Κυριακή 26 Απριλίου 2009

Ατονολαγνεία καί Νυφοβία !

( Μία μικρή συμβολή στήν ανίχνευση τού επιχειρηθέντος Γλωσσικού εξανδραποδισμού τών Νεοελλήνων)
Μπορεί κάποιοι-ελάχιστοι νά πανηγύριζαν, πρίν από 27 περίπου χρόνια, όταν 15 όλοι κι όλοι Βουλευτές τού τότε Κυβερνητικού κόμματος, νυσταγμένοι ώρα 2.00 τό πρωΐ, με τόν γνωστόν γι’ αυτούς ψευτοεπαναστατικόν οίστρον (τρομάρα τους !), «απεφάσιζαν» ( 15 άτομα αυτοί, γιά λογαριασμόν όλου τού ελληνικού λαού!!!, νά η δημοκρατία τους!!!) τήν κατάργηση τού πολυτονικού συστήματος τής ελληνικής Γλώσσας μας, μέ τήν παράλληλη «εφαρμογήν» τού λεγομένου «μονοτονικού» συστήματος!
Όμως, σήμερα, είναι βέβαιον αυτό, πολλοί απ’ αυτούς τούς τότε «πανηγυρίζοντες» θά νοιώθουν έντονην τήν ενοχήν τους, γιά τήν δικήν τους ανοχή στούς τυχάρπαστους σχεδιασμούς αυτής τής δράκας τών πολιτικών τυχοδιωκτών-δήθεν δημοκρατών, οι οποίοι επέφεραν στήν Γλώσσα μας τέτοιαν καταστροφήν, όμοιαν τής οποίας ούτε οι πλέον δεδηλωμένοι εχθροί της δέν είχαν τολμήσει νά φαντασθούν!

Από τότε, ακολούθησαν «ημέρες δόξης», κατά τίς οποίες είδαμε νά επιπλέουν όλα τά «φρούτα» τής ανευθυνότητος καί τής κορδακιζόμενης αργαμματωσύνης στήν χρήση τής Γλώσσας μας , καί , τό σπουδαιότερο, είδαμε νά «επιπλέουν» στόν δημόσιον βίον άτομα πλήρως αστοιχείωτα, ημιμαθή καί αγράμματα, τών οποίων ένα τυχαίο μικρό γραπτό κείμενο θά εβαθμολογείτο μέ τόν βαθμόν «κακώς» καί μετ’ επαίνων!

Η κατάργηση τών τόνων, οι αυθαιρεσίες στό κλιτικό σύστημα τών λέξεων, οι ακυριολεξίες, οι αυθαίρετες απαλοιφές τού «νύ» στην αιτιατική μέ τίς βαρβαρικές καί τουρκο-αρβανίτικες λογικές στίς καταλήξεις ( : το Νίκο- αντί τόν Νίκο, τη Γεωργία-αντί τήν Γεωργία, κλπ), η σαλαμοποίηση τών δύο «ο, ω» ( όμικρον καί ωμέγα), η προσπάθεια απαλοιφής τών δύο γραμμάτων ( μπάλα, αντί «μπάλλα»-balle), συνοδευόμενα από τήν άκριτη «ελληνοποίηση» ξένων, φτωχών στό εννοιολογικό τους περιεχόμενο, λέξεων, καί άλλες «παρεμβάσεις» βιαίου στραγγαλισμού τής Γλώσσας μας, διεμόρφωσαν εντός δύο καί πλέον δεκαετιών ένα γλωσσικό αμάλγαμα αποκρουστικό, τέτοιο που δέν είχε γνωρίζει η ελληνική Γλώσσα μας ούτε στούς μαύρους αιώνες τής σκλαβιάς τού έθνους μας!
Θά απαιτείτο μία ολόκληρη πραγματεία, γιά νά περιγράψουμε αυτό τό πολιτισμικό νεοελληνικό έγκλημα, τό οποίον έχει οδηγήσει τίς νέες γενεές σέ κυριολεκτικήν αγλωσσία!

- Στοιχείο «προοδευτικότητος»(!) θεωρείται σήμερα από τήν αγράμματη στρατειά τών «ελληνιζόντων» η απαλοιφή τών τόνων, ακόμη καί αυτής τής οξείας ( τού εναπομείναντος τονικού σημείου τών λέξεων), έτσι, που νά μήν μπορείς νά διακρίνεις τό άρθρο από τήν αντωνυμία καί τό εγκλιτικό!
- Η λαγνεία τής απαλοιφής τών τόνων, η ανόητη «ατονολαγνεία»,
δέν δείχνει παρά τήν αδικαιολόγητην αφέλεια, τήν εμπάθεια κατά τής Γλώσσας μας ή τό εκδήλως χαμηλό επίπεδο εκείνου, που γράφει μέ αυτήν τήν βαρβαρικήν συνήθεια! Οδηγεί με μαθηματικόν τρόπον στήν ερμηνευτικήν σύγχυση καί τελικώς στήν αγλωσσία!
- Ποίαν, εξ άλλου, σχέση μπορεί νά έχει μέ τήν Ελληνικήν Γλώσσα μας αυτή η αδικαιολόγητη καί ανοήτως επαναλαμβανομένη από ορισμένους απαλοιφή τού τελικού «νύ» στίς κλινόμενες λέξεις; Πώς νά διακρίνει κανείς τά γένη στίς δύο εκφράσεις : 1) «Τό Γιώργο» , 2) «Τό δένδρο» ;
Γιά έναν, που μαθαίνει τήν Γλώσσα μας, είτε νεαρόν Νεοέλληνα είτε ξένον, είναι, άραγε καί τά δύο ουδέτερα ή αρσενικά;
Καί, επί τέλους ποία «αγαθή πρόθεση» οδηγεί τήν αγράμματην στρατειά τών «ελληνιζόντων» στήν καλλιέργεια καί στήν διάδοση μίας «φοβίας» απέναντι στό τελικό «νύ», σ’ αυτήν τήν απίστευτη «νυφοβία», καί στήν άρνησήν τους νά γράψουν «τόν Γιώργο» αντί αυτού τού αθλίου, καί τουρκο-αρβανίτικης λογικής, «τό Γιώργο», ώστε ο κοινός νούς νά μπορεί νά διακρίνει αμέσως τό γένος τής λέξεως;
Δεν έχει τέλος αυτή η απίστευτη φθορά, που υπέστη η ελληνική Γλώσσα μας, στα 27 αυτά «μαύρα» γλωσσικώς χρόνια, που έχουν ακολουθήσει τήν περιβόητον αυτήν «αλλαγή» στό Γλωσσικό όργανο τών Ελλήνων!

Καί η φθορά συνεχίζεται ακάθεκτος από τούς θιασώτες τής βάρβαρης θεωρίας, ότι η Γλώσσα γιά τόν άνθρωπο δήθεν δεν είναι τίποτα άλλο από ανθρώπινες κραυγές(!), γιά τήν «απλή συνεννόηση τών ανθρώπων»!
Όμως, η Γλώσσα είναι τό όργανο τού ανθρώπου, τό οποίον πολυμόρφως τόν διακρίνει από τά ζώα καί, κυρίως, διά τού οποίου μπορεί νά μεταλαμπαδεύει στούς συνανθρώπους του κάθε νοητικόν συλλογισμόν του, που τόν οδηγηθεί σέ ανώτερες σφαίρες σκέψης καί στοχασμού, ανάλυσης , σύνθεσης καί δημιουργίας.
Καί, επειδή η σκέψη πάντοτε συμβαδίζει μέ τήν Γλώσσα, ο στραγγαλισμός τής Γλώσσας οδηγεί αναποφεύκτως στόν στραγγαλισμόν τής σκέψης! Καί οι καθεστηκυΐες δυνάμεις σ’ αυτήν τήν εξαχρείωσην θέλουν νά οδηγήσουν τούς πολίτες!
Θά τούς τό επιτρέψουμε;

Μία μικρή πυγολαμπίδα αντίστασης σ’ αυτόν τόν επιχειρούμενον γλωσσικόν εξανδραποδισμόν μας, η οποία διακρίνεται στό βάθος κατά τά τελευταία χρόνια, μάς παρέχει τό δικαίωμα νά αισιοδοξούμε, ότι «ο λαός αφυπνίσθη» καί τελικώς θά τά καταφέρουμε νά υπερασπίσουμε τήν Γλώσσα μας από τούς «ελληνίζοντες» αγραμμάτους καί τούς δεδηλωμένους ή αδήλωτους εχθρούς της!

Η Ελληνική Γλώσσα μας, μέ αυτά τά «περίεργα σημάδια» επέζησε καί στάθηκε όρθια επί χιλιετίες, ακόμη καί στά μαύρα χρόνια τής σκλαβιάς, χωρίς ξένα δεκανίκια!
Τί νά τίς κάνει τίς «πατερίτσες», που τής προσφέρει η αγράμματη στρατειά τών «ελληνιζόντων», τής «νυφοβίας» καί τής «ατονολαγνείας»;
----------------------------
Άγγελος Λιβαθινός
Καθηγ. Μαθηματικών- Λυκειάρχης

Τετάρτη 15 Απριλίου 2009

Από τήν μακρινήν Αυστραλία: Κραυγή αγωνίας γιά τήν Ελληνικήν Γλώσσα !

Εις τό 30ό φύλλο τής τοπικής εφημερίδος "Καρδαμάς, εφημερίς τών Συζητήσεων" εντοπίσαμε ένα αγωνιώδες άρθρο γιά τήν κακοποίηση τής Ελληνική ς Γλώσσας μας, άρθρο, τό οποίο συνέγραψε καί απέστειλε στήν εφημερίδα ο συμπατριώτης, Πάνος Ξουλεής, ο οποίος ζεί καί εργάζεται εις τήν Αυστραλία περίπου 45 χρόνια αδιαλείπτως, χωρίς νά έχει επισκεφθή τήν Πατρίδα εντός αυτού τού πολύ μεγάλου χρονικού διαστήματος.
Πρέπει νά ειπούμε, ότι τό μικρό, αλλά μεστό περιεχομένου, άρθρο τού συμπατριώτη Πάνου μάς συγκίνησε!
Είναι άρθρο "καρφί" στό μάτι όλων αυτών τών αγράμματων στούς τηλεοπτικούς διαύλους καί στόύς ραδιοφωνικούς σταθμούς, σταθμοί οι οποίοι "εκπέμπουν" ασυστόλως, χωρίς κανέναν έλεγχο όλων αυτών, οι οποίοι εκφωνούν τόν "δημόσιον λόγο"! Πρόκειται γιά τήν αγράμματη στρατειά τών "σχολιαστών" καί τών "εκφωνητών" στά δημόσια καί στά ιδιωτικά μέσα ενημερώσεως, μέσων τών οποίων η συχνότητα φθάνει μέχρι τά πέρατα τής Γής, γιά νά "μορφώσει" τούς συμπατριώτες έλληνες!
Καί, αντί νά ύπενθυμίζουν τήν Ελληνικήν Γλώσσα στού ξενητεμένους συμπατριώτες μας, "κάνουν ό,τι μπορούν" γιά νά τήν ξεχάσουν ή γιά νά τήν σαλαμοποιήσουν!
Τό κείμενο-αγανάκτηση γιά τήν κακοποίηση τής Ελληνικής Γλώσσας από όλους αυτούς τούς "δημοσιολογούντες" τών ελληνικών τηλεοράσεων καί τών ραδιοφώνων, που συνέγραψε καί έστειλε ο συμπατριώτης Ξουλεής, είναι ένα πηγαίο καί ανεπιτήδευτο κείμενο ενός ανθρώπου, ο οποίος μόλις που κατάφερε νά αποφοιτήσει από τό Δημοτικό Σχολείο Καρδαμά, εν έτει 1949! Καί δικαιώνει πανηγυρικώς όλους εμάς, οι οποίοι αγωνιούμε καί διαμαρτυρόμαστε καθημερινώς γιά όλην αυτήν τήν αγράμματη στρατειά τών "εκφωνητών τού δημόσιου λόγου" καί γιά τήν κακοποίηση τής Γλώσσας μας!

Παραθέτουμε τό κείμενο τού συμπατριώτη, Πάνου Ξουλεή, καί ακολούθως τό σχόλιο τού Συντάκτη τής Εφημερίδος. Τά σχόλια είναι δικά σας!
" Κύριε Καθηγητά, Φίλε Αγγελή !
Δέν θυμάμαι, ίσως να έχω στείλει στήν “Καρδαμάς” αυτήν τήν ανήσυχην επιστολήν μου, γιά τήν παραγκώνιση τής Ελληνικής Γλώσσας καί τής τόσον ωραίας Ελληνικής Μουσικής Κουλτούρας.
Φίλε Αγγελή,
όταν ανοίγω τήν τηλεόραση καί βλέπω τά ελληνικά προγράμματα ή τό Ράδιο, τής ΕΡΤ καί ιδιωτικά, βάζουν ξένα τραγούδια, Αγγλικά, κτλπ.
Καί όταν εκφωνούν στά Ελληνικά, οι μισές λέξεις είναι ξενόφωνες! Τό ίδιο καί όταν διαβάζουμε Ελληνικές Εφημερίδες! Έχουν καταντήσει αηδία!Καί έπειτα, μάς λένε να βλέπουμε καί να ακούμε τα Ελληνικά Προγράμματα τής ΕΡΤ!
Αναρωτιέμαι, τί νέα μαθαίνουν οι Έλληνες τής Υπαίθρου ή αυτοί, που δέν γνωρίζουν άλλες Γλώσσες εκτός τής Ελληνικής! Μήπως έχουν στά Ελληνικά χωριά Διερμηνείς, γιά να εξηγούν στούςΈλληνες πολίτες, τί γράφουν οι ελληνικές εφημερίδες;
Ξέρω, ότι εγώ είμαι καθυστερημένος, (γιατί αναλώθηκα) μέσα στήν σκληρή δουλειά καί στίς κουζίνες! Δέν έμαθα Αγγλικά, μά έχασα καί τά Ελληνικά μου! Καί, ίσως, γι’ αυτό νά τά βλέπω όλα παράξενα!
Συγγνώμη, φίλε Αγγελή, έτσι τά βλέπω!
Από υγεία είμαι καλά, καί τό αυτό επιθυμώ καί γιά εσάς, τήν οικογένειάν σου, τούς συγγενείς μου καί τούς φίλους μου!"
Πάνος Ξουλεής, Σύδνεϋ, 15-2-2009
-------------------------------------
Σχόλιο τού Συντάκτη τής “Κ “Αγαπητέ φίλε καί συμπατριώτη Παναγιώτη,
σού εξομολογούμαι, ότι τό μ ικρό, μά τόσο μεστό περιεχομένου, κέιμενό σου μέ συγκίνησε βαθύτατα! Καί τούτο, γιά τρείς βασικούς λόγους:
Ο πρώτος λόγος είναι, ότι αναφέρεται στήν Γλώσσα μας, τήν Ελληνική μας Γλώσσα, που ταλαιπωρείται αγρίως από πολλούς εξ εκείνων, οι οποίοι έχουν τό “προνόμιο” νά εκφωνούν κατ’ επάγγελμα τόν δημόσιον λόγο, κρατώντας στό χέρι καί μπροστά στό στόμα τους ένα μικρόφωνο, στό Ράδιο ή στήν Τηλεόραση, κι άς είναι ανεπαρκείς ( γιά να μήν ειπούμε αστοιχείωτοι) στήν χρήση τής Ελληνικής Γλώσσας!
Ο δεύτερος λόγος είναι, ότι αυτή η κραυγή αγωνίας γιά τήν Ελληνικήν Γλώσσα αντηχεί όχι από τήν Ελλάδα, μά από τά πέρατα τής Γής, από τά ξένα, από τήν μακρυνή Αυστραλία!
Καί ο τρίτος λόγος, ένεκα τού οποίου με συνεκίνησε η επιστολή σου αυτή, είναι, ότι αυτός ο βαθύτατα ανήσυχος λόγος-αγωνία γιά τήν Ελληνικήν μας Γλώσσα, λόγος που δείχνει καί τήν αγάπη γιά τήν Ελληνικήν Γλώσσα, τό μόνον μέσον, τό οποίον μάς εγγυάται τήν διατήρηση καί περαιτέρω σφυρηλάτηση τού Ελληνικού Πολιτισμού μας, διατυπώνεται από εσένα, έναν άνθρωπο, που ζεί καί εργάζεται μακρυά από τήν Πατρίδα, στήν μακρυνήν Αυστραλία, εδώ καί πάνω από 40 χρόνια!
Καί λέει αλήθειες η επιστολή σου, αγαπητέ Πάνο!
Η δική σου πικρία, γιά αυτήν τήν αθλιότητα, που επικρατεί στά Ελληνικά Μέσα Ενημερώσεως εξ επόψεως χρήσεως τής Ελληνικής Γλώσσας, είναι καί δική μας πικρία. Ζούμε καθημερινώς εδώ στήν Ελλάδα μίαν γλωσσική βαρβαρότητα άνευ προηγουμένου!
Πρέπει, δέ, να σημειώσουμε εδώ, ότι από μόνη της η αγραμματοσύνη ενός ανθρώπου δέν αποτελεί καί λόγον καταδίκης του ή περιφρονήσεώς του! Δέν έχουμε όλοι τήν ίδια μόρφωση καί, επομένως, είναι ανθρώπινο κάποιοι συνάνθρωποί μας να γνωρίζουν ολιγώτερα από κάποιους άλλους! Όμως, η Πολιτεία είναι αδιανόητο να αναθέτει ή να επιτρέπει τήν κατ’ επάγγελμα εκφώνηση τού δημόσιου λόγου σέ ανθρώπους αγράμματους καί αστοιχείωτους!
Σήμερα, τά Μέσα Ενημερώσεως στήν Ελλάδα ( κυρίως τά Ηλεκτρονικά ) έχουν γεμίσει μέ πλήθος ημιμαθών ή αστοιχείωτων ανθρώπων, που καθημερινώς βιάζουν κατά συρροήν τήν Ελληνικήν Γλώσσα μας! Καί έτσι, αυτοί συμβάλλουν τά μέγιστα στήν συρρίκνωση τού γλωσσικού αισθητηρίου καί τού ελληνικού λεξιλογίου τών συμπολιτών μας, που τούς ακούνε ή τούς διαβάζουν. Αυτή η εγκληματική γλωσσική βαρβαρότητα τών αγραμμάτων στρατειών στά μέσα ενημερώσεως τής Ελλάδος έχει ανυπολόγιστες αρνητικές επιδράσεις στούς νέους μας κυρίως, οι οποίοι “τρώνε στήν μάπα” καθημερινώς αυτόν τόν κορδακιζόμενον συρφετό τής “δημοσιογραφικής” αγραμματοσύνης. Καί τό αποτέλεσμα είναι: σήμερα, οι νέοι μας, κατά τήν μεγάλην τους πλειοψηφίαν, να διαθέτουν ένα εξοργιστικώς φτωχό λεξιλόγιο 150 περίπου ελληνικών λέξεων, λέξεων κυρίως χαμηλού επιπέδου, τής “αργκώ” ή τού πεζοδρομίου! Τό όνειδος γιά τήν Ελλάδα τού σήμερα καί τού αύριο!
Διδάσκω Μαθματικά στήν Μέση Εκπαίδευση, αγαπητέ Παναγιώτη, εδώ καί 33 χρόνια ( εκ τών οποίων τα 30 στό μεγάλο σχολείο, στό Λύκειο) καί γνωρίζω από πρώτο χέρι αυτήν τήν οικτρήν πραγματικότητα τής αγλωσσίας τών νέων μας.
Ό,τι καλό επιχειρεί νά κάμει ο Καθηγητής, Φιλόλογος ή Μαθηματικός ή Φυσικός, στό ακροατήριό του, στούς μαθητές του, γιά τήν ορθήν χρήση τής Γλώσσας μας ( γραπτώς ή προφορικώς), καταστρέφεται “εν μία νυκτί”, όταν ο νέος ανοίξει τήν τηλεόραση κυρίως ή τό ραδιόφωνο, από τά οποία εκπέμπεται από τούς κατ’ επάγγελμα “εκφωνητές” ένας βάρβαρος, χυδαίος πολλές φορές, καί σαλαμοποιημένος λόγος, σύμμεικτος από ξενόφερτες, “ελληνοποιημένες” καί ελληνικές λέξεις! Τό αίσχος καί η καταισχύνη τής Ελλάδος τού 21ου αιώνος!
Πού θά μάς οδηγήσει, άρα γε, ως Έθνος αυτή η τραγική πραγματικότητα;
Στά χρόνια μετά τήν Επανάσταση τού 1821, οι πρόγονοί μας, που ασχολούντο με τίς κοινές υποθέσεις, έτρεχαν να μάθουν “πέντε κολυβογράμματα” γιά νά καλύψουν τήν αγραμματοσύνη τους, με τήν οποίαν τούς επροίκισε η πολύχρονη δουλεία! Ποιός ξεχνάει τόν αγράμματο Μακρυγιάννη, ο οποίος σέ ηλικία 50 ετών έτρεχε νά μάθει γιά νά γράφει καί να διαβάζει, νοιώθοντας ο ίδιος αυτήν τήν υποχρέωσή, όχι μόνον απέναντι στόν εαυτόν του, αλλά απέναντι στήν Πατρίδα καί κυρίως απέναντι στούς Έλληνες νέους τής εποχής εκείνης, στούς οποίους αλλιώς δέν θά μπορούσε νά είχε αφήσει τό εξαίρετο έργο του “Απομνημο-νεύματα Μακρυγιάννη”, έργο τό οποίο αποτελεί ακόμη καί σήμερα ένα λαμπρό μνημείο τού ελληνικού λόγου, γραμμένο μάλιστα από έναν πρώην αγράμματο;
Σήμερα, όμως, η αγραμματοσύνη φαίνεται πως είναι “προνόμιο”, εάν αυτή συνοδεύεται καί από τήν δουλοφροσύνη τού αστοιχείωτου πρός τό κόμμα, τό οποίο κυβερνά ( ή θά κυβερνήσει !), ή πρός τόν αγύρτη εργοδότη!
Παραβίασες ανοικτές θύρες, αγαπητέ Παναγιώτη, μέ τήν καλήν επιστολήν σου!
Καί μέ οδήγησες, νά γράψω αρκετά! Η Εφημερίδα τούτη, όμως, όπως γνωρίζεις, αλλά καί ο Συντάκτης της, πασχίζουν γιά τήν Γλώσσα μας εκ πεποιθήσεως.
“Μήγαρις έχω άλλο στόν νού μου, πάρεξ Ελευθερία καί Γλώσσα”, Διον. Σολωμός.