Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2019

“Οι Έλληνες δεν είχαν ποτέ τα κότσια να πουν στην ΕΕ να πάει στα τσακίδια” !

 

Πρωθυπουργός  Βρετανίας,  Μπόρις Τζόνσον, για την Ελλάδα: “Οι Έλληνες δεν είχαν ποτέ τα κότσια να πουν στην ΕΕ να πάει στα τσακίδια”!    

 

Σχόλιο (τού ΜΕΚΕΑ): Η μεγάλη νίκη των λαϊκών στρωμάτων στη Βρετανία είναι γεγονός. Αντί να «εξαντληθούν» και να τα παρατήσουν μετά από 3 χρόνια προπαγάνδας και πολέμου κατά του Brexit από τις ελίτ και την ΕΕ, [τά Λαϊκά στρώμματα] επέμειναν και πέτυχαν μια μεγάλη νίκη, υπερψηφίζοντας τους Συντηρητικούς
ως μέσο για την υλοποίηση του πολυπόθητου Brexit, όπως αναλύσαμε ενδελεχώς στις 2 τελευταίες ανακοινώσεις μας.

Ο θρίαμβος του Βρετανικού λαού ανοίγει πλέον το δρόμο για τον πανευρωπαϊκό αγώνα των λαών  κατά της ΕΕ και της Παγκοσμιοποίησης και αποτελεί το έναυσμα πολύ περισσότερο για τη χώρα μας, η οποία είναι και το μεγαλύτερο θύμα έχοντας υποστεί τον μεγαλύτερο εξευτελισμό και απώλεια κάθε είδους κυριαρχίας, που δεν συνέβη σε καμία άλλη χώρα όχι μόνο στην ΕΕ αλλά και γενικότερα.
Αυτό τονίζει σε πολύ εύστοχο περυσινό άρθρο του  και ο μεγάλος νικητής των Βρετανικών εκλογών Μπόρις Τζόνσον, το οποίο παρουσιάζουμε παρακάτω. 
 Ο σημερινός Βρετανός πρωθυπουργός του Brexit, τονίζει την ολοκληρωτική  απώλεια της εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας της χώρας μας εντός της ΕΕ, αλλά και αποκαλύπτει την αιτία, που είναι η καταστροφή της παραγωγικής μας δομής εντός των ανοικτών και απελευθερωμένων αγορών της, κάτι που φρόντισαν να αποκρύψουν με κάθε τρόπο τόσο η υποτελής ελληνική δεξιά όσο και η ελεεινή ψευτο-αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ οδηγώντας το λαό μας στην δεκάχρονη πλέον Ευρωκατοχή, στην παραίτηση και τη μοιρολατρία.
 Αντιθέτως, ο «συντηρητικός» Μπόρις Τζόνσον εξηγεί ότι η Ελλάδα αποτέλεσε το αρνητικό παράδειγμα για τους Βρετανούς, για να μην καταντήσει και η πάλαι ποτέ κραταιά Βρετανία (τηρουμένων των αναλογιών) ένα προτεκτοράτο της ΕΕ και των Πολυεθνικών σαν την Ελλάδα.  
Μήπως ήρθε η ώρα να ακολουθήσουμε κι εμείς οι Έλληνες το Βρετανικό λαό σαν θετικό όμως παράδειγμα στον αγώνα του για την Απελευθέρωση και να υλοποιήσουμε το δικό μας παλλαϊκό GREXIT;
 .....................................................................................
Άρθρον τού Πρωθυπουργού,  Boris Johnson
στήν  Εφημερίδα Telegraph, (26.08.2018) –
 [ Iskra, 14.12.2019] 

" Μπορεί, βλέποντας τις πολύβουες μαρίνες και τα γεμάτα εστιατόρια, να έχεις πειστεί ότι η κρίση του ευρώ έχει φτάσει στο τέλος της. Ότι ο καλός κύριος Ντράγκι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας βρήκε τη λύση, το ευρώ πλέον είναι υγιές, και οι χώρες της Μεσογείου είναι στον δρόμο της ανάκαμψης.
 Και τότε ίσως αναρωτηθείς, αν έχουν δίκιο όταν λένε ότι η προσωρινή ανάκαμψη του ευρώ αποδεικνύει ότι το Ηνωμένο Βασίλειο πρέπει να ποντάρει στο να μείνει πιστό στις Βρυξέλλες, κάνοντας ακριβώς ό,τι μας πει η ΕΕ, ακόμη κι όταν δεν θα έχουμε επιρροή στις όποιες αποφάσεις.
 Αν αυτό είναι το συμπέρασμα σου μετά από μία εβδομάδα στο ήλιο, τότε ήπιες πολλή ρετσίνα. Η κρίση του ευρώ είναι μακριά από το να τελειώσει. Το ενιαίο νόμισμα παραμένει καταστροφικό και είναι πολύ πιθανό μία μέρα να καταρρεύσει "…..

  «Η περίπτωση της Ελλάδας αποτελεί μάθημα για την τρέλα κάθε χώρας που επιτρέπει να δέχεται μπούλινγκ από τους διαπραγματευτές της ΕΕ. Αν οδηγήσεις σε οποιαδήποτε μεγάλη ελληνική πόλη μακριά από τα τουριστικά σημεία, θα δεις σε κάθε κτήριο που έχει μπει λουκέτο και σε κάθε σπασμένο τζάμι την απελπισία και την απόγνωση της ελληνικής βιομηχανίας, η οποία σε τρία χρόνια, από το 2010 γνώρισε μείωση από 80.000 εργοστάσια, σε 57.000.
 Στα γκράφιτι στους τοίχους μπορείς να δεις την οργή μιας χαμένης γενιάς νέων ανθρώπων που ακόμη αισθάνονται ότι δεν έχουν καμία ελπίδα να βρουν δουλειά. Η ανεργία είναι ακόμη στο 20%, η οικονομία είναι ακόμη 25% χειρότερη από το 2008 και υπάρχει ένα απίστευτο 35% ανθρώπων που ζουν στην απόλυτη ανέχεια»…..

«Η τραγωδία των Ελλήνων ήταν ότι ποτέ δεν είχαν τα κότσια να πουν στους Ευρωπαίους αξιωματούχους να πάνε στα τσακίδια»….

«Όταν η Ευρώπη αποφάσιζε να επιβάλει το μνημόνιο στην Ελλάδα, δεν σκεφτόταν τη χώρα και τους πολίτες της. Σκεφτόταν μόνο την ΕΕ. Έτσι η Ελλάδα βρέθηκε στην τρομακτική θέση να διαπραγματεύεται με ανθρώπους που δεν νοιάζονταν για τα συμφέροντά της, αλλά θεωρούσαν ότι θα ήταν πολιτικά χρήσιμο να κάνουν την Ελλάδα παράδειγμα για τις υπόλοιπες χώρες, και με το να κάνουν τη χώρα να υποφέρει θα απέτρεπαν οποιονδήποτε μελλοντικά θα έμπαινε σε πειρασμό να διαφοροποιηθεί από τις Βρυξέλλες»…..

«Κοιτώντας στη Μεσόγειο, θα δεις στοιχεία της ίδιας ιστορίας. Πώς το ευρώ όχι μόνο απέτυχε στον σκοπό του, αλλά κατέληξε στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό για το οποίο προοριζόταν», …

«Κοιτάξτε τον εξευτελισμό της Ελλάδας, μέλους της ΕΕ, και αναρωτηθείτε πώς θα νομοθετήσει η Ένωση με τον Ηνωμένο Βασίλειο εκτός, όταν δεν θα μπορούμε πια να  κάνουμε τίποτα για να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας από το βάρος αυτών των κανονισμών.

 Η ελληνική ταλαιπωρία συνεχίζεται και το μάθημα είναι ξεκάθαρο, η τραγωδία των Ελλήνων ήταν ότι ποτέ δεν μπόρεσαν να πουν στους Ευρωπαίους να πάνε στα τσακίδια….
Δεν μπόρεσαν ποτέ να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους για να τρέξουν την οικονομία προς όφελος των ψηφοφόρων. Αυτό θα ισχύσει και για τη Βρετανία. Ετοιμαζόμαστε να κάνουμε ένα ιστορικό λάθος και να μετατρέψουμε τη χώρα μας σε κάποια που απλά θα δέχεται εντολές από τις Βρυξέλλες, χωρίς λόγο στις αποφάσεις και τους κανονισμούς. Με παράδειγμα την Ελλάδα, αναρωτηθείτε:
Η ΕΕ θα δρα προς όφελος δικό μας και της Βρετανίας ή της ίδιας της Ένωσης; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Είναι γραμμένη σε γκράφιτι σε όλη την Ελλάδα. Γιατί, λοιπόν, προτείνουμε να μετατρέψουμε το Ηνωμένο Βασίλειο στον παντοτινό μαλ… των Βρυξελλών; ".-
............................

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2019

Τά Εργατικά Στρώμματα στήν Βρετανία ΑΝΟΙΞΑΝ τόν Δρόμο γιά ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΟ αγώνα ΕΝΑΝΤΙΑ στήν ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ !


Τά Εργατικά Στρώμματα στήν Βρετανία ΑΝΟΙΞΑΝ τόν Δρόμο γιά ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΟ αγώνα  ΕΝΑΝΤΙΑ στήν ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ !

 [Ανακοίνωση Μετώπου Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης (ΜΕΚΕΑ)]

1.    Ο πολιτικός σεισμός των πολλών ρίχτερ στη Βρετανία δεν ήταν προβλέψιμος για τα ΜΜΕ που ελέγχει η Υπερεθνική Ελίτ και φυσικά ούτε για τα στρώματα της μεσαίας τάξης που είναι συγκεντρωμένα κυρίως στο Λονδίνο. Και ήταν αυτά
τα μεσαία στρώματα που κάθε βράδυ έκαναν διαδηλώσεις απέξω από το Κοινοβούλιο ενάντια σε οποιαδήποτε απόπειρα  να προχωρήσει το Μπρέξιτ που είχαν βέβαια υπερψηφίσει τα λαϊκά στρώματα. 
Χθες όμως ήρθε η σειρά των λαϊκών στρωμάτων που πληρώνουν κάθε μέρα στο πετσί τους την παγκοσμιοποίηση, να δώσουν το παρόν τους. Ένα μαζικό παρόν που σάρωσε τα μεσοαστικά κόμματα και κυρίως το Εργατικό κόμμα που τους εκπροσωπούσε. Σε κάθε περιοχή της Αγγλίας εκτός Λονδίνου και από την Ουαλία μέχρι τη Βόρεια Ιρλανδία το ρεύμα του Μπρέξιτ συμπαρέσυρε τα πάντα και ουσιαστικά αποδιάρθρωσε το Εργατικό κόμμα, αφού ήταν στις εργατικές περιοχές ιδιαίτερα, οι οποίες παραδοσιακά ψήφιζαν Εργατικό κόμμα  (από τα χωριά των ανθρακωρύχων που είχαν ματώσει κάτω από την ωμη βία των Συντηρητικών της Θάτσερ μέχρι τις ερειπωμένες βιομηχανικές πόλεις της Βόρειας Αγγλίας που παραδοσιακά ψήφιζαν Εργατικούς) που έδωσαν τη συντριπτική νίκη στον Μπόρις Τζόνσον και το κόμμα του. Η μόνη εξαίρεση ήταν οι Σκωτσέζοι εργάτες που, παρασυρμένοι από ένα βλακώδη εθνικισμό που τους υπόσχεται ανεξαρτησία… μέσα στην ΕΕ, ψήφισαν τους Σκωτσέζους εθνικιστές.


2.    Φυσικά, τα εργατικά και λαϊκά στρώματα που πλήρωσαν μέχρι τώρα τα «αγαθά» της παγκοσμιοποίησης δεν αλλαξοπίστησαν ξαφνικά. Απλά κατέδειξαν τη γύμνια του Εργατικού κόμματος, που από τον Μπλερ και πέρα μετατράπηκε σε ένα καθαρό κόμμα των βολεμένων μεσοαστών, στους οποίους ανήκουν και οι ¨αριστεροί¨ ηγέτες του καθώς και οι εργατοπατέρες συνδικαλιστές. Αυτοί είναι η σημερινή «Αριστερά» σήμερα στη Βρετανία και όχι μόνο. Είναι οι ίδιοι «αριστεροί» πολιτικοί απατεώνες τύπου Βαρουφάκη, Τσόμσκι κ.α. που την παραμονή των εκλογών εξόρκιζαν τους Βρετανούς εργάτες:

–να υπερψηφίσουν τους πολιτικούς απατεώνες του Εργατικού κόμματος που εν πλήρη γνώση ότι με ανοικτές και απελευθερωμένες αγορές μέσα στην ΕΕ ήταν αδύνατες οι μαζικές εθνικοποιήσεις κλπ (που υπόσχονταν) και
–να καταψηφίσουν τον «προαιώνιο εχθρό» τους Συντηρητικούς. Έστω και εάν αυτοί ήταν οι μόνοι που έδιναν αγώνα για να μην καταπατηθεί η λαϊκή θέληση υπέρ του Μπρέξιτ. Δηλαδή, υπέρ της εξόδου από το κλαμπ των καταβολεμένων στην παγκοσμιοποίηση που ελέγχουν την ΕΕ και εκτελούν πιστά τις εντολές της Υπερεθνικής ελίτ για την κατάργηση της εθνικής καί οικονομικής κυριαρχίας μέσα από το άνοιγμα και «απελευθέρωση» όλων των αγορών, σαν το πρώτο βήμα για την κατάργηση των κρατών-εθνών.


3.    Όμως ήταν στα πλαίσια των κρατών-εθνών που έγιναν όλες οι μεγάλες επαναστάσεις, κυρίως οι σοσιαλιστικές, κάτι βέβαια που είναι αδύνατο μέσα στην πανσπερμία λαών της ΕΕ. Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι εδώ και χρόνια οι ελίτ μέσα στον ΟΗΕ διεκήρυσσαν ότι το όνειρό τους είναι να γίνουμε όλοι μέσα στην ΕΕ μια νέα «Αμερική» ή «Αυστραλία», δηλαδη συνονθυλεύματα καταναλωτών με μοναδικό όνειρο τον καταναλωτισμό που τους επιτρέπει βέβαια το σύστημα. Στο πλαίσιο της δήθεν πολυεθνικής αυτής κοινωνίας οι μόνοι επιτρεπτοί αγώνες είναι αυτοί για τις ατομικές ελευθέριες, δηλ οι αγώνες για την ατομική αυτονομία, ενώ οι αγώνες για τη συλλογική αυτονομία και αυτοδιάθεση, οι οποίοι γίνονται πολύ περισσότερο εφικτοί στο πλαίσιο του κράτους-έθνους, παρά στον ψευτο-διεθνισμό της ΕΕ, συντρίβονται με την ωμή βία (βλ πχ  Κίτρινα Γιλέκα). Αυτού του είδους την κοινωνία επιδιώκουν οι υπερεθνικές ελίτ ώστε να μπορούν να χρησιμοποιούν τους υπηκόους τους απλά σαν εργατική δύναμη (όπου βέβαια τους χρειάζονται) και κυρίως σαν καταναλωτές.


4.    Η δε περίφημη «Αριστερά» σήμερα σε όλο τον κόσμο συντάσσεται πλήρως με τις επιδιώξεις αυτές των ελίτ, γι αυτό και τα εργατικά στρώματα την εγκαταλείπουν μαζικά. Στη Βρετανία όμως τα πράγματα ήταν πιο πολύπλοκα γιατί είχαν ν’ αντιμετωπίσουν ένα ιστορικό Εργατικό κόμμα με μακρούς αγώνες στο ενεργητικό του (όταν βέβαια η Βρετανία ήταν κράτος-έθνος) κατά των ελίτ. Ο αγώνας αυτός έγινε ιδιαίτερα δύσκολος όταν με την ευκαιρία που έδωσαν στα λαϊκά στρώματα με το δημοψήφισμα για το Μπρέξιτ, όντας σίγουροι ότι θα το κερδίσουν, ξέσπασε η κρίση, όταν τα εργατικά στρώματα ψήφισαν μαζικά το Μπρέξιτ σαν προϋπόθεση για την εθνική και οικονομική κυριαρχία που με τη σειρά της ήταν προϋπόθεση για κάθε ριζική κοινωνική αλλαγή που αποκλειόταν εξ ορισμοί μέσα στην ΕΕ. Επί τριάμισι χρόνια μετά το δημοψήφισμα, οι ελίτ κι οι παρακαθήμενοι «αριστεροί» ηγέτες του Εργατικού κόμματος και των συνδικάτων έκαναν το παν για να βραχυκυκλώσουν το Μπρέξιτ με κάθε κοινοβουλευτικό ή μη κόλπο, ή ακόμη και βία στη διάθεσή τους. Και απέτυχαν. Όταν όμως νόμισαν ότι τα λαϊκά στρώματα είχαν πια αποκάμει, επιχείρησαν τις χθεσινές εκλογές, όπου πήραν βέβαια το μάθημα της ζωής τους.


5.    Φυσικά ο αγώνας δεν τελείωσε εδώ. Επέτυχε όμως ήδη κάτι πολύ σημαντικό: ν’ αποκαλύψει τον πραγματικό ρόλο της «Αριστεράς» και του Εργατικού κόμματος σαν κομπάρσων των ελίτ. Αυτό σημαίνει ότι αν αύριο ο Τζόνσον και το κόμμα του αποπειραθούν να προδώσουν και αυτοί τη λαϊκή εντολή με την οποία εξελέγησαν, δηλ για ένα καθαρό Μπρέξιτ –που στην πραγματικότητα μπορεί να επιτευχθεί μόνο με «μη συμφωνία» με την ΕΕ ώστε να μπορεί η κάθε κυβέρνηση ν’ ακολουθεί την οικονομική πολιτική που θέλει– τότε τα λαϊκά αυτά στρώματα που έδωσαν την περήφανη νίκη στους Συντηρητικούς θα τους εγκαταλείψουν πάραυτα, αρκεί να έχει δημιουργηθεί στο μεταξύ κάποιο πραγματικά φιλεργατικό πολιτικό κίνημα που θα τα εκφράζει. Με άλλα λόγια, η μάχη κερδήθηκε, η «Αριστερά» ξευτελίστηκε, αλλά ο πόλεμος βέβαια συνεχίζεται, χωρίς όμως περιττά και επικίνδυνα βαρίδια…. -
 Υ.Γ. Τη στιγμή που η άθλια «Αριστερά» υπέστη δεινή ήττα, όταν δεν κατάφερε να εξαπατήσει τους Βρετανούς ψηφοφόρους ότι η άνοδος των Συντηρητικών και των οπαδών του Brexit σημαίνει άνοδο τoυ… φασισμού, όχι μόνο δεν το ‘βαλε κάτω μετά το συντριπτικό πλήγμα που τους έδωσαν χθες τα εργατικά στρώματα, αλλά θρασύτατα κατέβηκαν και στο κέντρο του Λονδίνου, κάτω από την ταμπέλα “αντιφα” για να δημιουργήσουν επεισόδια επειδή η Βρετανία κινδυνεύει από τον φασισμό! Και αυτό,  όταν τα εργατικά και τα λαϊκά στρώματα ψήφισαν ‘μονοκούκι’ το κόμμα που υποσχόταν να τηρήσει τη λαϊκή απόφαση στο δημοψήφισμα υπέρ του Brexit.
Ποιοι είναι λοιπόν οι πραγματικοί φασίστες;;;

Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2019

Ανακοίνωση ΜΕΚΕΑ: Γιατί είναι κρίσιμες οι Βρετανικές εκλογές;


Γιατί είναι κρίσιμες οι Βρετανικές εκλογές ;

[Ανακοίνωση του Μετώπου Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης (ΜΕΚΕΑ)]


1.  Η Υπερεθνική Ελίτ (δηλαδή οι κύριες πολυεθνικές που μαζί με τις πολιτικές και πολιτιστικές ελίτ διαφεντεύουν τη Νέα Διεθνή Τάξη που ανέτειλε με την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση) βλέπει τα τελευταία χρόνια ν’ αμφισβητείται η ίδια η εξουσία της. Ιδιαίτερα αυτό συμβαίνει στην Ευρώπη όπου το κύριο όργανό της, η Ευρωπαϊκή Ένωση, παίζει τον ρόλο του πιλοτικού σχήματος για τη βαθμιαία εξαφάνιση των κρατών-εθνών, μέσα από το άνοιγμα και απελευθέρωση των αγορών, που θ’ ανοίξουν τον δρόμο στην πλήρη αποδιάρθρωση της εθνικής, οικονομικής, αλλά και πολιτιστικής κυριαρχίας που είναι βασική προϋπόθεση για την κυριαρχία της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε) και των κατά τόπους οργάνων της, τα οποία παίζουν τον ρόλο των επιτηρητών. Ο στόχος είναι η πλήρης υποταγή των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης, με τη στήριξη της μειοψηφίας που ωφελείται από αυτή και φυσικά των ΜΜΕ και των άλλων οργάνων μαζικής προπαγάνδας, αλλά, όπως θα δούμε στη συνέχεια και της «Αριστεράς» που σήμερα παίζει παντού τον ρόλο του νεροκουβαλητή της Υ/Ε.
2.  Αυτό το είδαμε καθαρά στην Ελληνική περίπτωση όπου μετά την πλήρη αποδιάρθρωση της οικονομικής κυριαρχίας μέσα από τα Μνημόνια κλπ, το πολιτικό προσωπικό είτε λέγεται ΝΔ είτε ΣΥΡΙΖΑ είτε ΠΑΣΟΚ, ΜΕΡΑ 25 κλπ έχει ακριβώς τις ίδιες πολιτικές στο οικονομικό, το πολιτικό αλλά και το πολιτιστικό επίπεδο–με την πολιτιστική ισοπέδωση που φέρνει όχι μόνο η πλύση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ αλλά και η μαζική παράνομη μετανάστευση. Η Ελλάδα σήμερα αποτελεί το πρότυπο για το τι είδους «εθνική κυριαρχία» σχεδιάζουν οι ελίτ για κάθε υπόλειμμα κράτους-έθνους στην Ευρώπη αλλά και γενικότερα.
3.  Από την άλλη μεριά όμως τα θύματα της παγκοσμιοποίησης που ανήκουν βασικά στην εργατική τάξη και είναι αυτά που πλήρωσαν ήδη ακριβά την παγκοσμιοποίηση, κυρίως στις «αναπτυγμένες» χώρες (Βρετανία, ΗΠΑ, Γαλλία, Ιταλία κλπ), είδαν τις πολυεθνικές να μετακομίζουν σε εργατικούς «παραδείσους» (τύπου Ινδίας, Κίνας κλπ) ενώ παράλληλα η μαζική παράνομη μετανάστευση στις χώρες τους δεν επέτρεπε καμιά αποτελεσματική αντίσταση στην εργατική ζούγκλα που δημιουργείτο σε αυτές καθώς και συνέβαλε στην κατάρρευση των υπολειμμάτων του κοινωνικού κράτους που είχε κτίσει η σοσιαλδημοκρατία. Παράλληλα, η «Αριστερά» δεχόταν σιωπηρά (π.χ. αγωνιζόμενη για τη νιρβάνα της σοσιαλιστικής επανάστασης) ή ακόμη και ρητά (π.χ. ΣΥΡΙΖΑ κλπ) τη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ). 
Η συνέπεια ήταν η ανάδυση μαζικών κινημάτων για την εθνική και οικονομική κυριαρχία, κυρίως στις προαναφερθείσες χώρες του Βορρά (Βρετανία-Μπρέξιτ, Γαλλία-Κίτρινα Γιλέκα, Ιταλία -κίνημα Italexit κλπ). Φυσικά, την πολιτική έκφραση των κινημάτων αυτών δεν την έλεγχαν τα λαϊκά κινήματα, αφού δεν έχουν κατορθώσει ακόμα να δημιουργήσουν τη δική τους πολιτική έκφραση, οπότε ήταν ευκολότερη η ωμή κρατική βία για τη συντριβή τους (π.χ. Γαλλία).
4.  Η συνέπεια δηλαδή της αδυναμίας των κινημάτων για την εθνική κυριαρχία ν’ αυτό-οργανωθούν πολιτικά ήταν οι αυτοδιορισμένες πολιτικές εκφράσεις τους (π.χ. ο Μπόρις Τζόνσον και ο Φαράζ στη Βρετανία) να είναι ουσιαστικά ανεξέλεγκτες από τα θύματα της παγκοσμιοποίησης. 
Το δίλημμα επομένως που αντιμετωπίζουν τα θύματα της παγκοσμιοποίησης, ιδιαίτερα στη Βρετανία, είναι 
* είτε να στηρίξουν το Συντηρητικό κόμμα που σήμερα, για τους δικούς του λόγους, στηρίζει το Brexit (όπως βέβαια το ορίζει το κόμμα
* είτε να στηρίξουν το Εργατικό κόμμα του Κόρμπιν που δεν έχει καμία σχέση με το παλιό Εργατικό κόμμα που θεμελίωσε τη σοσιαλδημοκρατία στη χώρα. Και αυτό παρά το γεγονός ότι οι πολιτικοί απατεώνες που το διαχειρίζονται (που συναγωνίζονται σε πολιτική απάτη τους δικούς μας του ΣΥΡΙΖΑ) υπόσχονται «λαγούς με πετραχήλια» (μαζικές εθνικοποιήσεις και αυξήσεις των κοινωνικών δαπανών κτλ–όλα αυτά βέβαια αδύνατα μέσα στην ΕΕ!), ενώ τώρα αγωνίζονται με νύχια και με δόντια να ματαιώσουν το Brexit παρόλο που το ψήφισε δημοκρατικά η πλειοψηφία του Βρετανικού λαού! Και αυτό παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ο Κόρμπιν ήταν εναντίον της ΕΕ, τότε μάλιστα που δεν είχε ακόμα γίνει όργανο της Υ/Ε… Όμως η νέα σύνθεση του εκλογικού σώματος του Εργατικού κόμματος, το οποίο εγκατέλειψαν τα εργατικά στρώματα και σήμερα το ελέγχει η μεσαία τάξη που είναι βολεμένη με την παγκοσμιοποίηση, αυτό επέβαλε!
5.  Φυσικά , τα θύματα της παγκοσμιοποίησης που θα ψηφίσουν φανατικά Brexit δεν το κάνουν γιατί έχουν καμιά ψευδαίσθηση ότι οι Συντηρητικοί, που ιστορικά ήταν άσπονδοι εχθροί της εργατικής τάξης, θ’ ακολουθήσουν φιλεργατική πολιτική. Απλά καταλαβαίνουν ότι το Brexit (που το θέλει και τμήμα του κατεστημένου γι’ άλλους βέβαια λόγους) και η συνακόλουθη εθνική και οικονομική κυριαρχία που υπόσχεται είναι η ΑΝΑΓΚΑΙΑ προϋπόθεση για οποιαδήποτε σημαντική κοινωνική αλλαγή.  Δηλαδή το Brexit το βλέπουν σαν το ΜΕΣΟΝ για τη συνέχιση και ένταση της Κοινωνικής Πάλης, για να μην καταλήξουν και αυτοί σαν τα θύματα της παγκοσμιοποίησης στην Ελλάδα! Από την άλλη μεριά βέβαια η Υ/Ε και τα συνειδητά ή μη όργανά της μέσα στην «Αριστερά» κάνουν το παν για να θολώσουν τα νερά και επειδή καταλαβαίνουν ότι το Brexit, για τους παραπάνω λόγους τα εκφράζει, καταφεύγουν σε κάθε είδος απάτης κατηγορώντας τους οπαδούς του Brexit για ξενοφοβία, αν όχι και για συμπάθειες στον φασισμό!
6.  Βέβαια η Υ/Ε και οι σύμμαχοί τους στην «Αριστερά» ξέρουν πολύ καλά ότι η λαϊκή πλειοψηφία που ψήφισε το Brexit στο δημοψήφισμα θα κάνει πάλι το ίδιο, γι’ αυτό και καταφεύγουν σε κάθε είδους πολιτική απάτη, με βάση και το πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα, ώστε τουλάχιστον να εμποδίσουν τους οπαδούς του Brexit να κερδίσουν τις εκλογές. Εάν λοιπόν τα κόμματα του Brexit δεν καταφέρουν να κερδίσουν την απόλυτη πλειοψηφία εδρών τότε θ’ ανοίξει ο δρόμος για τα αξιοθρήνητα πολιτικά κόλπα των προηγούμενων 2 χρόνων για να μην γίνει τελικά Brexit και να απογοητευτούν τα θύματα της παγκοσμιοποίησης ώστε να γυρίσουν στην αποχή κατά τις αναπόφευκτες νέες εκλογές. Αλλά ήταν αυτή ακριβώς η αποχή των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης που είχε οδηγήσει στην κυριαρχία διάσημων πολιτικών απατεώνων τύπου Μπλερ…
7.  Να ποιο είναι το διακύβευμα των Βρετανικών εκλογών: Θ’ ανοίξει ο δρόμος για την εθνική και οικονομική κυριαρχία, που αναπόφευκτα θ’ επακολουθήσουν τα λαϊκά στρώματα στη Γαλλία, Ιταλία κλπ ή αντίθετα θα επικρατήσει πάλι η Υ/Ε και οι υφιστάμενοί της; - 

ΜΕΚΕΑ – ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – 12/12/2019
ΠΗΓΗ:  ΜΕΚΕΑ
ΠΗΓΗ:  http://www.antipagkosmiopoihsh.gr/2019/12/12/8444/

Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2019

Δήλωση Τάκη Φωτόπουλου: Ο ρόλος της “Αριστεράς” στη δίωξη των αγωνιστών κατά των πλειστηριασμών

Δήλωση Τάκη Φωτόπουλου

Ο ρόλος της “Αριστεράς” στη δίωξη των αγωνιστών 

κατά των πλειστηριασμών

 

" Όταν η κυβέρνηση της πρώτη φορά “Αριστερά”
ξεκίνησε δίωξη κατά των αγωνιστών ενάντια στους πλειστηριασμούς, προφανώς κατ’ εντολή των αφεντικών της στις πολυεθνικές τα οποία την ανέβασαν στην εξουσία και τα υπηρέτησε τόσο πιστά, κανένας βέβαια δεν μίλησε. 

 Σήμερα αυτοί που τους διαδέχτηκαν στην κυβέρνηση, συνεχίζουν φυσικά τις διώξεις κατ’ εντολή των ίδιων αφεντικών που υπηρετούν και σέρνουν  αυτούς που πρωτοστάτησαν στα δικαστήρια. 

  Βέβαια, την ίδια στιγμή, τόσο η κυβέρνηση των άθλιων της “Αριστεράς” όσο και αυτή των γνωστών άθλιων της Δεξιάς που τη διαδέχθηκε, δεν κάνουν το παραμικρό για να σταματήσουν τη μαζική εισβολή παράνομων μεταναστών, τους οποίους μάλιστα φροντίζουν και να τους σπιτώνουν, όταν συγχρόνως διώκουν αυτούς που παλεύουν για τον ξεσπιτωμό αυτών που γεννήθηκαν σε αυτή τη χώρα…

...........................

ΠΗΓΗ

Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2019

Η μάχη του Brexit και οι μεταλλαγμένοι-παγκοσμιοποιητές “φιλελεύθεροι”

      Η μάχη του Brexit και οι μεταλλαγμένοι-παγκοσμιοποιητές- 
                                              "φιλελεύθεροι"

Σε αυτό το άρθρο ο έντιμος παλιός φιλελεύθερος Neil Clark που δεν έχει διστάσει στο παρελθόν να υποστηρίξει τις θέσεις του Τάκη Φωτόπουλου (κάτι που οι σημερινοί «αριστεροί» δεν διανοούνται να κάνουν!) ξεσπαθώνει ενάντια στον μεταλλαγμένο παγοσμιοποιητικό φιλελευθερισμό, που υιοθετούν οι σημερινοί υπερασπιστές της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Αντιλαμβανόμενος ότι η παγκοσμιοποιητική ιδεολογία και κουλτούρα, την οποία ενστερνίζονται, διαφοροποιείται, πλέον, από τον κλασικό φιλελευθερισμό, του οποίου οι αξίες συμπυκνώνονταν στην αντίληψη της αστικής/φιλελεύθερης δημοκρατίας (δηλαδή «αρνητική» αντίληψη της ελευθερίας ως «ελευθερίας από», από την οποία πηγάζουν τα διάφορα αστικά δικαιώματα όπως π.χ. ελευθερία του λόγου κ.λπ.), δεν χάνει την ευκαιρία να εντοπίσει την μεταστροφή αυτή στην πιο σημαντική μάχη των τελευταίων ετών ανάμεσα στα θύματα της παγκοσμιοποίησης και στις ελίτ: Στο Brexit. 

Ιδεολογία.
O Clark, έστω υποσυνείδητα, έχει συνειδητοποιήσει από πού προέρχονται οι διαφορές αυτές μεταξύ κλασικού και νέου μεταλλαγμένου φιλελευθερισμού: δηλαδή στο γεγονός ότι ο κλασικός φιλελευθερισμός είχε αναπτυχθεί στο περιβάλλον του έθνους-κράτους, ενώ ο μεταλλαγμένος φιλελευθερισμός στο παγκοσμιοποιητικό περιβάλλον, με αποτέλεσμα να διαστρεβλώνει πολλές από τις αξίες του. 
 Για παράδειγμα, κανένας από τους κλασικούς φιλελεύθερους δεν θα υποστήριζε το «δικαίωμα» αλλοεθνών να πηγαίνουν σε μια χώρα χωρίς κανένα έλεγχο, ενώ σήμερα η «ελεύθερη» μετανάστευση θεωρείται αναφαίρετο δικαίωμα από τους μεταλλαγμένους φιλελεύθερους (αλλά και τους μεταλλαγμένους «αριστερούς» τύπου ΣΥΡΙΖΑ!). 
 Οι σημερινοί αυτοί φιλελεύθεροι, τους οποίους κριτικάρει ο Clark, εξακολουθούν φυσικά να διατηρούν τα βασικά στοιχεία του φιλελευθερισμού, όπως είναι η «δικαιωματική» αντίληψη της ελευθερίας αδιαφορώντας για το ζωτικό συλλογικό περιεχόμενό της (ελευθερία ως ατομική και συλλογική αυτονομία), τα οποία, ακριβώς γιατί είναι πολιτικοί αντιπρόσωποι της Νέα Διεθνούς Τάξης της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, τα μπολιάζουν με αυτό που ονομάζουμε παγκοσμιοποιητική κουλτούρα και ιδεολογία.

 Όπως είχε τονίσει από σχεδόν 20 χρόνια πριν ο Τάκης Φωτόπουλος, «το πολιτικό πρόγραμμα του νεοφιλελεύθερου κινήματος […] εξέφραζε κυρίως τις νέες ανάγκες των οικονομικών ελίτ δεδομένων των αλλαγών στις αντικειμενικές συνθήκες. Σε αντίθεση με την Παλιά Φιλελεύθερη Δεξιά που είχε ιδρυθεί με βάση την παράδοση, την ιεραρχία και την πολιτική φιλοσοφία, η ιδεολογία της νεοφιλελεύθερης Νέας Δεξιάς βασιζόταν στην πίστη στην οικονομική “δημοκρατία” μέσω της αγοράς και του ανταγωνισμού, με την έννοια της απελευθέρωσης των πολιτών από την “εξάρτηση” του κράτους πρόνοιας».[1] Βέβαια, στην παραπάνω περιγραφή θα περιλαμβάναμε σήμερα δίχως δεύτερη σκέψη και την «Αριστερά», η οποία αδυνατώντας να αντιληφθεί τις δομικές αλλαγές που έφερε η παγκοσμιοποίηση, διαδραματίζει το ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου προς όφελος του συστήματος, θέτοντας εαυτόν απέναντι στα λαϊκά στρώματα.
  Ουσιαστικά, οι μεταλλαγμένοι φιλελεύθεροι δεν εκφράζουν τίποτα άλλο πέρα από το κυρίαρχο κοινωνικό (υπο)παράδειγμα στην εποχή της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, το οποίο είναι ένα μείγμα νεοφιλελευθερισμού (ο οποίος ενσωματώνει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που αντιτίθεται στον έλεγχο της οικονομίας από το κράτος με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα επίπεδα ανισότητας) και μεταμοντερνισμού (του οποίου κύρια χαρακτηριστικά είναι ένα μεταμφιεσμένος φιλελευθερισμός με πολιτικές προεκτάσεις τις πολιτικές ταυτότητας ενάντια σε κάθε συνολικό πρόταγμα κοινωνικής αλλαγής, αποτελώντας ουσιαστικά ένα δήθεν εναλλακτικό και αντιπολιτευτικό παράδειγμα).
Έτσι, για τους σημερινούς μεταλλαγμένους φιλελεύθερους:
1.               η προστασία των δικαιωμάτων αποτελεί μια καθολική αξία ανώτερη από τον συλλογικό αυτοκαθορισμό και την εθνική κυριαρχία, δικαιολογώντας με αυτόν τον τρόπο τις ποικίλες εγκληματικές εισβολές των τελευταίων 20 χρόνων.
2.               η πολυπολιτισμική κοινωνία προτιμάται έναντι της εθνικής κοινότητας, η οποία αποτελεί εν δυνάμει στοιχείο αντίστασης στην παγκοσμιοποίηση
3.               ο κρατισμός και το κράτος πρόνοιας που μέχρι πριν 30-40 χρόνια ήταν κυρίαρχο αποτελεί τη σύγχρονη κατάρα και εμπόδιο στη λειτουργία του ιδιωτικού τομέα.
Και φυσικά όποιος διαφωνεί με αυτά κατονομάζεται φασίστας!

 Αντιλαμβανόμαστε, επομένως, ότι οι μεταλλαγμένοι φιλελεύθεροι αποτελούν το αποτέλεσμα της αλλαγής των συστημικών παραμέτρων που έφερε η άνοδος των Πολυεθνικών (δηλαδή η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση) σε συνδυασμό με την επικράτηση της μεταμοντέρνας θεωρίας και κουλτούρας.
Ο αγώνας που δίνεται αυτή τη στιγμή στη Βρετανία φανερώνει τις διαφοροποιήσεις αυτές και αποδεικνύει τον βουτηγμένο στην υποκρισία μεταλλαγμένο φιλελευθερισμό των παγκοσμιοποιητών, στους οποίους δεν ανήκει ο Clark και γι’ αυτό ακριβώς έχει μια ξεκάθαρη ματιά στη θεώρηση του σημερινού κόσμου.

............................................................................

“Οι Ανελεύθεροι Αντιδημοκράτες λένε «στα αρχ…ια μας» ο λαός, στο όνομα του «φιλελευθερισμού» και της «δημοκρατίας»” , Neil Clark, RT, (18.09.2019)

 Το συνέδριο των Φιλελεύθερων Δημοκρατών στο Bournemouth (Μπόρνμαουθ) μας φανέρωσε πού βρίσκεται σήμερα ο «φιλελευθερισμός» και η αλήθεια είναι ότι βρίσκεται σε ένα αρκετά σκοτεινό μέρος. Αν έχεις τις λάθος (αδιάβαστες) απόψεις, το κόμμα που κηρύσσει την «ανεκτικότητα» δεν θα σε ανεχτεί.  Η Βρετανία του 2019 παρουσιάζει ένα αναποδογυρισμένο πολιτικό τοπίο, λες και προέρχεται απευθείας από τις όπερες Savoy των Gilbert και Sullivan.[2] «Συντηρητικοί» που δεν συντηρούν τίποτα. «Κομμουνιστές του χαβιαριού» που αντιτίθενται στον κομμουνισμό. Και Φιλελεύθεροι Δημοκράτες που δεν είναι ούτε ιδιαίτερα φιλελεύθεροι ούτε ιδιαίτερα δημοκράτες.
 Έπρεπε κάποιος να παρακολουθήσει το Συνέδριο των Φιλελεύθερων Δημοκρατών για να πιστέψει τι έγινε – αλλά ακόμα και τότε γινόταν μετά βίας πιστευτό.
Πρώτα απ’ όλα, ήταν η απόφαση του κόμματος για ακύρωση του Brexit, χωρίς καν ένα δεύτερο δημοψήφισμα.
Λέγοντας «στα αρχ…ια μας» το Brexit, και δεσμευόμενοι να εγκαταλείψουν το Άρθρο 50 από την «πρώτη μέρα που θα βρεθούν στην εξουσία» – αν γίνει ποτέ αυτό – οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες λένε στην ουσία «στα αρχ…ια μας» οι 17.4 εκατομμύρια άνθρωποι που, λανθασμένα ή όχι, ψήφισαν το 2016 να αποχωρήσουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, με ένα μεγάλο ποσοστό από αυτούς να ήταν είτε κομμάτι της εργατικής τάξης ή/και να ήταν ηλικιωμένοι.
 Η πολιτική αυτή θα μπορούσε ίσως να είχε αμβλυνθεί από μία σαφή δήλωση ότι το κόμμα αντιλαμβάνεται τον λόγο για τον οποίο ο λαός ψήφισε υπέρ του Brexit. Αλλά όχι. Πηγές από το κόμμα επιβεβαίωσαν στην Daily Mirror ότι οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες θα αγνοούσαν το αποτέλεσμα ενός δεύτερου δημοψηφίσματος σε περίπτωση που κέρδιζε ξανά το Brexit. Επομένως, στην πραγματικότητα δεν έχει καμία σημασία πόσες φορές οι Βρετανοί θα εκφράσουν την επιθυμία τους να αποχωρήσουν από την ΕΕ, γιατί οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες θα το αγνοήσουν ούτως ή άλλως. Όλα στο όνομα του «φιλελευθερισμού» και της «δημοκρατίας».
  Βλέπετε, οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες γνωρίζουν πολύ καλύτερα από το 70 τοις εκατό των εργαζομένων και άνεργων που είναι πάνω από 55 ετών όπως και από το 60 τοις εκατό των άνεργων που ψήφισαν Brexit. Είναι τρομερά ανώτεροί τους. Και αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα με τον σύγχρονο «φιλελευθερισμό». Επιμένει ότι πρέπει να έχεις τη σωστή στάση, διαφορετικά δεν θα πρέπει να έχεις λόγο. Είτε έχει να κάνει με τον ισοπεδωτικό βομβαρδισμό της Λιβύης είτε με την εφαρμογή πολιτικών λιτότητας και την προσπάθεια να επιβληθεί ένας «πολιτικά ορθός» και απίστευτα πληκτικός πολιτιστικός κομφορμισμός, ο μαχητικός φιλελευθερισμός (και σε αυτό το σημείο δεν αναφέρομαι μόνο στους Φιλελεύθερους Δημοκράτες) έχει μετατραπεί σε μία τόσο ακραία ιδεολογία σαν αυτές που συνήθως επιτίθεται. Επαναλάβετε μετά από εμένα: Στο όνομα της «ανεκτικότητας» ό,τι δεν εγκρίνουμε δεν θα γίνεται ανεκτό.
 Οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες έχουν καλωσορίσει μέσα στο μαντρί τους αρκετούς δεξιούς αποστάτες από τους Τόριδες και τους Εργατικούς με τους οποίους μοιράζονται τον ίδιο ψηλομύτικο τρόπο σκέψης. Στο συνέδριο εμφανίστηκε στο βήμα ένας Chuka Umunna, ένας άνθρωπος που έχει γυρίσει σε έναν ημερολογιακό χρόνο περισσότερα κόμματα και από την Kate Moss. Ο Chuka στις αρχές του (ημερολογιακού) χρόνου ήταν ένας ημι-αποστασιοποιημένος, υπερ-Μπλερικός βουλευτής των Εργατικών. Τον Φεβρουάριο παραιτήθηκε για να σχηματίσει την «Ανεξάρτητη Ομάδα», η οποία μετονομάστηκε σε «Αλλάξτε το Ηνωμένο Βασίλειο». Ωστόσο, τον Ιούνιο άλλη μία αλλαγή έλαβε χώρα με τον Chuka να αποχωρεί από το «Αλλάξτε το Ηνωμένο Βασίλειο» για να γίνει ξανά ανεξάρτητος. Έπειτα άλλαξε για άλλη μία φορά, συμπράττοντας με τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες. Και είναι μόνο Σεπτέμβρης!
Αυτή τη βδομάδα στο Συνέδριο, ο Umunna έβγαλε έναν λόγο για την εξωτερική πολιτική που θα μπορούσε να είχε γραφτεί από το πολεμοχαρές γεράκι, τον νεοσυντηρητικό Τζον Μπόλτον. Σε αυτόν τον λόγο ο ηγέτης των Εργατικών, Τζέρεμι Κόρμπιν, καταγγέλθηκε ως «απολογητής» της ρωσικής κυβέρνησης. Οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες είναι τρομερά αντι-ρατσιστές, αλλά το να επιτίθενται στη Ρωσία δεν είναι απλώς αποδεκτό, είναι αναμενόμενο.
Ο Umunna, ένας πρώην «Εργατικός φίλος του Ισραήλ», ακόμα υποστήριξε – χωρίς καμία δόση ειρωνείας – ότι ο Κόρμπιν «δεν μπορεί να προασπίζεται τον φιλελευθερισμό». Αν θεωρήσουμε ότι κάτι τέτοιο ισχύει, τότε ακόμα καλύτερα για τον Κόρμπιν, καθώς ποιο τίμιο άτομο θα ήθελε να αποκαλείται «προασπιστής του φιλελευθερισμού» το 2019, παρατηρώντας τι σημαίνει σήμερα ο φιλελευθερισμός;
Δεν είναι μόνο στη Βρετανία που οι «φιλελεύθεροι» δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα καλό. To Βέλγιο, επίσης, φαίνεται να έχει επηρεαστεί εξίσου σοβαρά. Το Συνέδριο των Φιλελεύθερων Δημοκρατών στο Bournemouth καλωσόρισε τον Γκι Φέρχοφσταντ, τον ευρωβουλευτή που νωρίτερα αυτή τη χρονιά αναγνώρισε μαζί με τον Ντόναλντ Τράμπ (στον οποίο προηγουμένως ασκούσε κριτική) τον Χουάν Γουαϊδό ως τον μόνο «νόμιμα εκλεγμένο εκπρόσωπο του λαού της Βενεζουέλας» και με σωστό σύγχρονο «φιλελεύθερο» και συμβολικό τρόπο, πόζαρε στο Twitter με μια σημαία ανακηρύσσοντας τον Γουαϊδό ως Πρόεδρο. Ίσως δεν διανοήθηκε ποτέ ότι ως Βέλγος δεν έχει κανένα δικαίωμα να ανακηρύσσει ποιος είναι και ποιος δεν είναι ο νόμιμος κυβερνήτης της Βενεζουέλας – κατά τον ίδιο τρόπο που ένας πολιτικός της Βενεζουέλας δεν έχει κανένα δικαίωμα να ανακηρύσσει ποιος είναι και ποιος δεν είναι ο νόμιμος κυβερνήτης του Βελγίου. Ωστόσο, οι Βέλγοι «φιλελεύθεροι» νομίζουν ότι έχουν το δικαίωμα να χρήζουν ηγέτες ανά τον κόσμο. Η αλαζονεία της πεποίθησης αυτής δεν λέγεται. Αυτή τη βδομάδα στο Bournemouth, o Φέρχοφσταντ έκανε λόγο για αυτοκρατορίες. «Ο κόσμος του αύριο είναι ένας κόσμος αυτοκρατοριών, στον οποίο οι Ευρωπαίοι και εσείς οι Βρετανοί μπορείτε να υπερασπίζετε τα συμφέροντά σας, τον τρόπο ζωής σας μόνο στο ευρωπαϊκό πλαίσιο και σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση», τόνισε με ενθουσιασμό.
   Όλα αυτά μοιάζουν αρκετά ειρωνικά καθώς επανειλημμένως μας έχουν πει ότι οι υποστηρικτές του Brexit είναι νοσταλγοί της αυτοκρατορίας. Εν τέλει αποδεικνύεται ότι ο βασικός Ευρωπαίος υποστηρικτής της παραμονής είναι κι αυτός λάτρης της αυτοκρατορίας. Αλλά στην περίπτωσή του δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα αφού επιθυμεί μία «αυτοκρατορία του καλού», που δίχως αμφιβολία θα την διαχειρίζονται άνθρωποι που φοράνε μπλουζάκια που θα λένε «στα αρχ…ια μας» αυτά που δεν μας αρέσουν. Και τη στιγμή που νομίζατε ότι τα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν περισσότερο οργουελιανά, η ηγέτης των Φιλελεύθερων Δημοκρατών, Jo Swinson, έχοντας εξοργίσει εκατομμύρια Βρετανούς, αφού το κόμμα της ουσιαστικά λέει ότι σας έχουμε γραμμένους «στα αρχι…ια μας», δεσμευόμενο, ταυτόχρονα, να συντρίψει τον «λαϊκισμό» (δηλαδή τη δημοκρατία), δήλωσε ότι θα βάλει στην καρδιά της ημερήσιας διάταξης του κόμματός της την «ευτυχία» σκοπεύοντας ακόμα να διορίσει «Υπουργό Ευτυχίας».
Κυρία Swinson, αν υπήρχε ένα πράγμα που θα μας έκανε ευτυχισμένους αυτό θα ήταν η κατά κράτος ήττα του ανελεύθερου, αντιδημοκρατικού και καθ’ όλα υποκριτικού σύγχρονου «φιλελευθερισμού».

[1] Takis Fotopoulos, “The Myth of Postmodernity”, Democracy & Nature, Vol. 7, No. 1 (2001).
[2] Είδος κωμικής όπερας του ύστερου 19ου αιώνα, δημιούργημα των W.S. Gilbert και Arthur Sullivan.
...........................
ΠΗΓΗ: GREXIT.GR
ANTIPAGKOSMIOPOIHSH

Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2019

Ανακοίνωση Μετώπου Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης (ΜΕΚΕΑ) για το δήθεν βρετανικό πραξικόπημα: Οι λαοί ξεσηκώνονται ενάντια στη φασιστική Νέα Διεθνή Τάξη που εκφράζει η ΕΕ !

Ανακοίνωση Μετώπου Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης (ΜΕΚΕΑ) για το δήθεν βρετανικό πραξικόπημα: 

Οι λαοί ξεσηκώνονται ενάντια στη φασιστική Νέα Διεθνή Τάξη που εκφράζει η ΕΕ !


1.Η μυθολογία των πραξικοπηματικών ελίτ για το δήθεν Βρετανικό πραξικόπημα

  Οι εξελίξεις στη βρετανική πολιτική σκηνή που πυροδοτήθηκαν από την απόφαση του Πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον να Υ/Ε), όπως αυτή εκφράζεται από τα μέλη της στο μιντιακό και πολιτικό πεδίο.
αναστείλει την παρούσα κοινοβουλευτική περίοδο, στο υπόβαθρο του Brexit, φανέρωσαν εκ νέου τα δύο μέτρα και δύο σταθμά της Υπερεθνικής Ελίτ (
 Έτσι, από τη μεριά του κατεστημένου εκφράστηκαν φωνές ακόμα και για πραξικοπηματική κίνηση του Πρωθυπουργού με τον ηγέτη των Εργατικών Τζέρεμι Κόρμπιν (τον Τσίπρα της Βρετανίας) να αναφέρεται σε «σκάνδαλο και απειλή προς τη δημοκρατία». Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική από αυτή που παρουσιάζουν οι υποστηρικτές της παραμονής της Βρετανίας στη ΕΕ και αυτή θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε αμέσως.
  Όσον αφορά τον καλοστημένο μύθο των ελίτ και των μιντιακών οργάνων τους περί πραξικοπήματος και κατάλυσης της δημοκρατίας στη Βρετανία η αλήθεια είναι ότι ο Μπόρις Τζόνσον δεν κάνει κάτι που δεν έχει ξαναγίνει. 
Η απόφασή του να αναστείλει τις λειτουργίες του κοινοβουλίου είναι, δίχως αμφιβολία, καθόλα επιτρεπόμενη συνταγματικά και αρκετά συνηθισμένη πολιτικά. Στη Βρετανία, η εκλογή ενός νέου Πρωθυπουργού σηματοδοτεί την έναρξη μιας καινούργιας κοινοβουλευτικής περιόδου, η οποία θα έχει ως περιεχόμενο τη συζήτηση των αντίστοιχων νομοσχεδίων που σκοπεύει να περάσει η νέα κυβέρνηση. Αυτή η μετάβαση από τη μία κοινοβουλευτική περίοδο στην άλλη συμβολίζεται παραδοσιακά από το κλείσιμο της Bουλής και την ομιλία της βασίλισσας με την οποία ξεκινά η νέα περίοδος. Αντιλαμβανόμαστε, με βάση τα παραπάνω, ότι εφόσον ο Μπόρις Τζόνσον είναι ένας νέος Πρωθυπουργός, έχει να προωθήσει ένα νέο πολιτικό πρόγραμμα, πράγμα που σημαίνει ότι είναι πλήρως αναμενόμενο να αναστείλει την προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο και να εκκινήσει μία καινούργια με μια νέα ομιλία της βασίλισσας. Με λίγα λόγια, δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό σε αυτή του την απόφαση. Βεβαίως, πρέπει να τονίσουμε ότι η κίνησή του χρησιμοποιείται για να ασκήσει πίεση στους πολιτικούς του αντιπάλους, έτσι ώστε να μπορέσει να φέρει εις πέρας την κεντρική προγραμματική του θέση περί εκπλήρωσης του Brexit, το οποίο έχει ψηφιστεί από το 2016.
   Και φυσικά επί τρία χρόνια μια πολιτική απάτη εκτυλισσόταν από την κυβέρνηση της Τερέζα Μέι που υποκρινόταν ότι εκτελούσε την απόφαση του Βρετανικού λαού για έξοδο από την ΕΕ, όταν αυτή διαπραγματευόταν με την φασιστική ηγεσία της ΕΕ πώς θα δενόταν ο Βρετανικός λαός στην ΕΕ και τις πολιτικές της λιτότητας, ενώ τυπικά θα ήταν η Βρετανία έξω από την ΕΕ. 
 Αυτή την απάτη όμως γρήγορα την κατάλαβαν τα λαϊκά στρώματα που είχαν καταδικαστεί σε μαζική ανεργία και υποαπασχόληση, όχι μόνο από τις Θατσερικές πολιτικές αλλά και τις ίδιες πολιτικές που εφάρμοσαν οι Μπλερικοί, κάτω από το πρόσχημα της ΕΕ, η οποία, όμως, μετά τη συνθήκη του Μάαστριχτ  και τις «4 ελευθερίες», δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από τον Θατσερισμό! 
 Έτσι ξεκίνησε το κίνημα για εθνική και οικονομική κυριαρχία στη Βρετανία που σύντομα εξαπλώθηκε και στη Γαλλία, την Ιταλία, τη κεντρική Ευρώπη κλπ. 
  Πάνω στις πλάτες αυτού του μαζικού κινήματος κινείται και ο Μπόρις Τζόνσον, ο οποίος βέβαια δεν πρόκειται, ακόμη και έξω από την ΕΕ, να περιορίσει τις αγορές . Όμως ακόμη και αν επέβαλε μόνο μια «καθαρή έξοδο» από την ΕΕ αυτό θα ήταν μια πρώτη μεγάλη λαϊκή νίκη και θα απόκειτο μετά στο λαϊκό κίνημα να παλέψει ενάντια στην όποια Βρετανική κυβέρνηση για να επιβάλει πραγματικούς ελέγχους στις αγορές—πράγμα που θα ήταν αδύνατο όταν θα είχε να παλέψει όχι μόνο με την Βρετανική αλλά και την Ευρωπαϊκή ελίτ
 Όλα αυτά προσποιείται ότι δεν τα καταλαβαίνει η δήθεν «Αριστερά», ακόμη και η πέραν της «απάτης του ΣΥΡΙΖΑ», η οποία ουσιαστικά καταδικάζει το τι γίνεται σήμερα στη Βρετανία με το «επιχείρημα» ότι και ο Τζόνσον νεοφιλελεύθερες πολιτικές θα εφαρμόσει (βλ. ανακοίνωση Λαφαζάνη)!
  Ο λόγος δηλαδή για την εγχώρια και διεθνή κατακραυγή απέχει μακράν από τις υποκριτικές δημοκρατικές ευαισθησίες των πολιτικάντηδων και των μιντιακών παρατρεχάμενών τους, οι οποίοι 3 χρόνια μετά τη ψήφο του βρετανικού λαού προσπαθούν με κάθε μέσο να αναστρέψουν την απόφαση αυτή, και φέρνει στο κέντρο το φλέγον ζήτημα: το Brexit και την προθεσμία της 31ης  Οκτωβρίου, ημέρα καταληκτικής εξόδου της Βρετανίας από την ΕΕ (με ή χωρίς συμφωνία). 
  Έτσι, το γεγονός ότι έληξε η προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδος σημαίνει ότι το κοινοβούλιο θα παραμείνει κλειστό για το μεγαλύτερο διάστημα του Σεπτέμβρη, με αποτέλεσμα να απομένει λίγος χρόνος στους υποστηρικτές της παραμονής να σταματήσουν το απευκταίο, δηλαδή την πραγματοποίηση του Brexit. Να σταματήσουν, δηλαδή,  αυτό που αναμένει ο βρετανικός λαός εδώ και 3 χρόνια.
  Επομένως, “πραξικοπηματική” μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο η πρακτική που ακολουθούν εδώ και 3 χρόνια οι υποτιθέμενοι αντιπρόσωποι του λαού στο βρετανικό Κοινοβούλιο, οι οποίοι επιδιώκουν με κάθε τρόπο την ανατροπή του Brexit, αγνοώντας τη θέληση του λαού, επιβεβαιώνοντας την ίδια στιγμή την εισαγωγή της έννοιας «κοινοβουλευτική χούντα». 
 Όπως όμως έχουμε τονίσει και αλλού, το αρχικό πλάνο της βρετανικής ελίτ ήταν να ακολουθήσει τις δαιδαλώδεις και ατελείωτες διαπραγματεύσεις με την ΕΕ με βάση το άρθρο 50, με απώτερο σκοπό να «νερώσουν» το Brexit, δεδομένου ότι δεν θα μπορούσαν να το αναστείλουν ολοκληρωτικά (αν και είχε ξεκινήσει εκστρατεία για να διεξαχθεί εκ νέου το δημοψήφισμα με βασικό χρηματοδότη τον Τζόρτζ Σόρος). 
  Φυσικά, το άρθρο 50 αποτελεί άλλη μία απάτη, μία ασφαλιστική δικλείδα προς όφελος της ΕΕ, ώστε ακόμα και στην περίπτωση που ένα μέλος επιδιώκει να φύγει, να μην μπορεί να ξεκόψει πραγματικά αλλά να συνεχίσει να είναι σε διάφορους βαθμούς εξαρτημένο απ’ αυτή. Άλλωστε είναι απορίας άξιο το πώς μπορείς να έρθεις σε συμφωνία με έναν οργανισμό που σε καταπιέζει και, βέβαια, τι είδους συμφωνία θα είναι αυτή δεδομένης της τεράστιας διαφοράς οικονομικο-πολιτικής δύναμης;
Έτσι, παρόλο που η Βρετανία σε περίπτωση εξόδου δεν θα είναι τυπικά μέλος της ΕΕ, ως ενταγμένη πλήρως στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) θα εφαρμόζει την ουσία της παγκοσμιοποίησης, δηλ. τις ανοιχτές και απελευθερωμένες αγορές. Με λίγα λόγια, σκοπός της Υ/Ε είναι τα πράγματα να αλλάξουν για να παραμείνουν ίδια.

2. Η λαϊκή επανάσταση του Brexit και η μαζική αντεπανάσταση των ελίτ εναντίον του

 Βέβαια, στην περίοδο αυτή των 3 και πλέον ετών από τη στιγμή που ο βρετανικός λαός εκδήλωσε, παρόλη την ασύστολη τρομοκρατία, τη βούλησή του για έξοδο από την ΕΕ, οι ντόπιες ελίτ (οικονομικές, μιντιακές πολιτικές) αλλά και η Υ/Ε με τους μηχανισμούς της προσπαθούν να μεταστρέψουν την κοινή γνώμη μέσω πιέσεων διαφόρων ειδών. 
Μέσα για αυτό το σκοπό είναι η οικονομική τιμωρία των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης γι’ αυτήν την απόφαση και η ιδεολογική προπαγάνδα για τα δεινά που θα φέρει (και ήδη δήθεν φέρνει) η επιλογή του Brexit. Όπως εύστοχα σημειώνει ο Τάκης Φωτόπουλος (New World Order in Action):
“Οι στόχοι της αντεπανάστασης (σ.σ. ενάντια στο Brexit) γίνονται αυτή τη στιγμή αρκετά ξεκάθαροι: η τιμωρία των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης υποτίθεται ότι περιλαμβάνει την περαιτέρω συμπίεση του εισοδήματός τους μέσω ενός συνδυασμού μέτρων (πίεση της λίρας και των επιτοκίων δανεισμού προς τα κάτω) με έναν παράλληλο στασιμοπληθωρισμό της οικονομίας. Δηλαδή, μία μείωση του πραγματικού εισοδήματος και της απασχόλησης συνοδευόμενης από πληθωρισμό. Το εμφανές σχέδιο των ελίτ είναι να συνεχίσουν αυτό το «φάρμακο» στον «Άγγλο ασθενή» μέχρι να μαλακώσει και, μέσω νέων βουλευτικών εκλογών, να είναι έτοιμος να δεχθεί όχι μόνο παραχωρήσεις όσον αφορά την κίνηση εργασίας αλλά και συμφωνίες όπως η TTIP και η TPP…”
Στο πλαίσιο αυτού του σχεδίου έχουμε δει τη διαδοχική απόρριψη συμφωνιών της προηγούμενης κυβέρνησης της Τερέζα Μέι με την ΕΕ από τους βουλευτές όλων των κομμάτων, όπως και σήμερα παρατηρούμε να βγαίνουν στους δρόμους σύσσωμοι οι καλοβολεμένοι υποστηρικτές της παραμονής με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα. Φυσικά, δεν πρέπει να μας προξενεί καμία εντύπωση το γεγονός η οργάνωση που πρωτοστατεί στις διαδηλώσεις χρηματοδοτείται μεταξύ άλλων από την Open democracy του Τζορτζ Σόρος.
 Ουσιαστικά δηλαδή η λύση που προκρίνεται από το μετριοπαθές κομμάτι των βρετανικών ελίτ είναι ένα «μαλακό» Brexit το οποίο θα αποτελεί μια τροποποίηση της μέχρι πρότινος σχέσης της Βρετανίας με την ΕΕ. Αυτό θα σημαίνει ότι οι Πολυεθνικές θα συνεχίσουν να ελέγχουν την οικονομική ανάπτυξη (που σημαίνει ότι τα λαϊκά στρώματα θα συνεχίσουν να υφίστανται τις συνέπειες της ανταγωνιστικότητας, δηλ. χαμηλοί μισθοί, περαιτέρω ξεχαρβάλωμα του κράτους πρόνοιας κλπ.) με τις πολιτικές που επιβάλλει η Νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση να παραμένουν. Η μόνη διαφορά θα είναι περί της μεταναστευτικής πολιτικής που αποτέλεσε κεντρικό θέμα διαμάχης στο Δημοψήφισμα και δεν μπορούν τόσο εύκολα να το αγνοήσουν.

3.Το λαϊκό πανευρωπαϊκό κίνημα για την εθνική και οικονομική κυριαρχία

 Συμπερασματικά, σε αντίθεση με τους σχεδιασμούς των ελίτ βρίσκεται η πραγματική διέξοδος για τα λαϊκά στρώματα στη Βρετανία. Το μέλλον μπορεί να γίνει για τη μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού της Βρετανίας καλύτερο από το παρόν, αν το Brexit καταλήξει τελικά σε αποκοπή από την ίδια την Νέα Διεθνή Τάξη  της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης, ώστε να ολοκληρωθεί  η εθνική και οικονομική κυριαρχία της χώρας, διαδικασία στην οποία η έξοδος από την ΕΕ είναι μόνο το πρώτο βήμα. 
  Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα είναι εφικτό ο λαός να λαμβάνει τις σημαντικές οικονομικές αποφάσεις και όχι οι Πολυεθνικές αντί γι’ αυτόν. Δίχως αμφιβολία, για να έρθει εις πέρας μία τέτοια πολιτική επιλογή χρειάζεται να αναλάβει δράση ο λαϊκός παράγοντας και να επηρεάσει την πολιτική κατάσταση. 
 Στο πνεύμα των Κίτρινων Γιλέκων κρίνεται αναγκαίο να αυτό-οργανωθεί ο λαός «από τα κάτω» έτσι ώστε η βούλησή του να μην εκφράζεται μέσα από τους διαστρεβλωτικούς φακούς του κάθε πολιτικού ηγετίσκου αλλά μέσω λαϊκών συνελεύσεων, όπως ακριβώς προτείνει το ΜΕΚΕΑ.
 Με άλλα λόγια η έξοδος από την ΝΔΤ είναι μια μακροπρόθεσμη διαδικασία που μπορεί να επιτευχθεί μόνο σταδιακά. 
Η έξοδος από την ΕΕ και η ανάκτηση εθνικής κυριαρχίας είναι η αναγκαία προϋπόθεση γι’ αυτό, άλλα δεν είναι και επαρκής. 
Η επαρκής συνθήκη είναι ο λαός να πάρει στα χέρια του την επίτευξη όχι μόνο της εθνικής κυριαρχίας από την ΕΕ που επιδιώκει με κάθε τρόπο την κατάλυση των κρατών-εθνών ώστε να επισημοποιηθεί η ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης αλλά και της οικονομικής και πολιτιστικής κυριαρχίας που μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από την έξοδο από την ίδια την ΝΔΤ των ελεύθερων και ανοικτών αγορών και τον αγώνα για οικονομική, πολιτική και πολιτιστική αυτονομία του κάθε λαού μέσα σε  μια νέα διεθνή Κοινότητα κυρίαρχων κρατών-εθνών.
ΜΕΚΕΑΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – 2/9/2019
 MEKEA


Κυριακή 28 Ιουλίου 2019

Η ΕΞΟΔΟΣ ΤΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡ. ΕΝΩΣΗ: Σχόλιο του Τάκη Φωτόπουλου με αφορμή τη διαγραφόμενη νίκη του Brexit !

Η ΕΞΟΔΟΣ ΤΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡ. ΕΝΩΣΗ!
 Σχόλιο του Τάκη Φωτόπουλου με αφορμή τη διαγραφόμενη νίκη του Brexit

  Από το δημοψήφισμα του 2016 [ στήν ΒΡΕΤΑΝΙΑ] μέχρι σήμερα έγινε μια τρομερή προσπάθεια από την Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) να θάψουν την πρώτη λαϊκή φωνή που εκδηλώθηκε καθαρά ενάντια στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) και το άμεσο όργανό της, την ΕΕ, παρά την τεράστια κινητοποίηση των ντόπιων
και διεθνών ελίτ.
  Η άθλια “Αριστερά” στράφηκε ενάντια στα εργατικά και γενικότερα τα λαϊκά στρώματα που ψήφισαν φανατικά υπέρ του Brexit γιατί είχαν καταλάβει οτι μόνο με εθνική και οικονομική κυριαρχία ένας λαός μπορεί σήμερα να αυτοκυβερνάται και να μην γίνει το κλωτσοσκούφι των πολυεθνικών που, μέσα από τα όργανά τους στην ΕΕ, εφαρμόζουν τη γραμμή τους για τη μεγιστοποίηση των κερδών τους σε βάρος των λαών.
  Ήταν αυτή η αδάμαστη λαϊκή φωνή “από τα κάτω” που δεν επέτρεψε να θαφτεί το βροντερό ΟΧΙ στην Υ/Ε που εκδηλώθηκε πρώτα με το Brexit και, στη συνέχεια, από τα λαϊκά στρώματα στις ΗΠΑ , τη Γαλλία, την Ιταλία και παντού σχεδόν στην Ευρώπη, με θλιβερή εξαίρεση την Ελλάδα, όπου ακόμη τα λαϊκά στρώματα εξαπατώνται είτε από πολιτικούς απατεώνες της “Αριστεράς” είτε από “ορθολογικούς” νεοφιλελεύθερους της Δεξιάς.
  Οι λαοί, όμως, σήμερα ξεπερνούν παντού τις παρωχημένες αυτές διακρίσεις μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς αφού καταλαβαίνουν ότι το πραγματικό κριτήριο διάκρισης είναι
* μεταξύ της ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης που θεμελιώνεται στην κατάργηση της εθνικής, οικονομικής και πολιτιστικής κυριαρχίας, μέσα από ενώσεις ψευδο-κρατών εθνών όπως η ΕΕ,
* και μιας άλλης διεθνούς κοινωνίας που θα θεμελιώνεται σε μια δημοκρατική κοινότητα κυρίαρχων εθνών.
  Μολονότι οι λαοί αυτοί δεν έχουν ακόμη καταφέρει να οργανωθούν αυτόνομα, μέσω αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών, και να ξεπεράσουν τους επαγγελματίες πολιτικούς και τα κόμματά τους, εντούτοις έχουν ήδη καταφέρει, όπως έδειξε σήμερα ο Βρετανικός λαός, να παραμερίσουν όλους αυτούς που μποϊκοτάρουν με κάθε μέσο την εθνική και οικονομική κυριαρχία, όπως η Τερέζα Μέη και ο Τζέρεμυ Κόρμπιν και τις δυνάμεις από πίσω τους, σαν ένα πρώτο βήμα στον στόχο αυτό.
Στην περίπτωση μάλιστα που θα τολμήσει ο Μπόρις Τζόνσον να καταπατήσει τις ρητές υποσχέσεις του για έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ τον Οκτώβρη, η οργή του Βρετανικού λαού, που ουσιαστικά τον έφερε στην εξουσία, θα είναι αμείλικτη. Ο Βρετανικός λαός δείχνει το δρόμο…
Τάκης Φωτόπουλος,
Λονδίνο, 23/7/2019

ΠΗΓΗ:   
https://www.grexit.gr/