Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΕΝΟΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΑΡΧ. ΟΛΥΜΠΙΑΣ

ΜΙΑ ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΕΝΟΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΑΡΧ. ΟΛΥΜΠΙΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΟΡΘΩΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ!…

Αντίδωρο, ως έκφραση ευχαριστιών, σε φίλους που με πίστεψαν

Γράφει: ο παθών*

«Και να αδελφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά.

Καταλαβαινόμαστε τώρα, δεν χρειάζονται περισσότερα.

Κι αύριο λέω θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί.

Θα βρούμε αυτά τα λόγια που παίρνουνε το ίδιο βάρος

σ' όλες τις καρδιές, σ' όλα τα χείλη.

'Ετσι να λέμε πια τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη.

Κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι και να λένε,

"Τέτοια ποιήματα, σου φτιάχνουμε εκατό την ώρα."

Αυτό θέλουμε κι εμείς.

Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδελφέ μου απ' τον κόσμο.

Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο.

...έχεις ακόμη να κλάψεις πολύ

ώσπου να μάθεις τον κόσμο να γελάει…»

(Απόσπασμα από το «Καπνισμένο Τσουκάλι» του ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ)

Τελικά, τι σου είναι ο άνθρωπος. Ποτέ δεν είχε περάσει από το μυαλό μου να ασχοληθώ με τα (παλιότερα λεγόμενα) Κοινοτικά, αργότερα Δημαρχιακά ή σήμερα (λεγόμενα …διαγραμμάτων) Αυτοδιοικητικά… Και μάλιστα στον τόπο που γεννήθηκα και μεγάλωσα, την αγαπημένη μου Δίβρη. Μπορεί από μαθητής Γυμνασίου να ήμουνα στην πρώτη γραμμή της ενασχόλησης με τα κοινά, μπορεί να ήμουν από το πρωί μέχρι το βράδυ σε εγρήγορση σε αυτό που ονομάζεται «κοινωνική προσφορά και δράση», αλλά ποτέ δεν επεδίωξα ή ζήλεψα τη θέση του Κοινοτάρχη ή του Δημάρχου.

Πέρασα τη ζωή μου επί 50 και πλέον χρόνια από όλα τα στάδια αυτού που λέμε «ενεργός και ανήσυχος πολίτης». Και ως δραστήριος νεολαίος και συνδικαλιστής στις μαθητικές και φοιτητικές εξεγέρσεις των δεκαετιών 1950 και 1960 (Κυπριακό, 1-1-4, Ανένδοτος αγώνας). Ήμουνα επί Χούντας συχνός … «επισκέπτης» των …σωφρονιστικών δωματίων της οδού Μεσογείων. Τιμήθηκα επί 10 σχεδόν χρόνια ως επικεφαλής της συνδικαλιστικής ηγεσίας των επτά χιλιάδων Γιατρών του κλάδου μου. Εθήτευσα επί 10 σχεδόν χρόνια ως ανώτερο και ανώτατο στέλεχος μεγάλου (αλλά επ΄ ολίγον και μικρού) κόμματος εξουσίας και … «κλώτσησα» αξιώματα, οφίκια, βουλευτιλίκια (γιατί ασχολήθηκα τρεις φορές και με αυτό το …εκλεκτό σπορ) και μελλοντικά υπουργήματα. Συμμετείχα σε ειρηνιστικά, οικολογικά, περιβαλλοντικά Κινήματα, ακόμη και σε λίαν επικίνδυνες αποστολές (Σερβία, Τουρκία, Αλβανία) ως μέλος της πανανθρώπινης κοινωνίας των πολιτών. Αρθρογράφησα επί σειρά ετών σε μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδες και περιοδικά. Επί 35 χρόνια οι συμπολίτες μου Λαμπειείς με τιμάνε ως ηγούμενο του σημαντικού πολιτιστικού έργου στη γενέτειρα με δεκάδες πνευματικές-μορφωτικές, αναπτυξιακές Εκδηλώσεις, Συνέδρια, Φεστιβάλ κλπ, εκδίδω επί 32 χρόνια το μαχητικό περιοδικό «ΔΙΒΡΗ»… (αυτά τα ολίγα, για «επονείδιστη» …αυτοπροβολή και αυτοδιαφήμιση!!).

Ε! λοιπόν, επαναλαμβάνω, δεν με ενδιέφερε η όποια Δημαρχιακή «σταδιοδρομία» και ας έχουμε στον Πολιτιστικό Σύλλογο και το ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ που είμαι πρόεδρος τα δεκαπλάσια δημόσια έγγραφα-απαντήσεις από όσα έχει ο Δήμος Λαμπείας (θα έλεγα ίσως και οι τρείς ορεινοί Δήμοι μαζί !!!) –και τους προκαλώ να τα αντιπαραβάλουμε) για την προβολή και την επίλυση των ζωτικών προβλημάτων της περιοχής μας (Εκπαίδευση, Υγεία, καθαριότητα, πόσιμο νερό, προστασία Μνημείων, δασών και περιβάλλοντος κλπ) και μάλιστα με εκπληκτικές παρεμβάσεις και σημαντικά αποτελέσματα… Δηλαδή με απλά λόγια , έτσι κι αλλιώς ασχολούμαι με τα κοινά της Δίβρης και ολόκληρης της ορεινής Ηλείας (και δεν θα σταματήσω), χωρίς να έχω κανένα θεσμικό ρόλο και αξίωμα.

Ώσπου, κατά ευτυχή συγκυρία (και μετά την αποτυχία του μοναχικού αγώνα που έκανα για τον «ορεινό Δήμο») ήρθε ο διευρυμένος Δήμος της παγκόσμιας Ολυμπιακής πρωτεύουσας, και η ένταξή των τριών ορεινών Δήμων στην Αρχ. Ολυμπία. Και τότε θεώρησα μέγιστη πρόκληση και τιμή να συμμετάσχω κι εγώ και να εκπροσωπήσω, ως μια ανεξάρτητη και συνεπής φωνή, την ορεινή περιοχή μας σε ένα τέτοιο ξακουστό στην οικουμένη Δήμο. Μάλιστα όταν ανήγγειλα την υποψηφιότητά μου, σημαντικοί άνθρωποι (Ηλείοι ή και άλλοι εκλεκτοί φίλοι) του πνεύματος, των γραμμάτων, της επιστήμης και διανόησης αλλά και απλοί άνθρωποι, με ενθουσιασμό με παρότρυναν και έδειξαν συμπαράσταση στο τολμηρό μου εγχείρημα. Έτσι, μακριά από τις τετριμμένες τακτικές των κομματικών ή δήθεν ανεξάρτητων Συνδυασμών, χωρίς οικονομικούς πόρους (κρυφούς ή φανερούς) θέλησα κι εγώ να συγκροτήσω το δικό μου ψηφοδέλτιο (θράσος κι αυτό!!). Λίγο πολύ (χωρίς λεπτομέρειες) οι αναγνώστες της «ΔΙΒΡΗΣ» αλλά και των τοπικών ιστοσελίδων «ΟΡΕΙΝΗ ΗΛΕΙΑ», («ΑΝΔΡΩΝΙ», «ΗΛΕΙΑ ΤΩΡΑ», «ΚΑΡΔΑΜΑΣ», «ΠΥΡΓΟΣ ΝΕΑ», κ.α.) έμαθαν τους λόγους που υπαναχώρησα, από την Ανακοίνωση της απόσυρσης της υποψηφιότητάς μου και δεν πρόκειται να επανέλθω. Επίσης με την σχετική αρθρογραφία μου περί της σύνθεσης των ψηφοδελτίων των Συνδυασμών που κατέβηκαν και πήραν την ψήφο μας, διάβασαν ορισμένα γενικά πράγματα (βλ. άλλες στήλες) για τον τρόπο συμμετοχής των συμπολιτών μας «ορεινών» υποψήφιων, ως εκπροσώπων μας.

Όμως σε αυτή την εκ βάθους καρδίας «εξομολόγηση» θέλω να αποκαλύψω ελάχιστα γεγονότα, για να δώσω απάντηση και σε εκείνους που με καλή προαίρεση και ενδιαφέρον (οι πραγματικοί φίλοι και οι αγνοί συμπατριώτες που πονάνε το τόπο μας), αλλά και σε εκείνους που …«χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα» (οι …άσπονδοι φίλοι και πονηροί), ρωτάνε: -«γιατί δεν κατέβηκες, αφού το ανακοίνωσες;», -«γιατί αφού ήσουν ο πλέον κατάλληλος να σταθείς με αξιοπρέπεια στον Δήμο της Αρχ. Ολύμπίας, έκανες πίσω;», -«μήπως δεν μπορούσες να συγκροτήσεις ψηφοδέλτιο;», -«και τώρα εμείς τι θα ψηφίσουμε, με αυτή τη σάρα και τη μάρα που κατεβαίνουν ως υποψήφιοι;» και άλλα ερωτήματα από ενδιαφέρον ή σκοπιμότητα. Απαντώ με δυο λόγια:

Πρώτον. Ο Συνδυασμός μας «ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑΣ-ΟΡΕΙΝΗΣ ΗΛΕΙΑΣ» μέχρι τις 6 Οκτωβρίου (1 μήνα πριν τις εκλογές και 12 ημέρες πριν το κλείσιμο των ψηφοδελτίων, που είχα θέσει ως καταληκτική ημερομηνία να μου απαντήσουν) είχαμε πλήρη ψηφοδέλτια και υποψήφιους με υπογραφές στους Δήμους Λαμπείας και Λασιώνος και 4 υποψήφιους από το Δήμο Φολόης (έλειπαν 3 υπογραφές, ενώ είχα υποσχέσεις από άλλους 5). Επίσης φίλος είχε φροντίσει για την συμμετοχή υποψήφιων από την άγνωστη για μας περιοχή της Αρχ. Ολυμπίας, παρότι ο Νόμος μας επέτρεπε να μη βάλουμε εκεί) . Και όμως δεν περίμενα άλλες δέκα ημέρες, να μη πάθω αυτό που έπαθαν οι άλλοι Συνδυασμοί, που έβαλαν δηλαδή την τελευταία στιγμή ό,τι «μπόκολο» και θλιβερό δυναμικό βρήκαν μπροστά τους…

Δεύτερον. Εκείνο που είναι συγκινητικό, ήταν η συμπαράσταση και η πλαισίωση του ψηφοδελτίου μου (ως υποψήφιοι και υποστηριχτές) από συμπολίτες ορεινούς κοντοχωριανούς, από τα χωριά μας όπως Γιάρμενα, Τσίπιανα, Λάλα, Αστρά, Ορεινή, Νεμούτα, Νεράϊδα κ.α., ευαίσθητους πραγματικούς δραστήριους δημοκράτες, οικολόγους, μορφωμένους ανθρώπους της επιστήμης και του πολιτισμού, της κοινωνικής δράσης και έντιμους πατριώτες.

Τρίτον. Το πλέον εκπληκτικό ήταν ότι κάποιοι ή κάποιες από το δικό μου το χωριό που στην αρχή έλεγαν ότι είμαι ο πλέον κατάλληλος –ο μοναδικός!- για να εκπροσωπήσω τη Δίβρη (και μάλιστα διατυμπάνιζαν «όλοι μαζί να συνεννοηθούμε να σε στηρίξουμε», μεταξύ αυτών και συλλογικοί παράγοντες) είτε μέχρι τις 6 Οκτωβρίου εξαφανίστηκαν (π.χ. επίσημη πρόταση που έκανα σε ξεχωριστό συμπολίτη τον κ. Θ.Π.) είτε αρνήθηκαν (π.χ. Γ.Γ.)… Άρα, προς τι τώρα τα «κροκοδείλια δάκρυα»;

Τέταρτον. Αλλά και το συγκλονιστικότερο, η …ηρωϊκή Δίβρη (λιγότερο η υπόλοιπη ορεινή Ηλεία) έδωσε όχι μόνο υποψήφιους αλλά και πολλούς ψήφους (περίπου το 20%!!!) σε Συνδυασμό που ήρθε από το πουθενά…(από τον Ξηρόκαμπο, αλήθεια ξέρετε κατά που πέφτει;)

Εν τέλει. Κρίνοντας εκ των υστέρων, ευτυχώς που δεν κατέβηκα. Λυτρώθηκα κυριολεκτικά με αυτά που είδαν τα μάτια μας προεκλογικά, εκλογικά και μετεκλογικά… Κάποιος θεός μας «φώτισε» και σώσαμε την τιμή και την αξιοπρέπειά μας. Βεβαίως θα σημειώσω ότι (όπως εξελίχτηκαν οι εκλογές της 7ης Νοέμβρη) η δική μου εκλογή ως Δημοτικού Συμβούλου Αρχ. Ολυμπίας ήταν σίγουρη και εξασφαλισμένη, αφού μου χρειάζονταν μόνο 400 ψηφοδέλτια σε όλο το Δήμο (τόσο μικρό ήταν τελικά το μέτρο!!), και την μία έδρα ως επικεφαλής του Συνδυασμού την έπαιρνα «με ένα τριαντάφυλλο…» (και βεβαίως είχαμε προοπτική και για 2η και για 3η ή παραπάνω), αλλά αυτό πλέον δεν έχει σημασία.

Θέλω να εκφράσω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, σε όσους με παρότρυναν, με ενθάρρυναν και με στήριξαν για να ξεκινήσω το ελπιδοφόρο ταξίδι της Ανεξάρτητης Δημοτικής Κίνησης «ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑΣ - ΟΡΕΙΝΗΣ ΗΛΕΙΑΣ» που δεν πραγματοποιήθηκε… Πού ξέρεις, μπορεί και να ξανασυναντηθούμε, όταν πνεύσει στα πανιά μας πιο ούριος άνεμος… Άμποτε.

Έως τότε, θα συμβαδίζουμε στα γνωστά μονοπάτια και τα αγωνιστικά μετερίζια της αγνής λαϊκής ψυχής και της απαντοχής των μικρών, φτωχών μα περήφανων ιστορικών χωριών της ορεινής Ηλείας … Γένοιτο.

------------------------------------------

*ο παθών, ονομάζεται Σωτήριος Σωτηρόπουλος του Χαραλάμπους και της Διαμαντούλας, έλκων εκ Δίβρης την καταγωγήν και οραματιζόμενος έργα ευποιίας, πλην …«ονείρων απατηλώτερα»