Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2015

Σάν σήμερα, 4 Φεβρουαρίου 1843: Ο Θ. Κολοκοτρώνης τής Επαναστάσεώς μας, ο Θρυλικός "Γέρος τού Μωρηά", περνάει στήν Αιωνιότητα!

Θεόδωρος  Κολοκοτρώνης!  
( 1770-1843)
Ο θρυλικός Γέρος τού Μωρηά!  
Ο μέγας πολέμαρχος τού Ιερού Αγώνος,  η έξοχη  στρατιωτική φυσιογνωμία τής νεώτερης Ελληνικῆς Ιστορίας. 

Σάν σήμερα ( 4 Φεβρ. 2015), 172 χρόνια πρίν ( 4 Φεβρουαρίου 1843), έφυγε  η κορυφαία μορφή τής  Μεγάλης Ελληνικής Επανάστασης τού 1821, ο ανυπότακτος Επαναστάτης, καί τιμωρός  τών δωσιλόγων καί τών προσκυνημένων !

"…Εις τόν  καιρὸν τού προσκυνήματος μόνον εφοβήθηκα διὰ τὴν  πατρίδα μου, όχι άλλη φορὰ.  Ούτε εις τὰς αρχὰς, ούτε εις  τὸν  καιρὸν τού Δράμαλη, όπου ήλθε μὲ 30.000 στράτευμα εκλεκτὸ, ούτε ποτέ, μόνον εις τὸ  προσκύνημα εφοβήθηκα. Η Ρούμελη ήτον ὅλη προσκυνημένη, η Αθήνα πεσμένη, τὰ  ρουμελιώτικα στρατεύματα διαλυμένα, μόνον η Πελοπόννησος ήταν μενεμένη μέ τά δυό νησιά, Ύδρα καὶ Σπέτσαις, οπού είχαν δύναμιν."

 "… Άπλωσα τά στρατεύματα εις τὰ  προσκυνημένα χωριά, καὶ έκαμα διαταγαίς, ότι όποιο χωριό δὲν γυρίσει οπίσω, είναι τὰ σπίτια του καϊμένα, τὰ αμπέλια τους καϊμένα, θὰ τοὺς αφανίσω από τὸ πρόσωπο τής γής, καὶ ότι, άν επιστρέψη, τὸ έθνος θὰ τοὺς συγχωρήση, καὶ άλλα περισσά, φοβέραις…
Καὶ έτσι εγύρισαν οπίσω τὰ χωριά, οπού ήταν προσκυνημένα, καὶ επαίρναμε  οπίσω τὰ προσκυνοχάρτια καὶ τοὺς δίναμε τού έθνους.
Καὶ έτσι εγύρισαν  οπίσω εις τὰ  χωριά τους, διὰ νὰ μὴν τοὺς κάψουν τὰ σπίτια τους"

"… Ο κόσμος μάς έλεγε τρελλούς. Ημείς,  άν δὲν ήμεθα τρελλοί, δὲν εκάμαμεν τὴν επανάστασιν, διατί ηθέλαμεν συλλογισθή  πρώτον διὰ πολεμοφόδια, καβαλαρία μας, πυροβολικό μας, πυριτοθήκαις μας, τὰ  μαγαζιά μας, ηθέλαμεν λογαριάσει τὴν  δύναμιν τὴν  εδική μας, τὴν τούρκικη δύναμιν. …"


«…  Φωτιὰ καὶ τσεκούρι στοὺς προσκυνημένους...»
 ( Θεόδ. Κολοκοτρώνης)
 ------------------------------------------

Από τόν λόγο τού Θ. Κολοκοτρώνη πρός τούς μαθητές τού Γυμνασίου Αθηνών (Πνύκα,  7 Οκτωβρίου 1838): 

" Παιδιά μου!

Εις τον τόπο τούτο, οπού εγώ πατώ σήμερα, επατούσαν και εδημηγορούσαν τον παλαιό καιρό άνδρες σοφοί, και άνδρες με τους όποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ και ούτε να φθάσω τα ίχνη των. Εγώ επιθυμούσα να σας ιδώ, παιδιά μου, εις την μεγάλη δόξα των προπατόρων μας, και έρχομαι να σας ειπώ, όσα εις τον καιρό του αγώνος μας και προ αυτού και ύστερα απ’ αυτόν ο ίδιος επαρατήρησα, και απ’ αυτά να κάμομε συμπερασμούς και διά την μέλλουσαν ευτυχίαν σας, μολονότι ο Θεός μόνος ηξεύρει τα μέλλοντα. Και διά τους παλαιούς Έλληνας, όποίας γνώσεις είχαν και ποία δόξα και τιμήν έχαιραν κοντά εις τα άλλα έθνη του καιρού των, όποίους ήρωας, στρατηγούς, πολιτικούς είχαν, διά ταύτα σας λέγουν καθ’ ημέραν οι διδάσκαλοί σας και οι πεπαιδευμένοι μας. Εγώ δεν είμαι αρκετός. Σας λέγω μόνον πως ήταν σοφοί, και από εδώ επήραν και εδανείσθησαν τα άλλα έθνη την σοφίαν των.
.......
 
Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοιαν και ετρώγονταν μεταξύ τους, και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι βάρβαροι και τους υπόταξαν. Ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι και έκαμαν ό,τι ημπορούσαν, διά να αλλάξει ο λαός την πίστιν του. Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ’ εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν.
.......
 
Όταν αποφασίσαμε να κάμομε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πώς δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε: “πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα;”, άλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας ή επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι, εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.
.........
 Να μην έχετε πολυτέλεια, να μην πηγαίνετε εις τους καφενέδες και τα μπιλιάρδα. Να δοθείτε εις τας σπουδάς σας και καλύτερα να κοπιάσετε ολίγον, δύο και τρεις χρόνους και να ζήσετε ελεύθεροι εις το επίλοιπο της ζωής σας, παρά να περάσετε τέσσαρους – πέντε χρόνους τη νεότητά σας, και να μείνετε αγράμματοι. Να σκλαβωθείτε εις τα γράμματα σας. Να ακούετε τας συμβουλάς των διδασκάλων και γεροντοτέρων, και κατά την παροιμία, “μύρια ήξευρε και χίλια μάθαινε”. Η προκοπή σας και ή μάθησή σας να μην γίνει σκεπάρνι μόνο διά το άτομό σας, αλλά να κοιτάζει το καλό της κοινότητος, και μέσα εις το καλό αυτό ευρίσκεται και το δικό σας 
......

Εγώ, παιδιά μου, κατά κακή μου τύχη, εξ αιτίας των περιστάσεων, έμεινα αγράμματος, και διά τούτο σας ζητώ συγχώρηση, διότι δεν ομιλώ καθώς οι δάσκαλοί σας. Σας είπα όσα ο ίδιος είδα, ήκουσα και εγνώρισα, διά να ωφεληθείτε από τα περασμένα και από τα κακά αποτελέσματα της διχόνοιας, την οποίαν να αποστρέφεστε, και να έχετε ομόνοια.

Εμάς μη μας τηράτε, πλέον. Το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε. Και αι ημέραι της γενεάς, η οποία σας άνοιξε το δρόμο, θέλουν μετ’ ολίγον περάσει. Την ημέρα της ζωής μας θέλει διαδεχθεί η νύκτα και η αυριανή ήμέρα. Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε και διά να γίνει τούτο πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία, την καλλιέργεια του θρόνου και την φρόνιμον ελευθερία!" 
( Ἐφημερίς  ΑΙΩΝ, 13 Νοεμβρίου 1838) 


 " Οι Έλληνες, ακόμα καί στούς θεούς, όρθιοι μιλάνε"! 
( Θεόδ. Κολοκοτρώνης) 
.................................................................