Από τήν μακρινήν Αυστραλία: Κραυγή αγωνίας γιά τήν Ελληνικήν Γλώσσα !

Εις τό 30ό φύλλο τής τοπικής εφημερίδος "Καρδαμάς, εφημερίς τών Συζητήσεων" εντοπίσαμε ένα αγωνιώδες άρθρο γιά τήν κακοποίηση τής Ελληνική ς Γλώσσας μας, άρθρο, τό οποίο συνέγραψε καί απέστειλε στήν εφημερίδα ο συμπατριώτης, Πάνος Ξουλεής, ο οποίος ζεί καί εργάζεται εις τήν Αυστραλία περίπου 45 χρόνια αδιαλείπτως, χωρίς νά έχει επισκεφθή τήν Πατρίδα εντός αυτού τού πολύ μεγάλου χρονικού διαστήματος.
Πρέπει νά ειπούμε, ότι τό μικρό, αλλά μεστό περιεχομένου, άρθρο τού συμπατριώτη Πάνου μάς συγκίνησε!
Είναι άρθρο "καρφί" στό μάτι όλων αυτών τών αγράμματων στούς τηλεοπτικούς διαύλους καί στόύς ραδιοφωνικούς σταθμούς, σταθμοί οι οποίοι "εκπέμπουν" ασυστόλως, χωρίς κανέναν έλεγχο όλων αυτών, οι οποίοι εκφωνούν τόν "δημόσιον λόγο"! Πρόκειται γιά τήν αγράμματη στρατειά τών "σχολιαστών" καί τών "εκφωνητών" στά δημόσια καί στά ιδιωτικά μέσα ενημερώσεως, μέσων τών οποίων η συχνότητα φθάνει μέχρι τά πέρατα τής Γής, γιά νά "μορφώσει" τούς συμπατριώτες έλληνες!
Καί, αντί νά ύπενθυμίζουν τήν Ελληνικήν Γλώσσα στού ξενητεμένους συμπατριώτες μας, "κάνουν ό,τι μπορούν" γιά νά τήν ξεχάσουν ή γιά νά τήν σαλαμοποιήσουν!
Τό κείμενο-αγανάκτηση γιά τήν κακοποίηση τής Ελληνικής Γλώσσας από όλους αυτούς τούς "δημοσιολογούντες" τών ελληνικών τηλεοράσεων καί τών ραδιοφώνων, που συνέγραψε καί έστειλε ο συμπατριώτης Ξουλεής, είναι ένα πηγαίο καί ανεπιτήδευτο κείμενο ενός ανθρώπου, ο οποίος μόλις που κατάφερε νά αποφοιτήσει από τό Δημοτικό Σχολείο Καρδαμά, εν έτει 1949! Καί δικαιώνει πανηγυρικώς όλους εμάς, οι οποίοι αγωνιούμε καί διαμαρτυρόμαστε καθημερινώς γιά όλην αυτήν τήν αγράμματη στρατειά τών "εκφωνητών τού δημόσιου λόγου" καί γιά τήν κακοποίηση τής Γλώσσας μας!

Παραθέτουμε τό κείμενο τού συμπατριώτη, Πάνου Ξουλεή, καί ακολούθως τό σχόλιο τού Συντάκτη τής Εφημερίδος. Τά σχόλια είναι δικά σας!
" Κύριε Καθηγητά, Φίλε Αγγελή !
Δέν θυμάμαι, ίσως να έχω στείλει στήν “Καρδαμάς” αυτήν τήν ανήσυχην επιστολήν μου, γιά τήν παραγκώνιση τής Ελληνικής Γλώσσας καί τής τόσον ωραίας Ελληνικής Μουσικής Κουλτούρας.
Φίλε Αγγελή,
όταν ανοίγω τήν τηλεόραση καί βλέπω τά ελληνικά προγράμματα ή τό Ράδιο, τής ΕΡΤ καί ιδιωτικά, βάζουν ξένα τραγούδια, Αγγλικά, κτλπ.
Καί όταν εκφωνούν στά Ελληνικά, οι μισές λέξεις είναι ξενόφωνες! Τό ίδιο καί όταν διαβάζουμε Ελληνικές Εφημερίδες! Έχουν καταντήσει αηδία!Καί έπειτα, μάς λένε να βλέπουμε καί να ακούμε τα Ελληνικά Προγράμματα τής ΕΡΤ!
Αναρωτιέμαι, τί νέα μαθαίνουν οι Έλληνες τής Υπαίθρου ή αυτοί, που δέν γνωρίζουν άλλες Γλώσσες εκτός τής Ελληνικής! Μήπως έχουν στά Ελληνικά χωριά Διερμηνείς, γιά να εξηγούν στούςΈλληνες πολίτες, τί γράφουν οι ελληνικές εφημερίδες;
Ξέρω, ότι εγώ είμαι καθυστερημένος, (γιατί αναλώθηκα) μέσα στήν σκληρή δουλειά καί στίς κουζίνες! Δέν έμαθα Αγγλικά, μά έχασα καί τά Ελληνικά μου! Καί, ίσως, γι’ αυτό νά τά βλέπω όλα παράξενα!
Συγγνώμη, φίλε Αγγελή, έτσι τά βλέπω!
Από υγεία είμαι καλά, καί τό αυτό επιθυμώ καί γιά εσάς, τήν οικογένειάν σου, τούς συγγενείς μου καί τούς φίλους μου!"
Πάνος Ξουλεής, Σύδνεϋ, 15-2-2009
-------------------------------------
Σχόλιο τού Συντάκτη τής “Κ “Αγαπητέ φίλε καί συμπατριώτη Παναγιώτη,
σού εξομολογούμαι, ότι τό μ ικρό, μά τόσο μεστό περιεχομένου, κέιμενό σου μέ συγκίνησε βαθύτατα! Καί τούτο, γιά τρείς βασικούς λόγους:
Ο πρώτος λόγος είναι, ότι αναφέρεται στήν Γλώσσα μας, τήν Ελληνική μας Γλώσσα, που ταλαιπωρείται αγρίως από πολλούς εξ εκείνων, οι οποίοι έχουν τό “προνόμιο” νά εκφωνούν κατ’ επάγγελμα τόν δημόσιον λόγο, κρατώντας στό χέρι καί μπροστά στό στόμα τους ένα μικρόφωνο, στό Ράδιο ή στήν Τηλεόραση, κι άς είναι ανεπαρκείς ( γιά να μήν ειπούμε αστοιχείωτοι) στήν χρήση τής Ελληνικής Γλώσσας!
Ο δεύτερος λόγος είναι, ότι αυτή η κραυγή αγωνίας γιά τήν Ελληνικήν Γλώσσα αντηχεί όχι από τήν Ελλάδα, μά από τά πέρατα τής Γής, από τά ξένα, από τήν μακρυνή Αυστραλία!
Καί ο τρίτος λόγος, ένεκα τού οποίου με συνεκίνησε η επιστολή σου αυτή, είναι, ότι αυτός ο βαθύτατα ανήσυχος λόγος-αγωνία γιά τήν Ελληνικήν μας Γλώσσα, λόγος που δείχνει καί τήν αγάπη γιά τήν Ελληνικήν Γλώσσα, τό μόνον μέσον, τό οποίον μάς εγγυάται τήν διατήρηση καί περαιτέρω σφυρηλάτηση τού Ελληνικού Πολιτισμού μας, διατυπώνεται από εσένα, έναν άνθρωπο, που ζεί καί εργάζεται μακρυά από τήν Πατρίδα, στήν μακρυνήν Αυστραλία, εδώ καί πάνω από 40 χρόνια!
Καί λέει αλήθειες η επιστολή σου, αγαπητέ Πάνο!
Η δική σου πικρία, γιά αυτήν τήν αθλιότητα, που επικρατεί στά Ελληνικά Μέσα Ενημερώσεως εξ επόψεως χρήσεως τής Ελληνικής Γλώσσας, είναι καί δική μας πικρία. Ζούμε καθημερινώς εδώ στήν Ελλάδα μίαν γλωσσική βαρβαρότητα άνευ προηγουμένου!
Πρέπει, δέ, να σημειώσουμε εδώ, ότι από μόνη της η αγραμματοσύνη ενός ανθρώπου δέν αποτελεί καί λόγον καταδίκης του ή περιφρονήσεώς του! Δέν έχουμε όλοι τήν ίδια μόρφωση καί, επομένως, είναι ανθρώπινο κάποιοι συνάνθρωποί μας να γνωρίζουν ολιγώτερα από κάποιους άλλους! Όμως, η Πολιτεία είναι αδιανόητο να αναθέτει ή να επιτρέπει τήν κατ’ επάγγελμα εκφώνηση τού δημόσιου λόγου σέ ανθρώπους αγράμματους καί αστοιχείωτους!
Σήμερα, τά Μέσα Ενημερώσεως στήν Ελλάδα ( κυρίως τά Ηλεκτρονικά ) έχουν γεμίσει μέ πλήθος ημιμαθών ή αστοιχείωτων ανθρώπων, που καθημερινώς βιάζουν κατά συρροήν τήν Ελληνικήν Γλώσσα μας! Καί έτσι, αυτοί συμβάλλουν τά μέγιστα στήν συρρίκνωση τού γλωσσικού αισθητηρίου καί τού ελληνικού λεξιλογίου τών συμπολιτών μας, που τούς ακούνε ή τούς διαβάζουν. Αυτή η εγκληματική γλωσσική βαρβαρότητα τών αγραμμάτων στρατειών στά μέσα ενημερώσεως τής Ελλάδος έχει ανυπολόγιστες αρνητικές επιδράσεις στούς νέους μας κυρίως, οι οποίοι “τρώνε στήν μάπα” καθημερινώς αυτόν τόν κορδακιζόμενον συρφετό τής “δημοσιογραφικής” αγραμματοσύνης. Καί τό αποτέλεσμα είναι: σήμερα, οι νέοι μας, κατά τήν μεγάλην τους πλειοψηφίαν, να διαθέτουν ένα εξοργιστικώς φτωχό λεξιλόγιο 150 περίπου ελληνικών λέξεων, λέξεων κυρίως χαμηλού επιπέδου, τής “αργκώ” ή τού πεζοδρομίου! Τό όνειδος γιά τήν Ελλάδα τού σήμερα καί τού αύριο!
Διδάσκω Μαθματικά στήν Μέση Εκπαίδευση, αγαπητέ Παναγιώτη, εδώ καί 33 χρόνια ( εκ τών οποίων τα 30 στό μεγάλο σχολείο, στό Λύκειο) καί γνωρίζω από πρώτο χέρι αυτήν τήν οικτρήν πραγματικότητα τής αγλωσσίας τών νέων μας.
Ό,τι καλό επιχειρεί νά κάμει ο Καθηγητής, Φιλόλογος ή Μαθηματικός ή Φυσικός, στό ακροατήριό του, στούς μαθητές του, γιά τήν ορθήν χρήση τής Γλώσσας μας ( γραπτώς ή προφορικώς), καταστρέφεται “εν μία νυκτί”, όταν ο νέος ανοίξει τήν τηλεόραση κυρίως ή τό ραδιόφωνο, από τά οποία εκπέμπεται από τούς κατ’ επάγγελμα “εκφωνητές” ένας βάρβαρος, χυδαίος πολλές φορές, καί σαλαμοποιημένος λόγος, σύμμεικτος από ξενόφερτες, “ελληνοποιημένες” καί ελληνικές λέξεις! Τό αίσχος καί η καταισχύνη τής Ελλάδος τού 21ου αιώνος!
Πού θά μάς οδηγήσει, άρα γε, ως Έθνος αυτή η τραγική πραγματικότητα;
Στά χρόνια μετά τήν Επανάσταση τού 1821, οι πρόγονοί μας, που ασχολούντο με τίς κοινές υποθέσεις, έτρεχαν να μάθουν “πέντε κολυβογράμματα” γιά νά καλύψουν τήν αγραμματοσύνη τους, με τήν οποίαν τούς επροίκισε η πολύχρονη δουλεία! Ποιός ξεχνάει τόν αγράμματο Μακρυγιάννη, ο οποίος σέ ηλικία 50 ετών έτρεχε νά μάθει γιά νά γράφει καί να διαβάζει, νοιώθοντας ο ίδιος αυτήν τήν υποχρέωσή, όχι μόνον απέναντι στόν εαυτόν του, αλλά απέναντι στήν Πατρίδα καί κυρίως απέναντι στούς Έλληνες νέους τής εποχής εκείνης, στούς οποίους αλλιώς δέν θά μπορούσε νά είχε αφήσει τό εξαίρετο έργο του “Απομνημο-νεύματα Μακρυγιάννη”, έργο τό οποίο αποτελεί ακόμη καί σήμερα ένα λαμπρό μνημείο τού ελληνικού λόγου, γραμμένο μάλιστα από έναν πρώην αγράμματο;
Σήμερα, όμως, η αγραμματοσύνη φαίνεται πως είναι “προνόμιο”, εάν αυτή συνοδεύεται καί από τήν δουλοφροσύνη τού αστοιχείωτου πρός τό κόμμα, τό οποίο κυβερνά ( ή θά κυβερνήσει !), ή πρός τόν αγύρτη εργοδότη!
Παραβίασες ανοικτές θύρες, αγαπητέ Παναγιώτη, μέ τήν καλήν επιστολήν σου!
Καί μέ οδήγησες, νά γράψω αρκετά! Η Εφημερίδα τούτη, όμως, όπως γνωρίζεις, αλλά καί ο Συντάκτης της, πασχίζουν γιά τήν Γλώσσα μας εκ πεποιθήσεως.
“Μήγαρις έχω άλλο στόν νού μου, πάρεξ Ελευθερία καί Γλώσσα”, Διον. Σολωμός.