Ατονολαγνεία καί Νυφοβία !

( Μία μικρή συμβολή στήν ανίχνευση τού επιχειρηθέντος Γλωσσικού εξανδραποδισμού τών Νεοελλήνων)
Μπορεί κάποιοι-ελάχιστοι νά πανηγύριζαν, πρίν από 27 περίπου χρόνια, όταν 15 όλοι κι όλοι Βουλευτές τού τότε Κυβερνητικού κόμματος, νυσταγμένοι ώρα 2.00 τό πρωΐ, με τόν γνωστόν γι’ αυτούς ψευτοεπαναστατικόν οίστρον (τρομάρα τους !), «απεφάσιζαν» ( 15 άτομα αυτοί, γιά λογαριασμόν όλου τού ελληνικού λαού!!!, νά η δημοκρατία τους!!!) τήν κατάργηση τού πολυτονικού συστήματος τής ελληνικής Γλώσσας μας, μέ τήν παράλληλη «εφαρμογήν» τού λεγομένου «μονοτονικού» συστήματος!
Όμως, σήμερα, είναι βέβαιον αυτό, πολλοί απ’ αυτούς τούς τότε «πανηγυρίζοντες» θά νοιώθουν έντονην τήν ενοχήν τους, γιά τήν δικήν τους ανοχή στούς τυχάρπαστους σχεδιασμούς αυτής τής δράκας τών πολιτικών τυχοδιωκτών-δήθεν δημοκρατών, οι οποίοι επέφεραν στήν Γλώσσα μας τέτοιαν καταστροφήν, όμοιαν τής οποίας ούτε οι πλέον δεδηλωμένοι εχθροί της δέν είχαν τολμήσει νά φαντασθούν!

Από τότε, ακολούθησαν «ημέρες δόξης», κατά τίς οποίες είδαμε νά επιπλέουν όλα τά «φρούτα» τής ανευθυνότητος καί τής κορδακιζόμενης αργαμματωσύνης στήν χρήση τής Γλώσσας μας , καί , τό σπουδαιότερο, είδαμε νά «επιπλέουν» στόν δημόσιον βίον άτομα πλήρως αστοιχείωτα, ημιμαθή καί αγράμματα, τών οποίων ένα τυχαίο μικρό γραπτό κείμενο θά εβαθμολογείτο μέ τόν βαθμόν «κακώς» καί μετ’ επαίνων!

Η κατάργηση τών τόνων, οι αυθαιρεσίες στό κλιτικό σύστημα τών λέξεων, οι ακυριολεξίες, οι αυθαίρετες απαλοιφές τού «νύ» στην αιτιατική μέ τίς βαρβαρικές καί τουρκο-αρβανίτικες λογικές στίς καταλήξεις ( : το Νίκο- αντί τόν Νίκο, τη Γεωργία-αντί τήν Γεωργία, κλπ), η σαλαμοποίηση τών δύο «ο, ω» ( όμικρον καί ωμέγα), η προσπάθεια απαλοιφής τών δύο γραμμάτων ( μπάλα, αντί «μπάλλα»-balle), συνοδευόμενα από τήν άκριτη «ελληνοποίηση» ξένων, φτωχών στό εννοιολογικό τους περιεχόμενο, λέξεων, καί άλλες «παρεμβάσεις» βιαίου στραγγαλισμού τής Γλώσσας μας, διεμόρφωσαν εντός δύο καί πλέον δεκαετιών ένα γλωσσικό αμάλγαμα αποκρουστικό, τέτοιο που δέν είχε γνωρίζει η ελληνική Γλώσσα μας ούτε στούς μαύρους αιώνες τής σκλαβιάς τού έθνους μας!
Θά απαιτείτο μία ολόκληρη πραγματεία, γιά νά περιγράψουμε αυτό τό πολιτισμικό νεοελληνικό έγκλημα, τό οποίον έχει οδηγήσει τίς νέες γενεές σέ κυριολεκτικήν αγλωσσία!

- Στοιχείο «προοδευτικότητος»(!) θεωρείται σήμερα από τήν αγράμματη στρατειά τών «ελληνιζόντων» η απαλοιφή τών τόνων, ακόμη καί αυτής τής οξείας ( τού εναπομείναντος τονικού σημείου τών λέξεων), έτσι, που νά μήν μπορείς νά διακρίνεις τό άρθρο από τήν αντωνυμία καί τό εγκλιτικό!
- Η λαγνεία τής απαλοιφής τών τόνων, η ανόητη «ατονολαγνεία», δέν δείχνει παρά τήν αδικαιολόγητην αφέλεια, τήν εμπάθεια κατά τής Γλώσσας μας ή τό εκδήλως χαμηλό επίπεδο εκείνου, που γράφει μέ αυτήν τήν βαρβαρικήν συνήθεια! Οδηγεί με μαθηματικόν τρόπον στήν ερμηνευτικήν σύγχυση καί τελικώς στήν αγλωσσία!
- Ποίαν, εξ άλλου, σχέση μπορεί νά έχει μέ τήν Ελληνικήν Γλώσσα μας αυτή η αδικαιολόγητη καί ανοήτως επαναλαμβανομένη από ορισμένους απαλοιφή τού τελικού «νύ» στίς κλινόμενες λέξεις; Πώς νά διακρίνει κανείς τά γένη στίς δύο εκφράσεις : 1) «Τό Γιώργο» , 2) «Τό δένδρο» ;
Γιά έναν, που μαθαίνει τήν Γλώσσα μας, είτε νεαρόν Νεοέλληνα είτε ξένον, είναι, άραγε καί τά δύο ουδέτερα ή αρσενικά;
Καί, επί τέλους ποία «αγαθή πρόθεση» οδηγεί τήν αγράμματην στρατειά τών «ελληνιζόντων» στήν καλλιέργεια καί στήν διάδοση μίας «φοβίας» απέναντι στό τελικό «νύ», σ’ αυτήν τήν απίστευτη «νυφοβία», καί στήν άρνησήν τους νά γράψουν «τόν Γιώργο» αντί αυτού τού αθλίου, καί τουρκο-αρβανίτικης λογικής, «τό Γιώργο», ώστε ο κοινός νούς νά μπορεί νά διακρίνει αμέσως τό γένος τής λέξεως;
Δεν έχει τέλος αυτή η απίστευτη φθορά, που υπέστη η ελληνική Γλώσσα μας, στα 27 αυτά «μαύρα» γλωσσικώς χρόνια, που έχουν ακολουθήσει τήν περιβόητον αυτήν «αλλαγή» στό Γλωσσικό όργανο τών Ελλήνων!

Καί η φθορά συνεχίζεται ακάθεκτος από τούς θιασώτες τής βάρβαρης θεωρίας, ότι η Γλώσσα γιά τόν άνθρωπο δήθεν δεν είναι τίποτα άλλο από ανθρώπινες κραυγές(!), γιά τήν «απλή συνεννόηση τών ανθρώπων»!
Όμως, η Γλώσσα είναι τό όργανο τού ανθρώπου, τό οποίον πολυμόρφως τόν διακρίνει από τά ζώα καί, κυρίως, διά τού οποίου μπορεί νά μεταλαμπαδεύει στούς συνανθρώπους του κάθε νοητικόν συλλογισμόν του, που τόν οδηγηθεί σέ ανώτερες σφαίρες σκέψης καί στοχασμού, ανάλυσης , σύνθεσης καί δημιουργίας.
Καί, επειδή η σκέψη πάντοτε συμβαδίζει μέ τήν Γλώσσα, ο στραγγαλισμός τής Γλώσσας οδηγεί αναποφεύκτως στόν στραγγαλισμόν τής σκέψης! Καί οι καθεστηκυΐες δυνάμεις σ’ αυτήν τήν εξαχρείωσην θέλουν νά οδηγήσουν τούς πολίτες!
Θά τούς τό επιτρέψουμε;

Μία μικρή πυγολαμπίδα αντίστασης σ’ αυτόν τόν επιχειρούμενον γλωσσικόν εξανδραποδισμόν μας, η οποία διακρίνεται στό βάθος κατά τά τελευταία χρόνια, μάς παρέχει τό δικαίωμα νά αισιοδοξούμε, ότι «ο λαός αφυπνίσθη» καί τελικώς θά τά καταφέρουμε νά υπερασπίσουμε τήν Γλώσσα μας από τούς «ελληνίζοντες» αγραμμάτους καί τούς δεδηλωμένους ή αδήλωτους εχθρούς της!

Η Ελληνική Γλώσσα μας, μέ αυτά τά «περίεργα σημάδια» επέζησε καί στάθηκε όρθια επί χιλιετίες, ακόμη καί στά μαύρα χρόνια τής σκλαβιάς, χωρίς ξένα δεκανίκια!
Τί νά τίς κάνει τίς «πατερίτσες», που τής προσφέρει η αγράμματη στρατειά τών «ελληνιζόντων», τής «νυφοβίας» καί τής «ατονολαγνείας»;
----------------------------
Άγγελος Λιβαθινός
Καθηγ. Μαθηματικών- Λυκειάρχης