέψει σε όλους σχεδόν τους εγκληματικούς πολέμους της Υ/Ε, επιτίθεται ευθέως και με σφοδρότητα κατά των κινημάτων εθνικής κυριαρχίας και των χωρών εκείνων που δεν είναι ενταγμένες ολοκληρωτικά στη Νέα Διεθνή Τάξη της Παγκοσμιοποίησης.

Τό πραξικόπημα-οπερέττα τού Τράμπ καί τό πραγματικό πραξικόπημα τών παγκοσμιοποιητών !

Τό Πραξικόπημα-Οπερέττα  τού Τράμπ καί 

τό Πραγματικό Πραξικόπημα τῶν Παγκοσμιοποιητών! 

[ Ανακοίνωση τού Μετώπου Κοινωνικής καί Εθνικής Απελευθέρωσης(ΜΕΚΕΑ)]

 

1.      Τα κωμικοτραγικά γεγονότα που εκτυλίχτηκαν στο αμερικανικό Καπιτώλιο πριν λίγες μέρες σημαδεύουν το τέλος της απόπειρας των Αμερικανών αντι-παγκοσμιοποιητών να οδηγήσουν τις ΗΠΑ σε ένα είδος αμερικάνικου Brexit, δηλαδή εξόδου από τη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης σε μια πορεία τόνωσης της εθνικής κυριαρχίας, χωρίς βέβαια ριζικές αλλαγές στην ίδια την παγκοσμιοποίηση (αυτό που ονομάστηκε στη σχετική φιλολογία «Παγκοσμιοποίηση 2»). Ενώ όμως το κίνημα του Brexit είχε συνειδητοποιημένα εργατικά στρώματα από πίσω του που πίεζαν για ριζικές αλλαγές σε σχέση με την εθνική
κυριαρχία, το Αμερικανικό κίνημα για τόνωση της εθνικής κυριαρχίας, μέσα από τον εξαναγκασμό των αμερικανικών Πολυεθνικών να γυρίσουν στις ΗΠΑ από τα οικονομικά «θαύματα» που οι ίδιες δημιούργησαν (Κίνα, Ινδία κ.λπ.), δεν στηριζόταν σε ανάλογα συνειδητοποιημένα εργατικά στρώματα που θα καθοδηγούσαν σε ένα βαθμό την αστική πολιτική ηγεσία, όπως στη Βρετανία, φέρνοντας στην εξουσία του Συντηρητικού Κόμματος τα πιο προχωρημένα σχετικά πολιτικά στελέχη. Στις ΗΠΑ απλώς ανέλαβε εργολαβικά και αυτοβούλως να εκπροσωπήσει τα αγανακτισμένα εργατικά στρώματα, που πλήρωσαν την παγκοσμιοποίηση κυρίως στις Κεντρικές και Νότιες Ην. Πολιτείες, ένας μεγαλοαστός πολιτικός ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος υποσχόταν ότι θα εξαναγκάσει τις Πολυεθνικές να επιστρέψουν στην πατρίδα τους για να μειώσει την αυξανόμενη ανεργία και φτώχεια, χωρίς βέβαια –σαν γνήσιος φιλελεύθερος– να διανοηθεί να ενισχύσει τον δημόσιο τομέα για να δημιουργήσει περισσότερες δουλειές κ.λπ.